Corrigerende tik
Ds. M.W. Muilwijk | 5 reacties | 23-11-2009| 14:06
Vraag
Ik ben deze week erg van mezelf geschrokken toen ik mijn kleine dochtertje zomaar drie klappen om haar oren gaf omdat ze niet direct luisterde naar me. Ze was al dagen op die manier bezig en het frustreerde me dat ze elke keer pas luisterde na veel waarschuwen en aandringen. 'k Heb 's avonds in bed zo gehuild en de Heere om vergeving gevraagd. Dit had ik nooit mogen doen! Het was al vaker gebeurd dat ik in een dergelijke situatie haar een tik in haar gezicht gaf als ze echt niet tot rede te bewegen was (ze is overigens een heel normaal lief meisje). Ik weet dat dit fout is en wil het ook niet, maar toch gebeurt het, omdat mijn boosheid dan zo overheerst dat ik niet in staat ben een andere methode toe te passen en dit voor mij de enige manier bleek waarop ze snel reageerde en het negatieve gedrag verdween. Maar dit is absoluut fout om te doen en heel kwetsend voor haar! Zo leert ze geen vertrouwen hebben in haar moeder. Ik heb een beetje het idee dat ik dit van mijn vader heb (waar ik overigens heel veel van houd), die ongeveer hetzelfde reageerde als ik vroeger niet luisterde. En daar had ik en heb ik heel veel moeite mee. Heel graag wil ik dit gedrag van mezelf omkeren! Ik weet dat psychologen me hier niet bij kunnen helpen, niets eigenlijk, ik moet dit echt zelf doen en mezelf leren beheersen. Misschien dat u hier handige tips over kunt geven? Ik vind het zo vervelend (en zwak van mezelf eigenlijk) dat mijn boosheid me zo kan beheersen dat ik tot zulke dingen (en misschien erger; dat is mijn angst) in staat ben. Hoe word ik een goede moeder in deze dingen? En is het verkeerd om haar als ze niet tot rede vatbaar is een tik op haar vingers te geven? Mijn man legt haar liever over de knie, maar dat vind ik zelf nogal rigoureus voor zo'n klein meisje van bijna drie jaar. Toch zegt hij dat hij dat juist wel respecteerde van zijn vader, destijds. Het liefst zou ik ze opvoeden zonder af en toe een corrigerende tik. Maar is dit mogelijk? Ik heb het idee dat ik dan te soft ben, het doet haar niets als ik haar eens streng toespreek. Alvast dank voor het antwoord op deze lange vraag.
Familiedagen 29, 30 en 31 oktober
Familiedagen is hét evenement voor jong en oud, vol activiteiten, workshops en entertainment. Geniet samen van een onvergetelijke dag vol plezier, inspiratie en gezelligheid!
Antwoord
Beste moeder,
Allereerst mijn excuses dat ik u misschien wat lang heb laten wachten met mijn antwoord. Er was een aantal persoonlijke omstandigheden, waardoor ik er niet eerder op heb gereageerd en u zat er misschien juist op te wachten.
Ik ben geen vader en in die zin is mijn antwoord niet geheel vanuit een gezinssituatie geschreven. Ik herken wel wat u samengevat zegt: “in mijn drift en boosheid reageer ik op een manier waarvan ik later spijt heb.” In mijn werk voor de klas heb ik dat ook regelmatig.
In antwoord op uw vraag zou ik allereerst willen zeggen dat u uzelf moet accepteren zoals u zelf bent. U kunt namelijk uw karakter niet veranderen en dat moet u ook niet willen. U zegt dat u uw schuld bij de Heere hebt neergelegd en dat is een juiste plaats. Uw dochter is mogelijk nog te jong, maar voor de toekomst, als ze dit wel begrijpt, is het ook goed bij haar neer te leggen dat u te driftig bent geweest. Ik weet van mijn moeder dat ze dit eens tegen mij heeft gezegd, hoewel ze gelijk had dat ze boos werd.
Ik kan u geen tips geven hoe u uw karakter verandert of het feit dat u driftig en opvliegend bent. Uw karakter kunt u niet veranderen, maar de situatie wel. Hoewel ik de situatie van een gezin niet van nabij ken, weet ik wel zeker dat verandering op uw knieën begint. Belijd de Heere uw zwakheid, niet alleen na de zonde maar ook voor de zonde. Ga met de Heere in gesprek en bid Hem, dat Hij u voor uw boosheid en drift bewaart. Een tik op zichzelf is niet verkeerd, mits deze tik gegeven is als beheerst en opvoedkundig middel en niet om uw boosheid af te reageren. Bid de Heere of Hij u daarvoor kracht en geduld wil geven: kracht en geduld leert in de weg van het opstaan na het vallen. Wij allen struikelen dagelijks, maar de Heere heeft geduld met ons. Wil geen perfectgoede voor uw dochter te zoeken. U komt er dan achter dat u zo vaak struikelt, maar belijd dit ook eerlijk en zie dit eerlijk onder ogen.
Tegelijk beschrijft u ook dat uw dochtertje niet altijd luistert naar een streng toespreken alleen. Soms moet u blijkbaar een tik geven.
