Beter te trouwen dan te branden

Ds. A. Simons | 1 reactie | 29-03-2010| 13:30

Een vraag aan ds. Simons. Ik zit met een groot probleem en ik hoop dat u mij een bijbels antwoord kunt geven. Recent is het een en ander openbaar gekomen van de kloosters en de roomse geestelijken, wat betreft kindermisbruik. Dan wordt gezegd dat dat logischerwijs komt omdat de kerk hun het celibaat heeft opgelegd. En dat het dus ongehoorzaamheid is aan God, want de Bijbel zegt dat het beter is om te trouwen dan te branden. Als het over hetero's gaat, noemen we het “beter te trouwen dan te branden.” Gaat het over homo's, dan is het ineens “beter te branden dan een relatie in liefde en trouw te hebben.” Is het dan bijbels om homo's het celibaat op te leggen? Is dat niet meten met twee maten? Hoe moeten homo's of mensen die een andere geaardheid hebben het dan redden? Altijd een dubbelleven? Of een eerlijke relatie opbouwen en verstoten worden door de kerk? Het lukt me gewoon niet om dit op een rijtje te krijgen. Niemand in onze reformatorische kerken lijkt te zien dat je als reformatorische homo moet branden. Dit is een noodkreet!

Vriend, laat ik beginnen om je te belijden dat ik het lastig vind om een noodkreet te beantwoorden op papier. In de tweede plaats vergis je jezelf als je zegt dat er niemand in onze reformatorische kerken inziet wat het betekent om als reformatorische homo te moeten branden. In de derde plaats wil ik eerst proberen een paar dingen helder te krijgen in je vraagstelling. Volgens mij lopen er bepaalde lijnen in je vraagstelling door elkaar heen. Vandaar dat er een vertekenend beeld ontstaat.

Er worden inderdaad in de Roomse kerk geluiden gehoord dat het kindermisbruik een gevolg is van het celibaat. Seksuele gevoelens hebben een weg gezocht in ongeoorloofde relaties. Gevoelens zijn op zichzelf geen natuurlijke gevoelens. Zo heeft God de mens geschapen. Dat deze gevoelens grenzen passeren en ontsporen is wel een gevolg van de zondeval. Als Paulus in de Korinthebrief hoofdstuk 7 spreekt over, “het is beter te trouwen dan te branden”, dan bedoelt de apostel Paulus in deze context: wanneer wij verlangens hebben naar het andere geslacht, we die verlangens ruimte moeten geven in de geoorloofde weg van het huwelijk. Deze weg wijst de Bijbel niet aan als het gaat om verlangens naar hetzelfde geslacht. Deze verlangens moeten niet gevoed en bevredigd worden. Integendeel (Rom. 1:27.) Vervolgens is het niet zo dat de kerk je verstoot wanneer je toch meent een relatie aan te moeten gaan met iemand van hetzelfde geslacht, maar het Woord verstoot ons.

Trouwens, we moeten wel onderscheid maken tussen de personen en tussen de zonde die personen praktiseren. De kerk wijst het praktiseren af. Niet de persoon die worstelt met deze geaardheid. Hoe moeilijk deze weg ook kan zijn. Hoe onmogelijk voor de mens om deze weg te bewandelen in eigen kracht. Vriend, God haat deze zonde. Niet alleen de zonde van begeren tussen relaties van hetzelfde geslacht. Maar ook de natuurlijke gevoelens naar het andere geslacht buiten het huwelijk om. Er wordt wat ‘gebrand’ buiten de geoorloofde weg van het huwelijk (Math. 5:28). Een van de verderfelijkste zonde die gepraktiseerd wordt. Niet alleen letterlijk, maar ook in het hoofd en in het gevoelsleven (Rom. 7:7). We hebben bloed nodig. Bloed tot verzoening. Maar ook het kruis, het kruis tot doding van de zonde (Rom. 6:2). Het kruis waar de macht van de zonde in ons gebroken wordt (Rom. 6:6/Gal. 2:20). Zolang dat niet gebeurt heeft de zonde macht in ons.

Vriend, we wijzen je op Christus, het is Christus alleen. Een noodkreet: Geef mij Jezus of ik sterf. Vriend, schuil met al je verderf onder de vleugelen van het kruis. Kom herwaarts allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven (Math. 11:30). Is dan alles opgelost? Ja en nee! In Christus zijn we meer dan overwinnaars (Rom. 8:37). Opgelost! Toch blijft het een strijdt tot aan onze doodssnik. Hoor maar:  Zo dan, ikzelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde (Rom. 7:26).

Vriendelijke groet,
Ds. A.Simons, Vinkeveen

In dit onderstand stuk staat ook een antwoord geschreven door een kandidaat, een vriend van me, als antwoord op de vraagsteller.

Beste vraagsteller,  Je sluit je vraag af met een noodkreet. Er speelt tussen al de verschillende vragen door een soort van "hartevraag". Als ik zo vrij mag zijn zou ik hem zo willen samenvatten:  "Hoe moet ik leven met gevoelens van homoseksualiteit." Of beter gezegd: "Wat is de bijbelse weg wanneer ik worstel met gevoelens rondom homoseksualiteit?” We leven na de zondeval in een gebroken wereld. Maar zodra deze gebrokenheid wel heel dichtbij komt kan het onzegbaar moeilijk zijn om in je leven met gevoelens van homoseksualiteit geconfronteerd te worden. Vroeger of later in je leven merk je dat je een gerichtheid hebt naar iemand van je eigen geslacht. Dit geeft vaak gevoelens van schaamte, afkeer en diep verdriet.

Hoe nu verder? Is er een bijbelse weg mogelijk waarin je deze gevoelens praktiseert en een samenlevingsvorm aangaat met iemand van hetzelfde geslacht? Ik meen van niet! Onze Bijbel is daar helder in. God heeft ons geschapen naar Zijn beeld. Man en vrouw schiep Hij hen. En zo heeft hij een unieke bedoeling met ons leven. God Zelf gaf aan Adam een vrouw. En zo loopt deze lijn door in de Schrift. Denk maar aan de woorden van Jezus Zelf in Mattheus 19 waarin Hij zegt: “Doch Hij, antwoordde en zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, dat Hij die van den beginne de mens gemaakt heeft, ze gemaakt heeft man en vrouw? En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot één vlees zijn? alzo dat zij niet meer twee zijn, maar één vlees.”

Hoewel dit gedeelte in de context staat van de echtscheiding, laat het ten diepste iets zien van de scheppingsopdracht van God naar Zijn schepsel. Het praktiseren van homoseksualiteit is een grote zonde voor God. Daarin wil ik eerlijk zijn. Omdat Gods Woord hierin eerlijk is. Want alleen aan een eerlijk antwoord heb je echt wat.

Is een andere weg wellicht het leiden van een celibatair leven? Leven met de gave van de onthouding. Ik weet dat er velen zijn die op deze manier hun leven leiden. Je citeert in je vraag een gedeelte wat de apostel Paulus gebruikt in de Korinthebrief waarin het ook over de ordening binnen het huwelijk gaat. Ook dit gedeelte slaat niet direct op mannen en vrouwen die worstelen met gevoelens rondom homoseksualiteit. Paulus wijst in dit gedeelte de mannen en vrouwen die alleen door het leven gaan en van Heilige Geest niet de gave van de onthouding hebben ontvangen, dat de weg naar het huwelijk een aangewezen weg is, aangezien het niet goed is dat een man of vrouw overspoeld wordt door seksuele begeertes die vaak kunnen leiden tot ander immoreel gedrag. Maar dat wil niet zeggen dat een christen die worstelt met deze gevoelens en door genade van de Heere de gave van de onthouding heeft gekregen (en die zijn er!), perse in een huwelijk zou moeten treden. Nee, juist voor hen is er de weg om –hoe moeilijk dikwijls ook– alleen door dit leven te gaan. Waarom? Omdat ze ten diepste gehoorzaam willen zijn aan het Woord.

“En tot Zich geroepen hebbende de schare met Zijn discipelen, zeide Hij tot hen: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij”, (Mark. 8:34). Kijk en dan kan het! Hoe gebroken ook je weg kan zijn. Want door het wonder van de wedergeboorte, waarin je door het geloof op de Heere Jezus mag zien, gebeurt er wel iets. Want dan zie je dat je de last van je zonden en ellende, die je door eigen schuld over je heen hebt gehaald, kwijt mag raken aan de kruispaal. Maar dan mag je ook zien op het lege graf waarin jij bent blijven liggen, maar waar Heere Jezus uit is opgestaan. En dan is het grote wonder, dat Hij jou heeft meegenomen, met je hele gebroken bestaan aan kruis, in het graf, mee-opgevaren ten hemel. De nieuwe mens! Niet meer leven uit het oude bestaan, maar leven uit wat God heeft geschapen tot een levende hoop! En weet je wat het grote wonder is? Dat ontvangen we niet door ons te begeven in de weg van het kloosterleven. Of door een ladder te beklimmen van heiligheid en goede werken. Door het krampachtig wegdrukken van die gevoelens. Nee, dat krijgen we voor niets! Ik zal mijn hand op Jezus leggen en amen op Zijn offer zeggen. Alleen door het geloof.

Ik weet uit het Woord dat de Heiland ook gestorven is voor mannen en vrouwen die worstelen met hun geaardheid. Juist voor hen die zo vaak denken dat vergeving van hun zonden niet mogelijk is. Paulus zegt het me voor in 1 Kor. 6:11: “En dit waart gij sommigen; maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in den Naam van den Heere Jezus, en door den Geest onzes Gods.”  En dan is het ook zo dat deze God grote wonderen kan doen. Hij is geen Hulp en Genezer op bestelling. Maar ik weet van mensen die verlost zijn van deze geaardheid.  Vaak in de weg van de worsteling heeft God grote wonderen gedaan. Bij anderen is deze weg niet geopend. Zij moesten leren aanvaarden dat dit weg weg om dicht bij Jezus te blijven. Te wandelen aan Zijn hand. En dan te te mogen weten en te ervaren: Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen.

Van harte zegen toegewenst.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven