Geestelijk elitisme

Ds. W. Pieters | Geen reacties | 22-02-2010| 15:00

Een vraag aan ds. Pieters. Hoe moet ik omgaan met mensen die veel spreken vanuit hun bevindelijke ervaringen? Ik twijfel niet aan hun kindschap in Christus, maar het is wel moeilijk om te reageren op de belevingen die soms worden gedeeld. Het brengt mij soms aan het twijfelen als mijn ervaringen niet die mate van bevinding hebben als die van hen. Ik weet dat dit geen maatstaf is en dat ik terug mag gaan naar het Woord van God Zelf. Persoonlijk vind ik het juist bijzonder als ik, zonder iets van mijzelf, mag pleiten op de beloften en het offer van Christus. Als ik dit voorzichtig probeer aan te geven bij hen krijg ik als argument: "Kom, hoort wat God aan mijn ziel deed ondervinden". En dat er in de Bijbel staat dat er trappen zijn in de genade (deze opmerking is dan gefundeerd op de uitdrukking dat de één vast voedsel en de ander melk nodig heeft). Ik weet dat het belangrijk is te getuigen om zo ook de zielen van je naasten te winnen. Maar wat betreft de trappen in de genade, vraag ik mij af of dit bijbels is. Dreigt niet het gevaar van geestelijk elitisme? Misschien wilt u over dit alles enige uitleg en tips geven hoe ik hiermee om moet gaan? Alvast bedankt.

Zonder bevinding is er geen waar geloof en geen echte liefde tot God en Zijn Woord. Over welke bevindingen of ervaringen gaat het dan? Die God Zelf in Zijn Woord ons voorhoudt en die samen te vatten zijn in de drieslag van onze Catechismus. Maar al is er geen geloof zonder bevinding, toch steunt het geloof niet op onze ervaringen. Het steunt op de vaste beloften van God, aan ons gedaan in Zijn Woord.

Nu kan er veel verschil zijn in mate en diepgang van dat geloof en de daarop gegronde bevindingen. Zijn dat trappen en standen in het geloofsleven? In zekere zin is er in de Schrift sprake van dat niet alle kinderen van God dezelfde mate van geloof(servaring) bezitten, maar mét de Reformatie belijden wij dat ook het kleinste of meest bestreden geloof even echt aan Christus en al Zijn schatten en gaven verbindt, als het sterkste en meest ver geleide geloof.

Daarom klinkt de oproep wel om op te wassen in de genade en kennis van onze Heere en Zaligmaker, Jezus Christus (II Petrus 3 vers 18), en om onze roeping en verkiezing vast te maken (hoofdstuk 1 vers 10), maar niet alsof er elitechristenen zouden zijn en ondermaatse gelovigen.

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

264 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven