Christelijk gezin met katholieke vriend
Ds. P. J. den Admirant | 24 reacties | 15-03-2010| 14:00
Vraag
Is het mogelijk een christelijk gezin te stichten met mijn katholieke vriend? Zou ik daarmee wel recht doen aan mijn belijdenis? Ik zou graag willen dat wij tot dezelfde gemeente behoren, maar hij wil katholiek blijven. Wel gaan wij samen naar de kerk, de ene keer naar die van mij, een andere keer naar een katholieke dienst. En als wij kinderen willen dopen, kan hij dan bij de doop wel beloven het kind christelijk op te voeden? De PKN en RKK erkennen elkaars doop, maar hoe zit dit met gemeenten die buiten de PKN vallen of de Gereformeerde Bond?
Antwoord
Het is niet gemakkelijk je vraag van een afstand te beantwoorden. Ik weet b.v. niet hoe lang jullie al verkering hebben, hoe jullie gesprekken over het geloof verlopen, hoe serieus jullie daarin beiden zijn. Over het algemeen zal het moeilijk zijn om met een zo groot verschil in geloofsachtergrond een christelijk gezin te stichten, waarin jullie samen één in het geloof kunnen zijn. Nu kunnen jullie elkaars kerkdiensten bezoeken, maar bij een doop moet een keus gemaakt worden. Of je vriend dan zijn ja-woord mag geven? Dat durf ik niet voor elke gemeente te zeggen. In orthodoxe gemeenten buiten de PKN denk ik eerlijk gezegd van niet. Soms wordt er een vraag gesteld of de ander degene die het ja-woord geeft wil bijstaan o.i.d. Je vraagt of je recht doet aan je belijdenis. Je belooft God trouw te dienen binnen de gemeenschap van de Protestantse Kerk in Nederland, onder haar opzicht (tucht) en trouw te zijn in de bediening van Woord en sacramenten.
Ik kan niet zeggen dat het onmogelijk is om in een gemengd huwelijk te leven en een goed huwelijk te hebben. Ik kan ook niet zeggen dat het absoluut onmogelijk is om als christen te leven, maar je maakt het jezelf wel heel moeilijk. Je vriend wil rooms-katholiek blijven, schrijf je. Dat betekent dat er fundamentele verschillen van inzicht zullen zijn en blijven en de geloofsverbondenheid met elkaar onder grote druk komt te staan. Dat zal beiden een gevoel van gemis en eenzaamheid kunnen geven, nog afgezien van de vraag of jullie er uitkomen als jullie kinderen krijgen: waar laten we dopen en welke schoolkeuze moeten we maken, en met wie gaan de kinderen mee naar de kerk?
Je stelt al snel een praktische vraag: hoe moet het als...? Maar de vraag moet eerst beantwoord worden: wat betekent het voor jullie eigen onderlinge relatie en vooral voor de relatie met de Heere God als jullie komend uit een zo verschillende geloofsachtergrond met elkaar gaan trouwen? Vergeet vooral niet je hart eerlijk uit te spreken naar de Heere toe en Hem om wijsheid te bidden.
Nog een laatste opmerking: je hebt de vraag persoonlijk gesteld: zou ik wel recht doen aan mijn belijdenis? Stel de vraag ook eens voor jullie samen: kunnen wij samen eensgezind de Heere dienen? Het is goed om daar eerlijk met elkaar over te spreken en niet te gemakkelijk te denken: ach, dat komt vast wel goed. Als er ontluikende liefde is loop je het gevaar om de moeilijkheden wat te bagatelliseren en de moeilijkheden wat voor je uit te schuiven. Probeer verder te kijken en te denken, zoals je trouwens nu al doet. Daarin wens ik jullie heel veel wijsheid en sterkte.
Ds. P. J. den Admirant
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. J. den Admirant
- Geboortedatum:05-12-1954
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
In 2020 met emeritaat.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb ook diverse keren een preek van een pastoor gehoord, waar mening dominee (ter linker en ook zeker ter rechter zijde) nog heel wat van kan leren...!
Niet dat alles daar nu maar goed moet worden gevonden. Maar ook in (rechts) reformatorisch Nederland hebben de mensen hun heiligen. Denk maar aan al die dominees die op een hoogte worden gezet. en waar alles klakkeloos van wordt aangenomen.....
Denk ook maar eens aan al die heeeel oude vaders. Wat zij leerden is in de beleving van zeer velen de ware leer, en tegenwoordig is de leer bijna nergens meer goed.
Zie je? Hoeveel mensen worden er door de "gereformeerde gezindte" verafgood en aanbeden? Laten we de hand maar in eigen boezem steken, hebben we meer dan zat werk op dit moment...
Heldere taal! Respectloos, blasfemisch, christen onwaardig....is het nog wel mogelijk om in woorden uit te drukken wat ik met die ene zin heb aangericht, ik schrik er bijna van!
Laat ik zeggen dat ik in de verste verte niet zo diepzinnig over die uitspraak heb nagedacht als jij nu doet. Je mag me verwijten dat ik dat niet heb gedaan. Alleen het wordt nu dus even heel anders uitgelegd dan de bedoeling was en ja als je het op jouw manier gaat bekijken heb je gelijk. Dan is de humor ervan inderdaad heel erg ver weg en moet ik me diep schamen voor zo’n uitspraak. Dat doe ik dan echter weer niet, want ik heb het niet met die intentie opgeschreven. Het was als aanmoediging voor de vragensteller bedoeld om niet te snel op te geven in deze kwestie. Blijf het een beetje in proportie zien en leg niet elk woord van mij op de weegschaal, want dan kom ik altijd bedrogen uit vrees ik.
Laten we het gewoon houden op een onhandige uitspraak van een evenzo onhandig persoon, in die zin wil ik het boetekleed aantrekken. Toch, om nou zo hard van leer te trekken is dan weer jouw keus.
Ik wilde n.l. vanuit 'de bron' leren wat de R.K. leert.
Iedereen zou er goed aan doen deze catechismus ook eens te lezen, veler ogen zouden dan open gaan. Van alle leeruitspraken heeft de R.K. er nog niet een herroepen.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat een huwelijk tussen een katholieke en een christen niet goed kan zijn. En dat er voorbeelden van voorbeeldige huwelijken zijn. Als je allebei maar genoeg toegeeft.
Toch als beiden vasthouden aan 'hun' leer zal er nooit de geestelijke eenheid zijn, die onontbeerlijk is voor een gezegend huwelijk.
- 1
- 2
