Vriendin met anorexia

Beste vragenstelster,

Een vriendin van mij heeft al jarenlang anorexia, met alle ups en downs die daarbij horen. Ik ben dus inmiddels ervaringsdeskundige op het gebied van vriendschap met een anorexia-patient, hoe wrang dat ook klinkt. Vanuit die ervaring een paar tips, wie weet heb je er wat aan:

1. Bedenk voor alles dat jij géén therapeut bent en dat wat zij doet, háár keuze is!!! Zij is je vriendin, niet je patiënt. Ik heb me best wel eens schuldig gevoeld dat ik mijn vriendin niet kon helpen. Inmiddels weet ik wel dat ik haar eetprobleem niet ga snappen, al ga je bepaalde denkpatronen in de loop van de tijd misschien wel ontdekken. (zeg dus nooit: ik SNAP dat je het moeilijk vindt, misschien kun je op een gegeven ogenblik wel zeggen: ik WEET dat een bepaalde situatie moeilijk voor je is)
2. Blijf leuke dingen met haar doen. In haar hoofd is je vriendin de héle dag bezig met wel/niet eten, ze zal het heerlijk vinden om even afleiding te hebben met iemand die ze vertrouwt. In het begin is het misschien best even zoeken naar andere gespreksonderwerpen/activiteiten, maar met een beetje inzet gaat je dat best lukken. ;)
3. Laat merken dat je om haar geeft en er wilt zijn als ze je nodig heeft. Maar -dat is de andere kant- bewaak ook je eigen grenzen. (de Heere Jezus zegt: je moet je naaste liefhebben als jezelf, niet: ten koste van jezelf)
4. Als je ziet dat het slecht(er) gaat, mag je daar gerust wat van zeggen, maar houd dat kort. Ik zeg vaak iets van: "ik zie dat het weer slechter met je gaat. Als er ook maar iets is wat ik voor je kan doen, dan moet je het zeggen hoor!" Vervolgens wil ze er soms wel over praten, maar soms ook niet. En dat probeer ik dan maar weer te accepteren...
5. Het zou best eens kunnen dat jij heel veel liefde/aandacht/tijd aan je vriendin geeft, terwijl je er niet altijd wat voor terugkrijgt doordat ze veel met haarzelf bezig is. Ik hoop dat je naast deze vriendschap ook gezonde, gelijkwaardige vriendschappen hebt en dat je daar zuinig op bent!
6. Ik noem het hier als laatste, maar begin maar met dit punt: bid voortdurend voor je vriendin, of ze Gods nabijheid en liefde mag ervaren en of ze mag gaan inzien dat ze verkeerd bezig is & hulp moet zoeken!

Ontzettend veel sterkte toegewenst, ik bid met je mee!

Nog even een kleine aanvulling: ik ben ook te vinden op het forum, dus mocht je door willen praten, PB gerust...

Probeer als het kan hulp in te schakelen.

Een nicht van mij heeft er ook jaren meegelopen en is bij het 'randje van het graf langs gegaan' misschien een beetje cru uitgedrukt, maar je weet wat ik bedoel. . Op het ergste leefde ze 40 dagen op 1 kopje water per dag. Er is veel voor haar gebeden. Als een Godswonder leeft ze nog. En nu mag het de goede kant op gaan.

Sterkte!

M.i. is er een achterliggend probleem.
Bidden is goed, maar hier is professionele hulp bij nodig.