Anorexia
drs. N. Wolswinkel | 4 reacties | 02-01-2010| 16:00
Vraag
Wanneer moet je je zorgen gaan maken dat je anorexia hebt? Ik vond het eerst best wel moeilijk om te lijnen maar nu geef ik niet meer om eten en het gaat lekker zo. Ik denk dat ik wel kan stoppen met lijnen maar ik wil niet, want als ik dan weer aankom moet ik opnieuw die moeilijke periode door en ik weet niet of ik dat dan wel weer kan. Ik eet wat fruit en een gewone warme maaltijd. Ontbijten doe ik niet en als lunch heb ik één of twee boterhammen, meestal met niets erop. Verder heb ik nog een halve liter melk en voor de rest koffie, zwart. Soms neem ik nog een vitaminepil voor de zekerheid. Ik ben ongeveer 8 kilo te licht voor mijn lengte en leeftijd, maar als ik genoeg binnen krijg om gezond te blijven kan ik toch wel zo door gaan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Ik begrijp twee dingen: 1. Je lijnt nog steeds door (en valt nog steeds af??) hoewel je al 8 kilo onder een normaal gewicht zit. 2. Je hebt een eenzijdig en niet evenwichtig leefpatroon.
Mijn conclusie: het lijkt me niet echt gezond. Of er sprake is van anorexia kan ik hier vandaan niet beoordelen. Het is een goede reden om eens bij de huisarts langs te gaan en eventueel naar een dietiste te gaan.
Drs. N. Wolswinkel
Dit artikel is beantwoord door
drs. N. Wolswinkel
- Geboortedatum:02-02-1957
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Huisarts
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
http://www.bollywoodsargam.com/search_bing_images.php?search_term=Pictures+People+Suffering+Anorexia&page=2
Bij wegblijven dus, want het strekt niet tot Gods eer. Het goede van de aarde is je gegeven om je lichaam er mee te voeden. OP dezelfde wijze als onze geest het geestelijke voeding van Gods woord en de prediking nodig heeft.
Een jarenlange worsteling voor mij geweest,
als jong meisje begon het, alleen wou ik er zelf nooit aan.
Mensen om mij heen drukten het stempel op mij,
artsten drukten het stempel op mij..
Behalve ikzelf, er was niks aan de hand!
Ik denk dat de vragensteller al een heel eind is
door deze vraag te stellen. Blijkbaar ziet hij/zij
in dat er iets niet goed is. Anders stel je deze vraag niet.
Blijkbaar wil je anders, omdat je bang bent dat het
niet goed is voor je gezondheid!
Je bent al een heel eind.. zet de stap op naar
bijv. de huisarts te gaan! Er zijn zoveel verschillende
middelen die je kunnen helpen en die voor veel
mensen ook al tot zegen zijn geweest.
Persoonlijk heb ik weinig aan mensen gehad.
Je hebt gelijk 'Alphonsus' Als je schrijft
dat het niet tot Gods eer strekt, dat ons lichaam
voeding nodig heeft net zoals onze geest!
Mooie woorden!
Persoonlijk denk ik dat als je geest 'vrij' is,
je ook 'vrij' kán komen van anorexia,
voor mij is het een hele strijd geweest,
artsen en dokters, psychiaters konden niet helpen..
Ik wóu het niet zien, er was maar 1 iemand die mij
kon helpen: Jezus!
Hij verloste mij door Zijn dierbaar bloed!
Ik mag nu weten dat ik geliefd ben, geliefd door de Vader!
Hierdoor heb ik ook een heel andere kijk op mijzelf
en mijn lichaam gekregen!
Ik leef nu in volkomen vrijheid,
Kan alles eten en drinken, omdat ik een dankbaar mens
ben geworden.
In de eerste plaats: Dankbaar voor Zijn offer, dat Hij Zijn leven gaf voor mij!
In de tweede plaats: dankbaar voor alles wat Hij mij geeft!
Dankbaar voor het eten wat ik ontvang, dat kon ik me een aantal jaren geleden
niet voorstellen!
Zoek hulp bij mensen, maar bovenal, zoek hulp bij de grote Psychiater.. bij de grote Heelmeester! Bij Hem alleen vind je volkomen vrijheid en kan je verlost woren,
niet alleen van je anorexia, maar van je hele 'eigen ik'!
Ook ik heb deze aandoening gehad, en net als bij flowergirl is God degene geweest die mij genezen heeft. Ik ben gelukkig niet in het medische circuit terecht gekomen, God heeft me net op tijd genezen.
Heb het ongeveer een jaar gehad.
Je moet goed begrijpen dat anorexia vooral een psychische aandoening is, die zich uit in je eetgedrag. Je bent in je hoofd als het ware gebonden en kunt aan niets anders meer denken dan aan eten, gewicht, afvallen etc.
Bij mij stopte ook al snel de menstruatie. Kindergek als ik ben, dacht ik zelfs 'als ik onvruchtbaar wordt dan zij dat maar zo, ik wil NIET dikker worden'. Bizar!
Nu ben ik zo dankbaar dat God mij op tijd hiervan heeft bevrijd, ben getrouwd en in 1x zwanger geworden van de baby die nu in mij groeit.
Ik eet al jaren weer alles wat ik graag wil ZONDER restverschijnselen, en ook zonder dat ik dik geworden ben, want dat was ik al niet vóórdat anorexia begon.
Dus als je vermoedt dat het niet helemaal klopt (en als ik je eetpatroon lees, dat je droog brood eet dan denk ik dat je er teveel mee bezig bent en niet meer geniet) zoek dan inderdaad hulp! Bij een huisarts bijvoorbeeld, maar vooral ook bij God. Hij is uiteindelijk de enige die ECHT kan bevrijden van anorexia. Volgens de statistieken van deze wereld kom je er namelijk eigenlijk nooit meer helemaal van af.
Veel sterkte!!