Oude mens kruisigen
Ds. W. van Weelden | 2 reacties | 08-12-2009| 09:29
Vraag
Ik heb een vraag over de oude en de nieuwe mens. In de Catechismus staat dat de oude mens gekruisigd wordt en dan wordt er verwezen naar Romeinen 6:6 en daar staat dat de oude mens gekruisigd is! Toch een wezenlijke verschil volgens mij. Vaak hoor ik zeggen in de prediking dat je last blijft houden van je oude mens tot je laatste snik i.v.m. zonden etc. Maar als die oude mens toch gekruisigd IS?! Je wordt geen heilige op deze aardbodem, maar je zal er toch tegen strijden met Gods hulp, dus is het volgens mij dan je vlees wat zondigt en toch niet je oude mens, want "iets" dat gekruisigd is "leeft" toch niet meer? Hoe moet ik dat zien?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Deze vraag snijdt hout. Het is werkelijk van het grootste belang hierover helderheid te bezitten. De vraagsteller ervaart een spanning tussen het gegeven dat de oude mens gekruisigd wordt en gekruisigd is. De prediking is helder: de oude mens is levend zolang wij hier op aarde zijn. Maar hoe verhoudt zich dat met het Bijbelse gegeven dat de oude mens gekruisigd is?
De vraagsteller verstaat de dingen zoals ik ze ook versta. Wij worden geen heilige in ons leven hier op aarde. Er is geen volmaaktheid in ons hart en in deze wereld. De zonde is zo diep geworteld in ons hart en zo verweven met wie wij zijn, dat wij ons zelf er niet van kunnen losmaken. Door het geloof worden wij gerechtvaardigd en worden wij geheiligd. Er is in ons niet iets dat wij op een of andere manier zouden kunnen losmaken en verwijderen waardoor wij heilig worden. Wij zijn in onszelf zondaren. Wij worden geheiligd.
Maar hoe zit het dan met het gegeven dat de oude mens gekruisigd is. Dit is volkomen helder. De lijfspreuk van Jan van Nassau luidt: wie sterft voor hij sterft, sterft niet wanneer hij sterft. Er is in de weg van wedergeboorte en bekering het kruisigen van de oude mens. In de theologie wordt het spanningsveld van gekruisigd worden en gekruisigd zijn van de oude mens uitgedrukt in “al reeds en nog niet.” Ja door het geloof hebben wij deel aan het leven dat nimmer vergaat. Maar het is er nog niet ten volle. Wij zuchten nog en wij vliegen daarheen.
Het beste is dit spanningsveld te begrijpen wanneer wij dit niet als tegenstelling maar als aanvulling zien. Het gekruisigd zijn en worden behoeft namelijk helemaal geen tegenstelling te zijn. Wij kennen het zogenaamd durend heden. Wanneer wij tegen elkaar zeggen dat het regent, dan weten wij dat dit maar niet één moment is, maar dat het een tijdje aanhoudt. Het regent is een durend heden. Het is er nu en ook straks en heel gebruikelijk ook even geleden. Het heden kan dus een bepaalde tijdspanne in zich herbergen. Zo kunnen wij de uitdrukking van het kruisigen van de oude mens het beste verstaan. Er is een moment waarop het begint, maar het wil niet zeggen dat het daarmee ook opgehouden is. Het kan de hele dag regenen. Zo is ons hele leven door het geloof een gekruisigd zijn c.q. worden.
Ds. W. van Weelden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Weelden
- Geboortedatum:13-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oud-Alblas
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
'Eens bekeerd, altijd bekeerd.' Dat is waar. Als we door het geloof op Christus zien is onze oude mens gekruisigd en zijn wij rechtvaardig verklaard voor God.
En ook is het waar dat we dagelijks bekering nodig hebben van de zonde die ons telkens aankleeft. De Bijbelheiligen hadden ook vergeving nodig voor hun inwonend verderf en de zonden die dat voortbracht. Kijk maar in de psalmen.
Dit doet temeer uitzien naar de volmaaktheid. Om eeuwig verlost te zijn van de zonde en bij de Heere te zijn!
De dood is de straf op de zonden. Dan is het ondergaan van de dood vrij worden van de zonde! Stel.. wij zouden de dood kunnen ondergaan en onszelf weer daaruit opwekken. Dan zouden we zonder zonden zijn! Want we hebben de straf van de zonde ondergaan en zijn daarmee vrij.
Maar.. wij kunnen onszelf niet uit de zonden opwekken. Nu kan Jezus dat wel!
En Hij deed het! Hij leed als zondaar en stief als Borg en Middelaar. Doordat Hij opstond overwon Hij de dood. Nu delen de Zijnen voor eeuwig in Zijn opstanding. Daarom is geestelijk de zonde voor een christen al overwonnen. En is je oude mens na je bekering gekruisigd. Je oude mens is gestorven en daarmee de kracht van de zonden. De zonde is er nog wel, maar zij heerst niet meer. Je hebt er verdriet over en vlucht ermee naar Jezus. Waar een genadig God wacht en waar vergeving mag klinken. Vergeving.. altijd geweest!
Je vind daarom ook geen lust meer in de zonden. Omdat het leven eruit is. De zonden doen je pijn en verdriet. Je slaat er immers je Vader mee in het gezicht! Daarom kan je nog worstelen met je zonden. Maar ten diepste bestaan deze niet meer voor God. Anders zou Hij het offer van Zijn zoon teniet doen!
Straks, met de lichamelijke dood, dan ben je voor eeuwig verlost. Je bent nu dus al verlost van de kracht van de zonden, maar je doet de zonden nog wel.Daarom blijf je nog last houden van je oude mens. Straks zul je ook die zonden niet meer doen. Wat moet dat heerlijk zijn, hè!
