Melancholisch karakter

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 25-03-2010| 13:10

Ik ben een jongen van 22 jaar en heb ruim twee jaar verkering. Ik heb een melancholisch karakter, wat met zich meebrengt dat ik soms niet weet wat ik wil en wat ik vind. Daarbij komt nog dat ik in situaties waarbij mijn keuze invloed kan hebben op het humeur van mijn vriendin geen keuzes durf te maken. Ik wil ten koste van alles voorkomen dat er boosheid of irritatie ontstaat, omdat ik daar erg slecht tegen kan. Als er zo'n keuzemoment is, ben ik maar al te graag bereid om mijn wil ondergeschikt te maken om mezelf te beschermen. Ik vind het veel belangrijker dat mijn keuze onze relatie en de sfeer ten goede komt dan dat het mijn eigen zin is. Het gaat om hele simpele keuzes, zoals: heb je zin om morgen samen iets te gaan doen, bijvoorbeeld winkelen, uit eten of een dagje weg? Ik heb echt geen idee wat ik dan wil en moet kiezen. Ik weet simpelweg niet of ik het wel of niet leuk vind. Waar komt dat vandaan? En hoe moet ik hiermee omgaan? Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?

Beste jongeman,

Waar het vandaan komt dat je geen keuzes durft te maken die tegen de keuze van je vriendin ingaan kan ik niet beoordelen. Ik ken je niet, weet niet meer van je dan je nu schrijft. Wellicht kun je er achter komen door eens kritisch naar jezelf en je omgeving/opvoeding te kijken. Conflictvermijdend gedrag is meestal aangeleerd. Wat heb je zoal meegemaakt? Veel ruzie bijvoorbeeld?

Belangrijker zijn je volgende vragen over hoe ermee om te gaan. Ook hierbij: kijk kritisch naar jezelf. Je stelt deze vraag, waaruit ík opmaak dat het je niet onverschillig laat. Bespreek eens met je vriendin hoe zij hier tegen aan kijkt. Stel voor om niet alleen ‘ergens’ te gaan eten (dit is een vaag, vrijblijvend voorstel!), maar maak voor jezelf eerst een concreet plan en laat haar de keuze. Als zij ja óf nee kan antwoorden zonder schuldgevoel van een van jullie beiden, heb je het héél goed gedaan. Het vage ‘winkelen’ wordt concreet als je bijvoorbeeld zegt: “ik wil graag een nieuwe jas gaan kopen morgenmiddag, ga je mee?” Met dit soort voorstellen leer je meteen ook na te denken over wat je wel of niet leuk vindt. Als het erom gaat dat je haar beter wilt leren kennen en wandelen al genoeg is, maak je ook eerst een plannetje: “ga je morgen mee om een flinke wandeling langs het strand te maken? We beginnen bij de haven en lopen tot paal nr. zoveel.” Ik noem maar wat. Hoe concreter, hoe meer je al hebt nagedacht over wat je gekozen hebt.

Dan nog even over haar antwoord, of jóúw antwoord op een voorstel van haar: een vrije keuze is het pas als zowel een já als een néé geaccepteerd wordt. Voel je je (min of meer) verplícht om het een of het ander te antwoorden, vraag je dan af waar die ‘verplichting’ vandaan komt! Wil je aardig gevonden worden, vermijd je een conflict, vind je dat je jezelf moet wegcijferen, opofferen… dat kan allemaal maar zo’n houding houd je niet een leven lang vol. Een relatie is gebaseerd op balans. Het is goed om te géven (leren geven). Het is ook goed om te (leren) ontvangen (bijvoorbeeld door te zeggen “dank je wel, daar ben ik blij mee” in plaats van “dat had je niet hoeven doen”!). Het is een boeiend leerproces om zó naar jezelf te leren kijken. “Jezelf beschermen” zoals je het noemt is géén balans, maar jezelf voor-de-gek-houderij, waarmee je háár eveneens tekort doet!
 
Nog een laatste tip: houdt een dagboekje bij, waarin je de ‘vorderingen’ schrijft! Succes ermee, en een fijne verkeringstijd toegewenst,

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven