Censuur

Ds. W. Pieters | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Zou u eens iets willen schrijven over censuur? Momenteel lees je er veel over bij de (Oud) Gereformeerde Gemeente in Nederland met betrekking tot het gebruik van internet. Binnen de hervormde kerk passen we geen enkele vorm van censuur meer toe. Ik kom hiermee in de knoei als ik de Drie Formulieren van Enigheid lees, waarin wordt geleerd dat een van de kenmerken van de valse kerk is dat er geen censuur meer wordt toegepast. Zou u eens willen ingaan op het toepassen van censuur en hoe dat zou moeten geschieden zoals dat door Paulus is beschreven?

Eerst iets over de bewering dat het een kenmerk van de valse kerk is, dat er geen censuur meer is. In artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat over de kenmerken van de valse kerk niet dat er geen censuur is, maar dat ze zich niet gedraagt naar Gods wil. Lees maar mee: "De valse kerk schrijft aan zichzelf en aan haar geboden meer macht en gezag toe dan aan het Woord van God; zij wil zich aan het juk van Christus niet onderwerpen; zij bedient de sacramenten niet zoals Christus in Zijn Woord ingezet heeft, maar zij doet eraf en erbij zoals het haar goed dunkt; zij grondt zich meer op de mensen dan op Christus; zij vervolgt degenen die heilig leven naar Gods Woord en die haar bestraffen over haar gebreken, haar gierigheid en afgoderijen." Hieruit blijkt dat er wel censuur is, maar niet de juiste. Niet op de Bijbel gegrond.

Verder staat er in hetzelfde artikel ook iets over de drie kenmerken van de ware kerk; en wel het volgende: "De merktekenen om de ware kerk te kennen zijn deze: als de kerk de reine prediking van het Evangelie oefent; als zij de reine bediening van de sacramenten gebruikt zoals Christus ze heeft ingesteld; als de kerkelijke tucht wordt gebruikt om de zonden te straffen. Kortom, als men zich gedraagt naar het zuivere Woord van God, verwerpende alle dingen die daartegen zijn, houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd."

De kerkelijk tucht nu bestaat in twee delen: woord-tucht en daad-tucht. De woord-tucht is de bestraffing van de zonden door openbare en persoonlijke verkondiging van Gods Woord (zondagse kerkdienst en persoonlijke bezoeken). De daad-tucht is de bestraffing van de zondaren door (uiteindelijk) ze uit te sluiten van het Heilig Avondmaal en af te snijden als lidmaat. In de hervormde kerk vindt de reine prediking van het Evangelie nog plaats, al is het lang niet vanaf elke preekstoel en al is het lang niet door elke predikant. De reine bediening van de sacramenten is in de hervormde kerk ook nog aanwezig en de woord-tucht vindt nog plaats. Zelfs zal hier en daar ook daad-tucht worden toegepast. Maar dat laatste is zeldzaam.

Waarom? Om twee redenen. In de eerste plaats gebeurt het nog al eens dat mensen zich aan de kerk onttrekken, het lidmaatschap opzeggen, wanneer ze op zo'n manier leven dat de kerk zou moeten ingrijpen; en al zeggen ze hun lidmaatschap niet op: ze gingen toch al nooit aan het Heilig Avondmaal en dus hoeven ze daar ook niet vanaf te worden gehouden. In de tweede plaats is het grote probleem wat is precies een zonde die de censuur of de tucht in werking zou moeten zetten?

In de derde plaats over de genoemde censuur van de Oud Gereformeerde Gemeenten. Deze kerken trekken, net als de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, een lijn waarna de tucht in werking wordt gezet. Welke lijn? De lijn: televisiebezit is censurabel, net als een internetaansluiting; maar radiobezit niet. Is deze lijn op de Bijbel gegrond? Is deze lijn niet erg willekeurig?

Ik ben er van harte mee eens dat televisiebezit (heel voorzichtig gezegd) moeilijk verenigbaar is met de bede "Leidt ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze"; want iemand die tv aanschaft brengt zichzelf ONNODIG in verzoeking en levert zijn gezin in beginsel uit aan het boze en de boze. En bij een ongefilterde internetaansluiting geldt dit precies zo. Maar het hebben van een radio is ook niet echt Bijbels. Niemand heeft een radio nodig; en wat er op komt is niet principieel beter dan op tv en internet.

Dus vindt een kerkenraad dat hij tv en internet censurabel moet stellen: dan ook radio. De betreffende kerken doen dat niet. Het is ook in de praktijk niet mogelijk. Dan kunnen ze de deuren van hun kerkgebouwen wel sluiten. Aan de andere kant lezen we over Calvijn dat hij vond dat de kerkelijk tucht in werking moest treden wanneer belijdende leden van de kerk van het Heilig Avondmaal afbleven. Zulke mensen verloochenden immers Christus en dat is een smaad voor Hem. De kerk kan dat niet onbewogen aanzien: zulke leden moeten worden afgesneden. Als deze gedachtengang wordt gevolgd, moet er nog heel wat tucht worden toegepast ...

Ook vond hij dat er strikt moest worden toegezien op kleding en maaltijden. Er werden in Geneve wetten uitgevaardigd, waarin precies omschreven werd wat voor soort kleding iemand mocht dragen, waarbij het belangrijkste punt was: geen kleding boven je stand. Ook hoeveel gangen een bruiloftsmaal mocht hebben.

U voelt wel dat de vraag op ons af komt: waar ligt de grens? Onlangs schreef iemand mij dat het verboden moet zijn dat vrouwen met een split in rok of jurk aan het Heilig Avondmaal komen. Maar het probleem is: hoe kort mag de split dan nog wel zijn? En ds. Jodocus van Lodensteijn vond het al zeer onzedelijk wanneer de jurk van een vrouw driekwart-mouw had in plaats een lange mouw tot op de pols. Waar ligt de grens? In onze tijd gaat men (tenminste in de hervormde kerk) onbeschaamd aan het Heilig Avondmaal in kleding, waarvoor men zich zou schamen om bij de Koningin op bezoek te komen ...

Ik ben het trouwens van ganser harte eens met de desbetreffende briefschrijver; alleen in de praktijk werkt het niet. We zullen met smart moeten leren omgaan met het feit dat we in een gebroken wereld leven; dat het paradijs nergens meer is op deze aarde; dat een zuivere kerk hoogstens in schijn bestaat of gedurende iin generatie; en dat mensen geneigd zijn om altijd weer de grens op te zoeken tussen wat mag en wat niet mag.

O, dat toch iedereen in onze gemeenten werd geregeerd door de vreze des HEEREN! We zouden van heel veel moeilijke problemen verlost zijn. Maar niet iedereen is bekeerd; en niet iedere bekeerde leeft in de tedere vreze van des HEEREN Naam. En toch kan niet alles wat tegen die vreze des HEEREN ingaat, onder censuur worden gesteld. HEERE, leer Gij mij U te vrezen!

Ik eindig met twee oproepen van de apostel Paulus; eerst in II Korinthiers 7 vers 1: "Omdat wij dan deze beloften hebben, geliefden, (namelijk van de vorige verzen) laat ons onszelf reinigen van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende de heiligmaking in de vreze Gods." Ik benadruk het laatste stukje: '... in de vreze Gods.' De tweede oproep vinden we in Filippenzen 2 vers 12: "... werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven." Paulus schrijft een- en andermaal, dat het leven der heiligmaking alles te maken heeft met vrezen.

Vreest u God? Bent u bang om te zondigen?

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

264 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven