Onkerkelijke vriendin wil mee naar de kerk

Ds. A. de Lange | Geen reacties | 09-04-2004| 00:00

Mijn vriendin is geheel onkerkelijk maar ze wil toch een keertje naar de kerk. Ik heb geen verkering met haar, het is gewoon een vriendin. Mag ik haar dan meenemen, want volgens mij doet ze het alleen uit nieuwsgierigheid. Tweede vraag, waarom moeten alle lieve mensen zo gauw al sterven?

Je stelt twee vragen. Wat betreft je eerste vraag: Als iemand zelf, of met ons mee, naar de kerk wil gaan, mag dat altijd. Ik ken geen kerkverband in Nederland waar de gewone kerkdiensten niet voor ieder die dat wil toegankelijk zijn. In sommige kerken wordt er wel meer aandacht aan gegeven hoe iemand gekleed is, als hij/zij de diensten bezoekt in andere. Vertel je vriendin daar van tevoren over, als er bij jullie in de kerkdiensten op dat gebied bepaalde dingen verwacht worden. Maar verder is in principe iedereen welkom.

Als mensen een eerste keer uit nieuwsgierigheid in de kerk komen, heeft de ontmoeting met het Woord en de gemeente de mogelijkheid in zich, dat er in die kerkdienst iets is, wat toch een vervolg mag krijgen. Als ik op die manier een vriend of vriendin mee naar de kerk zou nemen, zou ik in ieder geval bidden dat God die kerkdienst wil gebruiken om een verandering in denken en leven bij hem/haar te willen bewerken, al is het maar in eerste begin. Ik zou er zelf wel op voorbereid proberen te zijn om na de dienst met je vriendin door te praten over wat ze allemaal heeft gezien en gehoord in de kerk. Het kon best eens zijn, dat je dan nog heel wat uit te leggen hebt. Misschien niet zo gemakkelijk. Maar wel mooi om toch proberen te doen. En je zult merken, dat het je zelf ook aan het nadenken zet, als je zo samen met iemand in de kerk geweest bent.

Wat betreft je tweede vraag: Ik denk dat je kortgeleden een aantal mensen uit je nabije omgeving door de dood hebt verloren en je hebt van ze gehouden, je had ze graag nog veel langer bij je gehouden. Maar nu zijn ze -naar jouw gevoel veel te vroeg- overleden. Waarom moeten alle lieve mensen zo gauw al sterven?, vraag je nu. Een paar dingen wil ik daarop zeggen:

1. Alle mensen moeten sterven. Als je oplet, dan merk je dat niet alleen mensen met wie jij zeer verbonden bent geweest sterven, maar ook veel andere mensen.

2. Als er in een bepaalde tijd veel mensen in onze eigen omgeving wegvallen, is dat heel zwaar. We kunnen maar zo niet zeggen, waarom we dat zo mee (moeten) maken. We mogen wel weten, dat we met ons verdriet bij de Heere terecht kunnen. Als je psalm 10 leest, kom je daar de woorden in tegen: “Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve.” Je zou dus eigenlijk bij je verdriet mogen bedenken: Nu kijkt de Heere naar me, en nu zegt Hij eigenlijk tegen me: “Kom er toch mee bij Mij. Laat Mij je troosten en helpen in je verdriet.”

3. Als je in een tijd veel sterfgevallen meemaakt, wordt je daardoor extra herinnerd aan het feit dat wij mensen allemaal sterven moeten. En dat we er dan ook voor klaar moeten zijn! We zeggen wel eens: elk sterven is een roepstem. Dat betekent: God roept ons daardoor extra dringend tot bekering. Hoor jij die roepstem ook door middel van de sterfgevallen die je in de afgelopen tijd hebt meegemaakt?

God geve je kracht en doorzicht op de weg die jij in het leven gaat. Ik hoop dat je veel van Christus mag ontvangen!

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven