Verantwoord met vruchtbaarheid omgaan
A. Kwakernaak | 14 reacties | 23-01-2010| 15:00
Vraag
Mijn man en ik weten niet goed hoe we verantwoord met onze vruchtbaarheid kunnen en mogen omgaan in Gods ogen. Voor mijn trouwen had ik de Mirena (hormoonhoudend spiraaltje) voor mijn zware menstruaties. Nu hoorden we na ons trouwen van onze christelijk huisarts dat zowel bij de pil als ook bij de mirena toch altijd een kans aanwezig blijft dat er wel een eitje wordt bevrucht en dan wordt afgestoten. Daarom willen en kunnen wij dat risico niet nemen. Omdat we inmiddels vier kinderen hebben van wie drie met een stoornis/ beperking en handicap, waar we nu al onze energie voor nodig hebben en we het op dit moment niet aandurven om nog eens zwanger te worden, zoeken we een naar God toe verantwoorde manier om een zwangerschap te voorkomen.
Nu gebruik ik sinds anderhalf jaar de pearly; vruchtbaarheidscomputertje, zodat we weten op welke dagen we veilig kunnen vrijen. Nu heb ik een heel korte cyclus, van 21 dagen tot maximaal 24 dagen. Daarvan ben ik 8 tot 10 dagen ongesteld en maar gemiddeld 3 dagen in de maand onvruchtbaar voor ik weer ongesteld ben. Tijdens de vruchtbare dagen gebruiken we een condoom wanneer we gemeenschap hebben. Het is ons echter ook een paar keer gebeurd dat het condoom toch onverwacht was afgegaan, waardoor ik de laatste keer dat dat gebeurde direct zwanger was. Daardoor blijft altijd de spanning of dat niet nog een keer zal gebeuren. Hoe welkom ook een kindje zou zijn, zou ik niet weten of ik dat aan zou kunnen.
Nu heb ik eigenlijk twee vragen; is mijn cyclus wel normaal, dat ik zoveel dagen vruchtbaar ben en maar zo kort onvruchtbaar ? En is er een mogelijkheid die wel te verantwoorden is, niet in strijd met Gods wil om met mijn man gemeenschap te hebben zonder zwanger te worden en zonder de kans een bevrucht eitje af te stoten?
Antwoord
Het antwoord op de vraag of je cyclus normaal is, is ja. Sommige mensen hebben een korte cyclus van 21 dagen. De pearly geeft de dagen aan dat er geen kans is op zwangerschap. Dit zijn er niet zo veel. Niet dat je zelf zo lang vruchtbaar bent, maar zaadcellen hebben een overlevingsduur van een paar dagen. De genoemde methode speelt dus op zeker. De eerste week na de menstruatie is de kans op zwangerschap aanwezig omdat na 7-10 dagen de ovulatie plaatsvindt. Na de eisprong is er nog steeds een grote kans op zwangerschap, gemiddeld tot 7 dagen erna. Dan een paar veilige dagen en dan ben je weer ongesteld. Je bent dus niet veel dagen vruchtbaar, want een eicel overleeft maar 2-3 dagen, maar door de veiligheidsmarges van de pearly (en dit geldt voor elke natuurlijke planningsmethode) ,blijven er weinig veilige dagen over.
De kans dat er bij de pil of de Mirena een e.v.t. bevrucht eitje wordt afgestoten is erg klein. Met name omdat er een ovulatieremmende werking bestaat, naast een barriere werking van het baarmoederslijmvlies. Bij erg lichte pillen is er wel een grotere kans op een eisprong. Naast de pil en de Mirena is er nog de nuvaring die vaginaal ingebracht wordt en die hormonen afgeeft. Mij is niet bekend of er hier ook een kans op ovulatie aanwezig is. Als je nu condooms gebruikt, kun je ook overwegen om dit in combinatie met bijv de pil of de nuvaring te gebruiken. De kans op een afstoting van een mogelijk bevruchte eicel wordt dan wel erg klein.Maar het blijft een beslissing die je in goed overleg samen moet overwegen.
A. Kwakernaak
Dit artikel is beantwoord door
A. Kwakernaak
- Geboortedatum:30-11-1999
- Kerkelijke gezindte:Onbekend
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
62 artikelen
Bijzonderheden:
huisarts
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
14 reacties
hjrl
25-01-2010
/ 10:18
Beste schrijfster, als man leef ik met je mee. De angst kan heel groot zijn. Als katholiek heb ik het 'geluk' dat de stem van de kerk erg duidelijk is in wat wel en niet mag. Maar de rkk spreekt niet door. Mij liet ze in de steek. U behoort misschien tot een reformatorische kerk. Het is derhalve geen pastoor of bisschop of paus of Catechismus die vertelt dat anti-conceptie verkeerd is. U wilt dit dmv bijbel en geloof heel gewetensvol oplossen. Zoek svp op tijd hulp. Laat het uw huwelijk niet verzieken. Bij ons is dit wel gebeurd. Mijn vrouw heeft een oudere zus die een kind kreeg met Down. Die zus was al méér dan over de middelbare leeftijd. Mijn vrouw heeft mij weggedaan sedert 2003. DAT IS DE ALLERBESTE EN MEEST AFDOENDE WIJZE VAN GEBOORTEVERHOEDING. Ik bid God dat u het beter zult doen met uw man. een toegenegen en betrokken groet.
Cloudsadmirer
25-01-2010
/ 19:11
hjrl,
Als de rkk je in de steek heeft gelaten en bij jou zoveel vragen oproept (uit je eerdere reacties denk ik dat te lezen), overweeg dan eens om een andere kerk te kiezen.
Groeten Rinske
Als de rkk je in de steek heeft gelaten en bij jou zoveel vragen oproept (uit je eerdere reacties denk ik dat te lezen), overweeg dan eens om een andere kerk te kiezen.
Groeten Rinske
hjrl
26-01-2010
/ 07:46
Dat is een logische opmerking van jou, Rinske, maar uit die baaierd van kerken word ik maar niet wijs. Ik raak er niet uit. Ook lost het e schade niet op die reeds ontston. Maar heel oprecht hoop ik toch zo dat de brievenschrijsters er wel uit komt. Zonder angst en wel met een fijn huwelijksleven.
Discipelvisje
26-01-2010
/ 10:08
Beste hjrl,
Bedankt voor uw reactie en goede wensen.
Het is inmiddels al enige maanden geleden dat ik mijn bovenstaande vraag had ingestuurd naar refoweb op zoek naar een verantwoord voorbehoedsmiddel.
Na lang speuren en samen bidden vond ik op internet een voorbehoedsmiddel waarbij je geen risico loopt om een bevruchteitje af te stoten. (Namelijk een femcap, soort van pressarium). Dacht dat dat dé oplossing was voor ons, het antwoord op ons gebed...
Maar ik ben ondanks de femcap direct zwanger geraakt.
Voor ons was er echter na de eerste schrik meteen ook de berusting;
Want wij vonden zelf ons gezin dan al wel druk genoeg, hebben ons uiterste best ook gedaan om een nieuwe zwangerschap te voorkomen...
Maar God heeft dan kennelijk toch andere plannen met ons, dan heeft het zo moeten zijn en zal het ook goed voor ons zijn. Hij zal ons dan ook wel bijstaan en helpen.
Hij is de Enige die weet wat echt goed is voor ons en zal alles voor ons doen meewerken ten goede.
Wat betreft uw zorg om kerk en ontstane schade in uw leven; ik ken de feiten niet natuurlijk... Maar mag u misschien bemoedigen dat wanneer u God bidt om u de weg te wijzen naar een kerk waar u een fijne gemeente, steun en goed onderwijs kunt vinden, waar u zich op uw plek mag voelen, Hij zal de deueren openen die goed zijn voor u.
En ook de pijn uit het verleden bij God te brengen, Hij wil genezen en u sterker maken, ook uitkomst bieden, wanneer u alles bij Hem brengt en samen met Hem erdoor heen om te verwerken, te vergeven en een nieuw leven te beginnen. Gods zegen !
Bedankt voor uw reactie en goede wensen.
Het is inmiddels al enige maanden geleden dat ik mijn bovenstaande vraag had ingestuurd naar refoweb op zoek naar een verantwoord voorbehoedsmiddel.
Na lang speuren en samen bidden vond ik op internet een voorbehoedsmiddel waarbij je geen risico loopt om een bevruchteitje af te stoten. (Namelijk een femcap, soort van pressarium). Dacht dat dat dé oplossing was voor ons, het antwoord op ons gebed...
Maar ik ben ondanks de femcap direct zwanger geraakt.
Voor ons was er echter na de eerste schrik meteen ook de berusting;
Want wij vonden zelf ons gezin dan al wel druk genoeg, hebben ons uiterste best ook gedaan om een nieuwe zwangerschap te voorkomen...
Maar God heeft dan kennelijk toch andere plannen met ons, dan heeft het zo moeten zijn en zal het ook goed voor ons zijn. Hij zal ons dan ook wel bijstaan en helpen.
Hij is de Enige die weet wat echt goed is voor ons en zal alles voor ons doen meewerken ten goede.
Wat betreft uw zorg om kerk en ontstane schade in uw leven; ik ken de feiten niet natuurlijk... Maar mag u misschien bemoedigen dat wanneer u God bidt om u de weg te wijzen naar een kerk waar u een fijne gemeente, steun en goed onderwijs kunt vinden, waar u zich op uw plek mag voelen, Hij zal de deueren openen die goed zijn voor u.
En ook de pijn uit het verleden bij God te brengen, Hij wil genezen en u sterker maken, ook uitkomst bieden, wanneer u alles bij Hem brengt en samen met Hem erdoor heen om te verwerken, te vergeven en een nieuw leven te beginnen. Gods zegen !
hjrl
26-01-2010
/ 11:27
Beste DiscipelVisje, dank voor je brief. Geweldig dat je (toch) jullie kind kunnen ontvangen als schepsel Gods. Toen ik 15 was kreeg ik een broertje. Als je ziet hoe hij met moeder leeft als volwassen man, die heel toegewijd ook werkt op een ziekenhuis en ook gelukkig is thuis en op werk; dan is het net alsof God wist dat onze vader in 2006 zou sterven aan longkanker en moeder kort daarop borstkanker kreeg (waarvan zij herstelde). Dat babietje is aan ons een geschenk. Het zijn ondoorgrondelijke wegen.
Hanna
26-01-2010
/ 18:42
Discipelvisje:
wat lijkt jou 'verhaal' veel op het mijne!
ook wij werden door de voorbehoedsmiddelen heen zwanger,
en hebben ondertussen een gezonde dochter gekregen,
die de lieveling is van ons gezin en de familie
Goede zwangerschap toegewenst en geniet ervan!
het is weer een wonderlijk geschenk!
Hoeveel kinderen heb je? wij 5.
Weet dat Hij idd weet wanneer het je te veel wordt,
Hij geeft je niet meer dan je kan dragen!
Alle goeds toegewenst met je gezinnetje!
wat lijkt jou 'verhaal' veel op het mijne!
ook wij werden door de voorbehoedsmiddelen heen zwanger,
en hebben ondertussen een gezonde dochter gekregen,
die de lieveling is van ons gezin en de familie
Goede zwangerschap toegewenst en geniet ervan!
het is weer een wonderlijk geschenk!
Hoeveel kinderen heb je? wij 5.
Weet dat Hij idd weet wanneer het je te veel wordt,
Hij geeft je niet meer dan je kan dragen!
Alle goeds toegewenst met je gezinnetje!
Discipelvisje
27-01-2010
/ 09:02
Dank je Hanna,
Ik ben nu zwanger van mijn 5e kindje. Mijn oudste dochter is 13, en we hebben nog 3 zoontjes van 5, bijna 4 en bijna 2.
(Zelf word ik al 38, voel me best oud om opnieuw moeder te worden ;-)
Maar de meeste zorgen maakte ik me of ik het wel aan zou kunnen en wel een leuke moeder kan blijven.
Je wilt zo graag energie genoeg hebben om o.a. leuke dingen met je kinderen samen te doen, maar die energie is er vaak niet meer zoveel als je zou willen.
Je moet je aandacht zo verdelen, erg moeilijk om dat goed te doen vind ik.
Als het dag in dag uit zo druk is wordt het bijna lopende band werk, dat voelt niet fijn.
Daarnaast moet het huis ook nog een beetje schoongemaakt en opgeruimd worden tussendoor, waar ik al haast niet aan toe kom...
(Genoeg dingen om je steeds schuldig over te voelen, dat is mijn kwaal een beetje ;-)
Zoveel afspraken naast het drukke gezinsleven, want de één heeft ADHD, de ander is zwaarslechthorend, moet gebarentaal leren, net als wij. Ons oudste zoontje heeft vermoedelijk een autistische stoornis, dat wordt nog onderzocht. Hij loopt sociaal-emotioneel en motorisch nog ver achter.
Nou ja, dat zijn allemaal dingen die het zo hectisch kunnen maken, niets gaat vanzelf lijkt het.
Maar idd mag ik steeds weer leren dat God met je meegaat en je ook geeft wat je nodig hebt. Voor mij is het een leerproces om niet in alles perfect te willen zijn en leren hulp te aanvaarden als die wordt aangeboden, wat ik erg moeilijk vind. Ik moet ook leren steeds weer om alles bij God neer te leggen en van Hem te verwachten en niet van mezelf.
Hoe is dat bij jullie ? Hoe oud zijn de kinderen en red je het zelf een beetje ?
Ik kan gelukkig wel fulltime thuis zijn bij de kinderen, we redden het financieel met het salaris van mijn man, al is het wel goed opletten. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval alle aandacht die ik heb nu op de kinderen kan richten.
Anders zou ik niet weten hoe ik het moest doen...
Ik ben nu zwanger van mijn 5e kindje. Mijn oudste dochter is 13, en we hebben nog 3 zoontjes van 5, bijna 4 en bijna 2.
(Zelf word ik al 38, voel me best oud om opnieuw moeder te worden ;-)
Maar de meeste zorgen maakte ik me of ik het wel aan zou kunnen en wel een leuke moeder kan blijven.
Je wilt zo graag energie genoeg hebben om o.a. leuke dingen met je kinderen samen te doen, maar die energie is er vaak niet meer zoveel als je zou willen.
Je moet je aandacht zo verdelen, erg moeilijk om dat goed te doen vind ik.
Als het dag in dag uit zo druk is wordt het bijna lopende band werk, dat voelt niet fijn.
Daarnaast moet het huis ook nog een beetje schoongemaakt en opgeruimd worden tussendoor, waar ik al haast niet aan toe kom...
(Genoeg dingen om je steeds schuldig over te voelen, dat is mijn kwaal een beetje ;-)
Zoveel afspraken naast het drukke gezinsleven, want de één heeft ADHD, de ander is zwaarslechthorend, moet gebarentaal leren, net als wij. Ons oudste zoontje heeft vermoedelijk een autistische stoornis, dat wordt nog onderzocht. Hij loopt sociaal-emotioneel en motorisch nog ver achter.
Nou ja, dat zijn allemaal dingen die het zo hectisch kunnen maken, niets gaat vanzelf lijkt het.
Maar idd mag ik steeds weer leren dat God met je meegaat en je ook geeft wat je nodig hebt. Voor mij is het een leerproces om niet in alles perfect te willen zijn en leren hulp te aanvaarden als die wordt aangeboden, wat ik erg moeilijk vind. Ik moet ook leren steeds weer om alles bij God neer te leggen en van Hem te verwachten en niet van mezelf.
Hoe is dat bij jullie ? Hoe oud zijn de kinderen en red je het zelf een beetje ?
Ik kan gelukkig wel fulltime thuis zijn bij de kinderen, we redden het financieel met het salaris van mijn man, al is het wel goed opletten. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval alle aandacht die ik heb nu op de kinderen kan richten.
Anders zou ik niet weten hoe ik het moest doen...
hjrl
27-01-2010
/ 09:50
Discipelvisje, ik bewonder je enorm. God gaat zeker met je. Anders was je er niet! Mijn vrouw was 6x in verwachtingn. Drie leven. Voor haar (en mij) kwam er geen kracht naar kruis. Werden we wél bovenmate, door eigen daden 'verzocht' of 'bekoord'. Er kwam geen uitkomst. Ik heb een autistisch verwante stoornis. En toen vond mijn vrouw de afdoende oplossing: mij afserveren. En ik geef haar gelijk. Wel meenden we vorig jaar [toen er gedurende een maand sprake leek van huwelijksherstel] dat vasectomie (mannen-sterilisatie) de oplossing zou zijn. Maar ik zegde het af. Als ik alleen zó het waard ben om..................Toen sprak echtgenote nog eenmaal: "o, dus je bent zo egoïstisch dat je je vrouw genieten ontzegt en alleen aan jezelf denkt." Ik bewonder jou, dat je dit niet deed bij jouw man. Ik wens jullie alle liefde en kracht toe.
Hanna
27-01-2010
/ 10:50
Discipelvisje:
Ik ben een stuk jonger: 27 jaar.
Onze kinderen zijn nog klein, nu in de leeftijd van 2,5 maand tot en met 6 jaar.
Dus wij hebben weer andere 'problemen' dan jij..
Ook ik werk niet buitenshuis en heb genoeg aan het huishouden en de kids!
al zou ik soms ook wel eens wat anders willen doen om idd uit de sleur van huishouden, kids en boodschappen te komen!
Het is hier ook vaak druk, en knutselen ofzo begin ik niet aan, vind ik ook niet zo leuk van mezelf maar zie dat niet echt zitten met 4 kleintjes...alles onder de lijm/verf ofzo.. dat doen ze maar op school!
ook het eten is hier hectisch...!
als ze om half 7/7 uur op bed liggen dan hebben wij wel een rustige avond...nou ja, de kleinste is vaak nog wel wakker, en dan wacht er nog wel een wasje om op te vouwen enzo maar even lezen maak ik nu echt tijd voor...
Het lijkt me wel moeilijk als je kinderen zoveel zorg nodig hebben..
Onze kinderen hebben allergieén, en dat vind ik soms al best zwaar, voor de jongste ben ik nu ivm de borstvoeding op dieet, en dan is het best moeilijk om echt op je eten te letten, en soms neem ik wat, maar daar heeft ze dan ook gelijk last van...dus dat is dan weer veel huilen, oplopen enzo..
de oudste en 4de zijn erg druk en hebben veel aandacht nodig en dat geeft ook vaak genoeg ruzie, maar ja, dan denk ik maar dat dat bij veel mensen zo is...
voor de rest gaat het goed, en volgens mij scheelt het wel dat ze bij mij nog klein zijn..
De laatste zwangerschap vond ik ook zwaar, en was ik echt iedere avond uitgeput, en soms zag ik het ook echt niet meer zitten, maar echt waar: na de bevalling ben je dat echt weer vergeten!
ik hoop dat jou zwangerschap voorspoedig mag gaan, het is toch weer 'heerlijk' om het kindje te voelen enzo! vind dat zo gezellig!
hjrl: wat moeilijk he!! wij hebben ook nog geen antwoord hoe we het nu moeten doen, maar als de Heere wil dat er nog een kindje bij komt, hoe kunnen we dat dan keren? Wij gebruikten de Persona maar toch kregen we een 5de kindje...en ja, nu leeft toch de 'angst' voor een 6de hoor..en dan zouden we 28 zijn...de reactie's waren nu al niet echt fijn om aan te horen!
ik kan op zich je vrouw begrijpen, ook ik merk bij mezelf een afweer ervan, maar dat is echt niet goed te praten, daar ben ik me van bewust, en daar doe ik m'n man ook pijn mee, maar ik denk dat ik me zo toch wil indekken voor nog een zwangerschap/kindje...en na iedere keer is er weer de spanning van een zwangerschap...
Sterkte! meer weet ik je niet te zeggen...laten we bidden om hulp en 'uitkomst'!
Ik ben een stuk jonger: 27 jaar.
Onze kinderen zijn nog klein, nu in de leeftijd van 2,5 maand tot en met 6 jaar.
Dus wij hebben weer andere 'problemen' dan jij..
Ook ik werk niet buitenshuis en heb genoeg aan het huishouden en de kids!
al zou ik soms ook wel eens wat anders willen doen om idd uit de sleur van huishouden, kids en boodschappen te komen!
Het is hier ook vaak druk, en knutselen ofzo begin ik niet aan, vind ik ook niet zo leuk van mezelf maar zie dat niet echt zitten met 4 kleintjes...alles onder de lijm/verf ofzo.. dat doen ze maar op school!
ook het eten is hier hectisch...!
als ze om half 7/7 uur op bed liggen dan hebben wij wel een rustige avond...nou ja, de kleinste is vaak nog wel wakker, en dan wacht er nog wel een wasje om op te vouwen enzo maar even lezen maak ik nu echt tijd voor...
Het lijkt me wel moeilijk als je kinderen zoveel zorg nodig hebben..
Onze kinderen hebben allergieén, en dat vind ik soms al best zwaar, voor de jongste ben ik nu ivm de borstvoeding op dieet, en dan is het best moeilijk om echt op je eten te letten, en soms neem ik wat, maar daar heeft ze dan ook gelijk last van...dus dat is dan weer veel huilen, oplopen enzo..
de oudste en 4de zijn erg druk en hebben veel aandacht nodig en dat geeft ook vaak genoeg ruzie, maar ja, dan denk ik maar dat dat bij veel mensen zo is...
voor de rest gaat het goed, en volgens mij scheelt het wel dat ze bij mij nog klein zijn..
De laatste zwangerschap vond ik ook zwaar, en was ik echt iedere avond uitgeput, en soms zag ik het ook echt niet meer zitten, maar echt waar: na de bevalling ben je dat echt weer vergeten!
ik hoop dat jou zwangerschap voorspoedig mag gaan, het is toch weer 'heerlijk' om het kindje te voelen enzo! vind dat zo gezellig!
hjrl: wat moeilijk he!! wij hebben ook nog geen antwoord hoe we het nu moeten doen, maar als de Heere wil dat er nog een kindje bij komt, hoe kunnen we dat dan keren? Wij gebruikten de Persona maar toch kregen we een 5de kindje...en ja, nu leeft toch de 'angst' voor een 6de hoor..en dan zouden we 28 zijn...de reactie's waren nu al niet echt fijn om aan te horen!
ik kan op zich je vrouw begrijpen, ook ik merk bij mezelf een afweer ervan, maar dat is echt niet goed te praten, daar ben ik me van bewust, en daar doe ik m'n man ook pijn mee, maar ik denk dat ik me zo toch wil indekken voor nog een zwangerschap/kindje...en na iedere keer is er weer de spanning van een zwangerschap...
Sterkte! meer weet ik je niet te zeggen...laten we bidden om hulp en 'uitkomst'!
hjrl
27-01-2010
/ 11:01
Beste Hanna, als ik spreek met katholieke medechristenen dan zijn ze het ermee eens om het aan God over te laten. De reformatorische christenen die ik ken: idem. Maar heel veel andere christenen die ik ken trekken de vergelijking uit het NT dat als iemand een toren gaat bouwen; hij eerst de kosten en de mogelijkheden moet gaan berekenen; opdat de bouw niet voortijdig dient te worden afgebroken/gestaakt.
Nogmaals heel bijzonder, dat jij Hanna en jij DiscipelVisje zoveel van je man en God houden dat jullie de lichamelijke gemeenschap niet hebben gestaakt!
Nogmaals heel bijzonder, dat jij Hanna en jij DiscipelVisje zoveel van je man en God houden dat jullie de lichamelijke gemeenschap niet hebben gestaakt!
Hanna
27-01-2010
/ 13:55
hjrl: ik begrijp die vergelijking even niet?
Discipelvisje
27-01-2010
/ 15:51
beste hjrl,
Tussen het aan God overlaten en zelf omgaan met de verantwoordelijkheid die je van God krijgt ligt een heel gebied, waar ligt de grens.
Zelf geloven we ook namelijk dat God ons de verantwoordelijkheid heeft gegeven om goed voor elkaar en ons gezin te kunnen blijven zorgen.
Ook wij hebben eerder met de gedachte aan sterilisatie van mijn man gespeeld, maar konden daar toen na gebed geen vrede in vinden, we bleven een sterk gevoel van weerstand houden, omdat dat zo definitief is. Echter wel de vrede om andere voorbehoedmiddelen te gebruiken zoals het condoom, de pearly en femcap.
Toen ik ondanks dat toch zwanger raakte was het voor ons duidelijk dat God kennelijk toch een ander plan had, en dit kindje bedoeld heeft in ons gezin.
Nu denken we toch opnieuw na over sterilisatie na en zullen daar zeker eerst nog om bevestiging van God voor bidden, voor we tot die stap over gaan.
Maar ik denk wel dat God seksualiteit in het huwelijk tussen man en vrouw ook bedoeld heeft om samen van te genieten. En niet alleen om het voortbrengen van kinderen. Dat ontspannen genieten van de intieme momenten samen is dan niet meer zo ontspannen wanneer daar de steeds de vrees op de achtergrond aanwezig is om zwanger te raken.
Daarom denk ik dat sterilisatie niet verkeerd hoeft te zijn.
(hjrl; Eigenlijk snap ik jouw opmerking hierin niet daarover dat je zegt dat als je het 'alleen zo waard bent' voor je vrouw... mijn man is net zo waardevol voor mij wanneer hij wel of niet gesteriliseerd is, met het verschil dat je samen veel meer van elkaar genieten kunt als hij wel gesteriliseerd is, en dat is voor ons beiden erg fijn !)
Maar dat het in ons geval eerder misschien nog niet de juiste tijd ervoor was in Gods ogen op dat moment in ons leven. Zoals met alle beslissingen die je maakt is het belangrijk ervoor te bidden. En kun je soms net als Gideon met het vlies bevestiging vragen wanneer je twijfelt of God het goedkeurt.
Tussen het aan God overlaten en zelf omgaan met de verantwoordelijkheid die je van God krijgt ligt een heel gebied, waar ligt de grens.
Zelf geloven we ook namelijk dat God ons de verantwoordelijkheid heeft gegeven om goed voor elkaar en ons gezin te kunnen blijven zorgen.
Ook wij hebben eerder met de gedachte aan sterilisatie van mijn man gespeeld, maar konden daar toen na gebed geen vrede in vinden, we bleven een sterk gevoel van weerstand houden, omdat dat zo definitief is. Echter wel de vrede om andere voorbehoedmiddelen te gebruiken zoals het condoom, de pearly en femcap.
Toen ik ondanks dat toch zwanger raakte was het voor ons duidelijk dat God kennelijk toch een ander plan had, en dit kindje bedoeld heeft in ons gezin.
Nu denken we toch opnieuw na over sterilisatie na en zullen daar zeker eerst nog om bevestiging van God voor bidden, voor we tot die stap over gaan.
Maar ik denk wel dat God seksualiteit in het huwelijk tussen man en vrouw ook bedoeld heeft om samen van te genieten. En niet alleen om het voortbrengen van kinderen. Dat ontspannen genieten van de intieme momenten samen is dan niet meer zo ontspannen wanneer daar de steeds de vrees op de achtergrond aanwezig is om zwanger te raken.
Daarom denk ik dat sterilisatie niet verkeerd hoeft te zijn.
(hjrl; Eigenlijk snap ik jouw opmerking hierin niet daarover dat je zegt dat als je het 'alleen zo waard bent' voor je vrouw... mijn man is net zo waardevol voor mij wanneer hij wel of niet gesteriliseerd is, met het verschil dat je samen veel meer van elkaar genieten kunt als hij wel gesteriliseerd is, en dat is voor ons beiden erg fijn !)
Maar dat het in ons geval eerder misschien nog niet de juiste tijd ervoor was in Gods ogen op dat moment in ons leven. Zoals met alle beslissingen die je maakt is het belangrijk ervoor te bidden. En kun je soms net als Gideon met het vlies bevestiging vragen wanneer je twijfelt of God het goedkeurt.
Discipelvisje
27-01-2010
/ 16:19
Hanna,
De hectiek herken ik idd ook, vooral in de spitsuren 's morgensvroeg als de oudsten op tijd op school moeten zijn. Drie die zichzelf nog niet aan kunnen kleden. En 's avonds als ze allemaal moe zijn, nog moeten eten en gewassen en naar bed gebracht moeten worden, met nog even een boekje lezen etc.
Die van bijna 4 en 5 zijn ook erg druk de hele dag door springen, rennen en keten en ruzie maken. Na half 8 liggen de kleintjes in bed, tot half 7 de volgende morgen. (Ook wordt er wel eens wakker natuurlijk en geeft geregeld een gebroken nacht.)
Zelf ben ik ook erg moe door de zwangerschap, ook een reden waarom ik er tegenop zag, want ik heb mijn energie zo hard nodig juist.
