Klaar voor een verloving

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 23-02-2010| 16:15

Ik ben een jonge vrouw van bijna 21 jaar. Inmiddels heb ik iets langer dan twee jaar verkering. Allebei hebben we in onze jeugd het nodige meegemaakt en zijn dit nog door middel van pastorale gesprekken aan het verwerken. Ooit hebben we geopperd om ons te gaan verloven. Dat lijkt mij erg leuk. Maar elke keer als we het erover hebben, of we vertellen elkaar droomplannen over een huwelijk, dan vindt mijn vriend dat lastig. Hij twijfelt. Ik weet dat het goed is dat we voor ons huwelijk bezig zijn met onszelf te ontwikkelen. Dat het goed is om voordat we getrouwd zijn, een goede basis leggen voor onze relatie. En mijns inziens werken we daar ook hard aan. Mijn vriend is best wel perfectionistisch, waardoor ik heel vaak denk dat ik niet goed genoeg ben. En dan twijfel ik soms ook aan zijn liefde voor mij. Hij vindt het moeilijk om te zeggen dat hij van me houdt. Ik zit er best wel mee. Toekomstplannen zijn mooi. Maar als ze niet worden verwezelijkt (d.m.v. bijv. een verloving), dan heb ik heel sterk het gevoel dat ik aan het lijntje gehouden wordt. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet eigenlijk! Kunt u mij misschien tips geven? Wanneer ben je helemaal klaar voor een verloving? Of leg ik misschien zelf de lat voor een verloving te hoog? Ooit hebben we namelijk gezegd dat we drie jaar verkering wel lang genoeg vinden... maar inmiddels gaat het erop lijken dat het het dubbele aantal jaren wordt. Houd ik dan wel genoeg van mijn vriend? Of houdt hij wel genoeg van mij? Hebben alle jongens dit als het om een relatie gaat? Ik weet het even niet eigenlijk!

Beste vraagsteller,

Zowel de verkering- als de verlovingstijd zijn bedoeld als een voorbereiding op je huwelijk. Het gaat niet om de voorbereidingstíjd die je daarvoor nodig hebt. Tijd is een betrekkelijk begrip! Het gaat om de liefde die je voor elkaar voelt. Liefde moet kunnen groeien. En ‘rijpen’. Pas dán ben je aan een huwelijk toe. Hoe lang die voorbereidingstijd duurt hangt van zóveel factoren af: in jullie geval worden de voorgenomen drie jaar misschien verdubbeld. Dat lijkt lang, maar als je die tijd nodig hebt om naar elkaar toe te groeien, zou ik ze maar ‘nemen’ (eigenlijk moet ik zeggen: gebruiken, want je hebt je levenstijd niet zélf in de hand)! Een huwelijk beginnen waar je niet zeker van bent is géén optie, want dat duurt (als het goed is!) een leven lang! Bedenk dus van te voren wat jíj wilt, wat júllie willen.

Vraag jezelf af of je met deze jongen oud wilt worden. Jullie voeren pastorale gesprekken, schrijf je. Dat lijkt me heel goed. Je verleden verwerken –zoals je dat noemt- is één ding. Je toekomst ingaan is en wordt mede dáárdoor vorm gegeven (en zelfs bepalend!). Práát hier dan óók over. Met de gesprekspartner, met je (aanstaande) levenspartner. Een huwelijksvoorbereidingscursus (marriage course) is eveneens een goede manier om duidelijkheid te krijgen. Wees eerlijk en open tegen elkaar.

Ik wens je toe, dat jullie naar elkaar toe mogen groeien. Maar mocht dat niet het geval zijn, bedenk dan dat je beter ten halve kunt keren dan ten hele dwalen (hoeveel verdriet dat ook met zich mee zal brengen… maar dat is een ánder verhaal).

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1543 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven