Afwachten
Ds. H. Paul | 27 reacties | 24-11-2009| 18:00
Vraag
Ik ben lid van de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor elke zondag dat ik bekeerd moet worden, maar er wordt nooit duidelijk uitgelegd hoe dat moet. Eigenlijk komt het er op neer dat je maar moet afwachten. Anderzijds wordt er gezegd dat het je eigen verantwoording is als je verloren gaat. Ik weet zeker dat de dominee het goed bedoelt en hij is ook bewogen, maar preekt hij wel de waarheid? Als je de "dood" continue aanhaalt en het "leven" verzwijgt ben je dan ook geen leugnaar, in het kader van halve waarheden vertellen? Ik probeer netjes te leven, lees uit de Bijbel en ga op zondag naar de kerk, niet alleen bij de Ger. Gem maar ook af en toe bij een PKN (Gereformeerde Bond) gemeente. Wat moet ik doen om bekeerd te worden? Er is namelijk zo'n grote diversiteit van uitleg.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagstel(ler)ster,
Het is een goede zaak je ernstig bezig te houden met de vraag: hoe moet ik bekeerd worden? Je stelt je de vraag: hoe moet dat? Het antwoord is kort: Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden! Zie Hand. 16:31. Het is ook Gods bevel dat te doen: Joh. 6:29. Evenzeer blijft staan dat het geloof een gave van God is: Efeze 2:8.
Omdat het een gave van God is en blijft, is het onze roeping er de Heere om te vragen. We kunnen het in eigen kracht niet opbrengen. Maar dat vragen is geen uitzichtloze zaak. De Heere heeft Zelf beloofd, dat zulke vragers niet teleurgesteld zullen worden. Lees Lukas 11 maar en Spreuken 8:17. Houd aan in het gebed. Op Gods tijd zul je verhoring ontvangen. Zie ook Jes. 45:19.
De Heere is de God van Zijn Woord!
Met vriendelijke groet,
Ds H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben zelf opgevoed in de gereformeerde gemeente, en heb tijden geworstelt met hetzelfde dan hierboven beschreven wordt.
Ik vond het persoonlijk een eye-opener. (ooit ook geplaatst hier op refoweb)
Nogmaals, het is niet aanvallend bedoeld.
http://www.vergadering.nu/evangeref/evang-geref-eenderdeweg.htm
Dat wordt wel vaker in predikingen gemist, dat verklaren van Gods wegen met een mens.
Dat heeft een ziel nodig, want hij verlangt naar onderwijs. De dingen worden wel genoemd maar niet diep op ingegaan of uitgewerkt. Als jij die noodzaak op je hart gebonden hebt en dat heb je zo lees ik in je vraag, kan ik je 1 beste plek aanwijzen en dat is de binnenkamer. Bid en smeek steeds voortdurend om Zijn Heilige Geest want alleen Die kan jou in al de waarheid leiden en alles jou indachtig maken wat geen dominee en geen mens kan!! Dan wordt je door het lezen van Gods Woord overtuigt dat het waar is. Roepen en niet rusten totdat Hij je deel is. Maar ook het lezen en onderzoeken van Zijn Woord. Ik heb ontzettend veel en nu nog aan oudvaders gehad, die diepen de wegen uit en geven helder onderwijs vanuit het Woord, vanuit de bevinding.
Heel duidelijk komt naar voren dat je niet moet wachten, afwachten of ook maar iets anders moet doen in de plaats van geloven.
En helemaal Bijbels onderbouwd, prachtig.
Hij klopt van de morgen tot den avond…
Hij wil jou een nieuw leven geven.
Dat word je niet buiten Christus. Het gaat om de Heere Jezus. Het moet geloofd worden met je hart dat Hij niet alleen voor anderen maar ook voor mij de dood is ingegaan.
Hier heb ik een best wel lang antwoord..
Ik had namelijk zelf ook een lange tijd die vraag.
Ik wist namelijk steeds niet hoe ik me moest bekeren.
Ik wist wel hoe de weg eruit zag (ellende-verlossing-dankbaarheid)
Maar hoe en wanneer weet je nu of je al genoeg zondekennis hebt en wanneer komt de verlossing en hoe wordt je verlost? HOE (door de genade)
Maar dat was een begrip en zomaar een woord voor me. Maar hoe zie ik dat nu praktisch?
Het anwoord: Bidden, vraag en u zult ontvangen.
Maar dat is actie dat ontvangen, hoe is dat en hoe gaat dat?
Ik heb in een andere vrijere gemeente gezien dat je soms naar voren kon lopen en dat je dan je hart aan God geeft en tegen God zegt: "Hier is mijn leven, bevrijd mij" en toen kwam de Heilige Geest op die mensen.