Nu lig ik regelmatig 's avonds tegelijk met de jongsten in bed, of val op de bank in slaap... ook erg gezellig voor mijn man ;-)
Het eerste jaar als de baby er is wil ik ook heel graag borstvoeding geven, maar ook dat is iets wat (mij) lichamelijk erg uitput, voel dan letterlijk de nergie uit me weg zuigen. Toch wil ik dat graag omdat ik weet dat dat het beste is wat je je kindje mee kan geven.
Aan de andere kant is er ook de verwondering natuurlijk over dit nieuwe leven, de blijde verwachting dat je het allemaal nog een keer mee mag maken.
Ik voel me ook bijzonder gezegend, er zijn zoveel vrouwen die graag willen en maar niet zwanger worden of nog geen luiste partner hebben gevonden.
Maar zoals ik hierboven al schreef denk ik dat we hierna toch overgaan tot sterilsatie, zodat we ook samen ontspannen kunnen genieten van elkaar. Die momenten samen heb je ook nodig en is jammer als dat door de stress beinvloed wordt. (Na er voor gebeden te hebben natuurlijk. Maar de weerstand die er eerst in ons was, is er nu niet meer t.o.v. sterilisatie)
De hectiek herken ik idd ook, vooral in de spitsuren 's morgensvroeg als de oudsten op tijd op school moeten zijn. Drie die zichzelf nog niet aan kunnen kleden. En 's avonds als ze allemaal moe zijn, nog moeten eten en gewassen en naar bed gebracht moeten worden, met nog even een boekje lezen etc.
Die van bijna 4 en 5 zijn ook erg druk de hele dag door springen, rennen en keten en ruzie maken. Na half 8 liggen de kleintjes in bed, tot half 7 de volgende morgen. (Ook wordt er wel eens wakker natuurlijk en geeft geregeld een gebroken nacht.)
Zelf ben ik ook erg moe door de zwangerschap, ook een reden waarom ik er tegenop zag, want ik heb mijn energie zo hard nodig juist.
Nu lig ik regelmatig 's avonds tegelijk met de jongsten in bed, of val op de bank in slaap... ook erg gezellig voor mijn man ;-)
Het eerste jaar als de baby er is wil ik ook heel graag borstvoeding geven, maar ook dat is iets wat (mij) lichamelijk erg uitput, voel dan letterlijk de nergie uit me weg zuigen. Toch wil ik dat graag omdat ik weet dat dat het beste is wat je je kindje mee kan geven.
Aan de andere kant is er ook de verwondering natuurlijk over dit nieuwe leven, de blijde verwachting dat je het allemaal nog een keer mee mag maken.
Ik voel me ook bijzonder gezegend, er zijn zoveel vrouwen die graag willen en maar niet zwanger worden of nog geen luiste partner hebben gevonden.
Maar zoals ik hierboven al schreef denk ik dat we hierna toch overgaan tot sterilsatie, zodat we ook samen ontspannen kunnen genieten van elkaar. Die momenten samen heb je ook nodig en is jammer als dat door de stress beinvloed wordt. (Na er voor gebeden te hebben natuurlijk. Maar de weerstand die er eerst in ons was, is er nu niet meer t.o.v. sterilisatie)
hjrl
01-02-2010
/ 08:47
Inderdaad kan in een goed huwelijk sterilisatie geen verschil maken mbt het aanvoelen van elkaar. Maar in mijn huwelijk is de sterilisatie een voorwaarde die mijn vrouw is gaan stellen sine qua non (zonder hetwelk niet) mbt vrijen. Ik snap dat goed want ook ik heb angst voor nog meer zwangerschappen. In een slecht huwelijk zoals het mijne zag ik in dat vasectomie zou betekenen dat ik als 'gesneden' persoon het wel (of niet in de praktijk) mogelijk zou zijn lust te beleven.
En dat lukt me niet innerlijk. Daar heb ik geen vrede mee.
Informeer ook even goed bij AUTO-IMMUUN ZIEKTEN nav vasectomie (sterilisatie bij de man).
En dat lukt me niet innerlijk. Daar heb ik geen vrede mee.
Informeer ook even goed bij AUTO-IMMUUN ZIEKTEN nav vasectomie (sterilisatie bij de man).
