Wil God niet zoeken
Ds. A. de Lange | 1 reactie | 01-03-2010| 15:00
Vraag
In sommige vragen op Refoweb die over het geloof, of juist over het missen van het geloof, gaan, herken ik mezelf erg. Maar op één punt verschil ik met de meeste vraagstellers. Voor die vragenstellers heb ik wel hoop, omdat ze bijvoorbeeld God wel willen zoeken of doordat ze zo hun nood kennen. Bij mij is het zo dat ik elke dag bedenk dat ik zo niet sterven kan, maar door de jaren heen ben ik er wel rustiger onder gaan slapen. Ik word er harder onder. Toch weet ik dat ik God moet zoeken, maar dat wil ik eigenlijk niet. Ik wil er geen moeite voor doen, ik wil mijn knieën niet buigen, ik wil mijn tijd er niet aan besteden, eigenlijk wil ik Gods wil niet doen en daar naar vragen, maar ik wil mijn eigen wil doen en mijn eigen zin krijgen. Ook voel ik geen berouw over mijn zonden. Ik zie me ook niet als iemand die echt en oprecht God zoekt. Als het nu anders bij me was, dan zou ook voor mij gelden: Bidt en u zal gegeven worden. Maar ik houd het niet vol. Een dag of wat, of dat nog niet eens. Ik moet veranderen, maar ik wil niet. Van mij geldt: zo dicht erbij. Ik kan zeggen: Gij beweegt mij bijna een christen te worden, maar mijn geest is op mezelf gericht. Er zullen toch veel meer mensen zijn die er net als ik wel een paar keer op een dag aan denken, maar er verder niet veel mee doen? Dan is er toch geen hoop op het eeuwige leven voor mij en hen? O ja, dat is ook zoiets: ik wil een kind van God worden om zelf een beter mens te worden en om gered te worden. Maar ten diepste maak ik me er ook niet druk om. En toch moet dit veranderen. En eigenlijk wil ik dat niet, want dan was ik er wel meer mee bezig geweest. En stel dat ik toch veranderingen wil, dan wil ik dat met mijn verstand. Maar dat is toch niet voldoende? Je moet je toch bekeren met je verstand, ziel, wil, gemoed en al je krachten? Dan maar van God verwachten. Maar er zijn zoveel mensen die zich er ten diepste niet druk om maken en de praktijk wijst uit dat al de onbekeerden niet bekeerd zullen worden. Ik wil niet beginnen bij de uitverkiezing, maar toch denk ik: dan mag je wel geluk hebben als jij net door God veranderd zal worden. Er zijn er zovelen voor wie hetzelfde geldt, dat ze verloren zijn en veranderd moeten worden. Ik heb ook onduidelijkheden over de bekering: moet de mens zich nu bekeren tot God, zoals meestal in de Bijbel staat? Of bekeert God de mens? Ik snap dit echt niet, ik vind het tegenstrijdig. Maar van beide kanten heb ik geen hoop. Ik zoek niet en van God verwacht ik het ten diepste ook niet, want er zijn er zovelen met mij die veranderd moeten worden. Zou dan net ík uitgekozen worden? Eigenlijk vind ik dat die kans maar heel klein is, als ik het zo mag zeggen. En dat terwijl ik vroeger een kind van God dacht te zijn. Ik was toen 11 jaar, maar heb God later verlaten. Of ik had een tijdgeloof. Hoe kun je weten of het een echt zaligmakend of een tijdgeloof is? En dan staan er van die teksten in de Bijbel, dat als je God van nabij hebt gekend en als je Hem dan de rug toekeert, dat er dan eigenlijk geen hoop voor je is. Dat zag ik in het antwoord van deze vraag. Ik lijk op die vraagsteller, alleen ben ik er niet zo onrustig onder als diegene. Was ik maar zo onrustig! Ik hoop dat u op al mijn verschillende punten een antwoord kunt geven. Alvast heel hartelijk bedankt. Iemand die eigenlijk maar een huichelaar is en het ten diepste niet eens echt erg vind.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Bedankt voor je vragen. Ik wil er kort op in proberen te gaan.
Je denkt veel na. Beredeneert het geloof en je noodzakelijke bekering sterk. En zit in de knoop met de uitverkiezing. En je zou aan de ene kant graag onrustiger zijn, geloviger zijn dan je bent, maar aan de andere kant wil je het eigenlijk niet. In ieder geval heb je de moeite genomen om alles op te schrijven en je vragen te stellen. Ik neem ze over en wil er zo goed ik kan op reageren:
Er zullen toch veel meer mensen zijn die er net als ik wel een paar keer op een dag aan denken, maar er verder niet veel mee doen? Dan is er toch geen hoop op het eeuwige leven voor mij en hen?
Je hoop op het eeuwige leven is niet gelegen in het feit, dat jij weinig of veel aan God denkt. Je doet het in ieder geval nooit genoeg. Ze is gelegen in het feit dat God ZONDAREN het evangelie laat horen en dat Jezus tegen ZONDAREN zegt: “Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven” (Joh. 6:47).
En stel dat ik toch veranderingen wil, dan wil ik dat met mijn verstand. Maar dat is toch niet voldoende? Je moet je toch bekeren met je verstand, ziel, wil, gemoed en al je krachten?
God wil dat wij ons bekeren. “God dan de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu alle mensen alom, dat zij zich bekeren” (Hand. 17:30). Wij zijn onwillig. Dat is schuld. Bij anderen. Ook bij jou. Als je alleen maar met je verstand veranderingen wilt is dat iets. Maar het is niet genoeg. Je bent ZONDAAR in het feit, dat je niet ook met je ziel, wil, gemoed en alle krachten met je bekering bezig bent. Maar dacht je dat je als ZONDAAR in staat zou zijn om op de goede manier met je bekering bezig te zijn? Dat ben je niet. God weet dat. En toch moet je er maar mee bezig zijn. Dan alleen maar met je verstand. En waar moet je dan uitkomen in je bekering: dat je met al je zonden aan de voet van het kruis terecht komt om als arme zondaar door de Heere Jezus gered te worden.
Ik heb ook onduidelijkheden over de bekering: moet de mens zich nu bekeren tot God, zoals meestal in de Bijbel staat? Of bekeert God de mens? Ik snap dit echt niet, ik vind het tegenstrijdig.
Het is zowel het één als het ander. Mensen moeten zich bekeren. EN: God bekeert de mens. Maar dan niet op de manier dat de mens wat doet en God wat. De mens moet zich bekeren en hij is ermee bezig, en merkt alleen maar des te meer dat hij zich niet kan bekeren, hij weet zich hoe langer hoe meer van God afhankelijk en moet tegen God zeggen: Heere, ik KAN me niet bekeren, wilt U het doen? In deze nood is God degene die redt. En achteraf zien we dat God zelfs aan het begin stond om ons ernstig met de bekering te laten bezig zijn.
Er zijn er zovelen met mij die veranderd moeten worden. Zou dan net ík uitgekozen worden?
Met de uitverkiezing hoeft een zondaar die niet in Christus is zich niet bezig te houden. De enige manier waarop wij aan de weet kunnen komen of we uitverkoren zijn, is wanneer we als ZONDAAR bij Christus terecht zijn gekomen. En wie in Christus is mag zich door de Vader verkoren weten. Het woord van Jezus: Al wat Mij de Vader geeft zal tot Mij komen en die tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen (Joh. 6:37) wordt praktisch gezien van achteren naar voren geleerd. Het begint met Jezus belofte: Die tot mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. Zo wordt ook jij genodigd: Kom! Met de belofte: “Ik zal je ontvangen. Ik gooi je er niet uit. Je zult geen verworpene zijn.” Zeg dan nog maar eens dat je niet wilt. Dat zeg je dan tegen een nodigende Christus. Wie bij Christus gekomen is mag weten: de Vader heeft me aan de Zoon gegeven, en zo ben ik tot Hem gekomen.
Of ik had een tijdgeloof. Hoe kun je weten of het een echt zaligmakend of een tijdgeloof is?
Je kinderjaren hebben tere ogenblikken gekend. Dat is mooi. Maar je kunt er nu niets mee doen. Of je een echt zaligmakend of een tijdgeloof gehad hebt is momenteel niet te bepalen. Je probleem is dat je nu leeft als iemand met veel ongeloof. Verder heb je ook historisch geloof, maar dat schiet voor God tekort, omdat je Hem er niet echt mee vertrouwt en eert. En het schiet voor jezelf tekort, omdat het je niet aan Christus heeft verbonden.
Ik zou tegen je zeggen: laat het met je wezen wat het wil, ZONDAAR ben je. En met lege handen sta je. Sterven moet je vroeg of laat. En het rustige onrustige leven dat je momenteel leidt bevredigt niet. Het moet naar Christus toe. En het mag ook. Probeer niet langer een goed mens, een bekeerd mens te worden. Maar wees de ZONDAAR die je bent. En geloof Gods heil- en troostrijk woord. Verhard je niet, maar laat je leiden.
Oldebroek, Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Voor de rest denk je nergens aan, redeneer je niet, ga je niet in discussie etc.