Dit is een actie, dit is doen.
Maar zo wordt dat bij ons niet verteld, niet het HOE-gebeuren. Er was zowieso geen actie en zowieso werd eht neit zo uitgelegd. Het was heel vaag de uitleg over de actie van de bekering. Wel duidelijk wat bekering inhoudt, maar nou nog echt doen dat hoorde ik niet gooed in de preken.
Ik heb uiteindelijk dat wat ze in die vrijere gemeentes doen, gedaan, gewoon thuis in mijn slaapkamer.
Maar dan nog dacht ik, het is niet goed, want zo wordt het niet echt verteld door onze leer.
Later ben ik het gaan begrijpen, als je je echt schuldig voelt en je gaat dan op dat moment naar God toe, dan zal hHij die last van je weg nemen. Je moet gewoon eigenlijk heel makkelijk gezegt: je leven bij Hem dumpen / neerleggen en Zijn leven krijg je dan.
Maar eerst zelf DOEN (dat is: je zonden belijden met heel je hart) En God doet er dan ook echt wel wat mee, als je bekend dat je niet zonder Hem kan.
Als je belijdt dat je Hem nodig hebt.
Godszegen
Er zijn in de gemeente van Jezus Christus kinderen, jongeren en ouderen ieder in een andere levensfase. Gedoopte en belijdende leden, de laatsten zijn tot geloof gekomen en hebben dat ook beleden. Het is een antwoord op hun doop.
(De doop vermaand en verplicht ons immers tot een nieuwe gehoorzaamheid). Zij zoeken daarmee het leven buiten zichzelf in Jezus Christus dat laten zij ook zien wanneer ze aan het avondmaal gaan. De gedoopten daarentegen hebben die keuze nog niet gemaakt, daarom is het goed om aan te sporen tot die keus, maar er is meer. De gelovigen hebben voedsel nodig om te groeien in hun geloof, want ook hier is stilstand achteruitgang. Dat geloof moeten wij in praktijk brengen in het leven van alledag! Dus is het heel erg eenzijdig als er alleen maar gepreekt wordt: bekeerd u.
Soms is het goed om over kerk muren heen te kijken dan zie en ervaar je wat het verschil is.
Ik hoor hier alleen maar de kant van de mens, maar het borgwerk van Christus
word totaal niet centraal gezet. Zonder bloedstorting geen vergeving.
Ik lees alleen maar in alle reacties dat je zelf moet geloven, maar nergens lees ik van het eenzijdige Godswerk, van het zondaar worden(worden zeg ik, met je verstand geloof je het misschien, maar beleven is wat anders) het buigen voor Hem. Mag ik iets aanhalen van wat Murray mac Cheyne belijd (om maar niet mezelf weer te laten spreken wat tegengesproken word) in het gedicht/lied wat hij eerst was: een vreemdeling voor God, ik kende geen schuld en gevoelde geen smart, dat voelt niemand van nature, ook al weet je het met je verstand. Maar in het vierde complet belijd hij: maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt, toen werd in mijn ziele de vreze gewekt, toen voelde(niet met verstand weten maar werkelijk gevoelen) ik wat eisen Gods heiligheid deed (daar krijg je met Gods deugden te maken) Daar werd al mijn geloven, mijn aannemen deug een wegwerpelijk kleed. (kennen we dat nog in meer of mindere mate?)
Maar dan het wonderlijke wat de Heere ieder leert: Vanuit die nood: Toen vluchte ik tot Jezus, HIJ (niet ik) heeft mij gered, Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet (wat hem als een last terneerdrukte) Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd niet ik maar HIJ!! Hij is het leven. IN Christus. Die IN CHRISTUS IS DIE IS EEN NIEUW SCHEPSEL, HET OUDE IS VOORBIJ GEGAAN, ZIE HET IS ALLES NIEUW GEWORDEN!! Ik boogme en geloofde en mijn God sprak mij vrij.
Geschonken geloof om voor Hem te buigen.
Nu ken ik die waarheid zo diep als gewis, dat Christus ALLÉÉN mijn gerechtigheid is!!! Wonderlijk, hier word een mens niets en HIJ ALLES!!
Wie roemt, roeme in de HEERE
Dit wil ik nog kwijt,
Een mens moet er alles aan doen om te leren er niets aan te kunnen doen.
Zonder Mij kunt gij niets doen. Als je dat gaat leren, wat komt er
dan een nood, maar wat wordt dan het eenzijdige Godswerk voor jou een wonder. Wat wordt het dan een wonder dat geloof een gave van God is, dat Hij
het werk begint maar ook voleind.
Ook al blijft de eis: bekeert u, gelooft, werk uzelf zaligheid met vrezen en beven, o zeker, zo'n mens voelt die eis wel drukken, maar tegelijkertijd ook zijn onmacht, maar dat doet hem door genade uitdrijven tot Christus.
Evangelie wordt pas werkelijk Evangelie als je leert wie je bent!
(arm en naakt, schuldig en verloren) Alles kwijt, God kwijt, en de schuld meer maken) niets als voorwaarde, maar wel in die weg. Anders wordt genade nooit genade.
Je kunt niet eerder geloven (ook al zeggen mensen, je moet geloven) dat dat God jou geloof schenkt. Dat is niet afwachten, maar worstelen en smekend en niet rusten totdat je Hem mag kennen als jou persoonlijke Borg en Zaligmaker, niet alleen anderen maar ook mij.
Ik begrijp u volkomen, het moet ook van God komen, want inderdaad en dat weet ik uit eigen ervaring, dat als je alles zelf doet en niet God Zijn werk laat doen, dan heeft je bekering geen nut. Ik had dat namelijk een keer gedaann, nadat ik dit had gezien bij zo'n dienst.
Maar als God je trekt en je leert jezelf kennen als zondaar dan nog moet er een actie komen vanuit jezelf (weliswaar door de Geest Gods geleid)
Je gaat dan namelijk je zonden belijden.
U zegt dit zelf ook:
"Vanuit die nood: Toen vluchte ik tot Jezus,"
"Ik boogme en geloofde en mijn God sprak mij vrij."
Je buigt neer, weliswaar ook doormiddel van de Heilige Geest, maar dit is wel een actie die jijzelf doet.
Dit heb ik ook geschreven, namelijk:
Later ben ik het gaan begrijpen, als je je echt schuldig voelt en je gaat dan op dat moment naar God toe, dan zal Hij die last van je weg nemen. Je moet gewoon eigenlijk heel makkelijk gezegt: je leven bij Hem dumpen / neerleggen en Zijn leven krijg je dan.
Maar eerst zelf DOEN (dat is: je zonden belijden met heel je hart)
Misschien heb ik dat onduidelijk opgeschreven, want inderdaad je ziet hier alleen je eigen persoonlijk werk, maar ik bedoel met (je echt schuldig voelt) dat dit door de Heilige Geest in je is gelegd en dat je daardoor je gaat buigen.
E met je zonden belijden met heel je hart, ik geloof dat je dat pas werkelijk kan doen als Jezus het in je werkt, want vanuit onszelf zien we niet hoe klein en zwart en smerig we zijn.
Ik geloof ook dat je het niet alleen zelf kan doen, het moet inderdaad altijd met GOd gepaard gaan.
In je eentje red je het niet.
Godszegen
En waar in de Bijbel staat dat het ALTIJD zo moet gaan als jij het zegt?
Dat gedicht dat je aanhaald van -eens was ik een vreemdeling- dat vind ik ook een heel mooi gedicht maar het is geen bekeringsmodel.
Juist in de Bijbel kom je heel veel verschillende bekerings geschiedenissen tegen. En ik heb ook nooit gezegt dat een mens uit zichzelf kan geloven, alleen zeg ik wel dat het moet. Omdat een mens het niet kan mag je de eis van geloof nog niet gaan vervangen door te zeggen dat hij dan maar naar de binnenkamer moet om te gaan bidden. Alsof een mens wel bidden kan.
Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen.
Dus bidden zonder geloof kan niet.
En als een mens niet geloofd moet de eis van geloof gewoon blijven staan en dan moet je dat niet bij voorbaat al krachteloos gaan maken door erbij te zeggen -een mens kan niet-. Dat gaat een mens vanzelf wel merken en als hij het wel kan is het omdat God het hem gaf.
Alleen het geloof verbind met Jezus en er is satan alles aan gelegen om de mens van het geloof af te houden.
En dan lijkt het helemaal niet verkeerd als hij zegt -hou de mensen maar bezig met bidden en wachten- of weet ik wat allemaal meer.
Want hij weet dat als een mens eenmaal gelooft, dan is hij hem kwijt.
Geloven is geen systeem!
Jezus zegt: Ik ben de weg, de waarheid en het leven.
Waarom proberen mensen dat steeds weer in zichzelf te zoeken.
Geloven is overgave, vertrouwen en dan pas zul je de rust vinden en ervaren in Hem die de rustbrenger is.
Wat bedoelt u hier precies mee?
- 1
- 2