Vanuit de onderwijspraktijk zou ik zeggen: wees duidelijk naar haar hoeveel keer u waarschuwt en verbindt er dan aan dat ze na dat aantal waarschuwingen een beheerste tik krijgt. Doe boos voordat u boos bent en wees daarin vasthoudend: u als moeder bepaalt wat er gebeurt en wat niet. U bent alleen soft op het moment dat u inconsequent bent: dit is overigens een valkuil waarin ik regelmatig val. Uzelf leren beheersen begint ermee om God om kracht te vragen en van daaruit vooruit te denken en te proberen uw boosheid voor te zijn. Maar dit is ontzettend moeilijk.
Ik hoop dat u er iets mee kunt en wens u wijsheid, liefde en geduld.
Hartelijke groet,
M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Voor mij, moeder van 3 kinderen (jongste ook net 3 jaar) een heel herkenbare situatie. Een paar tips van mijn kant: U kunt uw dochter ook 2 x waarschuwen en even op de gang zetten of wat voor plek ook voor een time-out. Dat kan een bepaalde tijd zijn (ze zeggen soms aantal minuten: leeftijd -1 min) Bij mij mogen ze terug komen als ze sorry zeggen en/of het gevraagde alsnog doen.
Probeer verder te ontdekken wat kan voorkomen dat u driftig wordt: op tijd naar bed, dag niet te vol plannen, voor uit denken op de volgende dag enz.
Ik ben verder ook blij met het antwoord van dhr. Muilwijk: wil jezelf niet veranderen en vraag God om wijsheid en dat is elke dag nodig, want elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.
Wilt u er over doorpraten: mijn emailadres is bij de redactie bekend.
Ik denk dat het belangrijk is dat je je realiseert waarom je hebt geslagen. Dat lijkt me de meest essentiële vraag. Als ik je verhaal zo lees gebeurt dit zeker niet uit gebrek aan liefde voor je dochter, want in dat geval zou je er achteraf niet om hoeven huilen.
Pas wanneer je uit machteloosheid te pas en te onpas gaat slaan en dat ook nog eens doet om haar fysiek pijn te doen is er sprake van een probleem en zouden schuldgevoelens zeker terecht zijn. Daar lijkt het hier niet op.
Ik vind de vraag die wordt gesteld wel interessant: Hoe word ik een goede moeder in deze dingen en is het verkeerd om haar een tik over haar vingers te geven? Ik denk dat het één het ander niet uitsluit. Je bent niet per definitie een slechte moeder als je af en toe een corrigerende tik uitdeelt en het lijkt wel alsof je dit niet los kunt zien van elkaar, vandaar ook die schuldgevoelens misschien…
De ene moeder zal het wel als opvoedkundig middel zien, de andere helemaal niet. Dat is persoonsafhankelijk denk ik en niet aan een ander om daar uitspraken over te doen in de zin van ‘goed’ of ‘fout’, tenzij het uitgangspunt anders is dan een opvoedingsmiddel.
Zo is het denk ik ook bij kinderen. Het ene kind zal na één waarschuwing ophouden, het andere kind heeft aan tien waarschuwingen én een tik nog niet genoeg.
Daarom is de opmerking in het antwoord: “U kunt namelijk uw karakter niet veranderen en dat moet u ook niet willen”heel terecht. Hetzelfde geldt voor kinderen zou ik zeggen. Ga je zelf niet onnodig schuldgevoelens aan praten als je af en toe een corrigerende tik uitdeelt omdat dochterlief eventjes moet weten dat het de grenzen overgaat!
Zolang je je dochter naast een corrigerende (!) tik ook de liefde, geborgenheid en goedkeuring geeft die ze verdient, dan heb je absoluut geen reden om je hier vervelend over te voelen.
Houd hierbij wel het volgende in acht:
-doe het niet uit woede maar bewust (dan ga je snel te ver)
-sla niet op hoofd/gezicht maar op de billen/hand
-denk je dat je het kind ten onrechte of te erg hebt gestraft: schroom niet om hem/haar om vergeving te vragen! Dat wil je immers je kind ook aanleren en je wint er vertrouwen mee
-probeer andere vormen van straf toe te passen zoals 'javisje' zegt. Op de gang/trap zetten of iets ontzeggen bijvoorbeeld.
Veel wijsheid gewenst, een kind(eren) opvoeden is niet niks!
Maar met God is het mogelijk en Hij helpt je om je meisje met liefde (hieronder valt dus ook 'met wijsheid straffen'!)te behandelen ook als ze soms het bloed onder je nagels vandaan haalt :)
Mag ik je nog iets extra ter overweging meegeven? Misschien kan je in soortgelijke situaties een 'corrigerende' tik of een andere vorm van straf voorkomen, door er achter te komen waarom je dochtertje niet luistert. Is je dochter moe, begrijpt ze niet wat je van haar vraagt, is ze drammerig omdat ze een tijdje geen aandacht van je heeft gekregen omdat je bijv. aan het koken was. Als dit namelijk zo is, kan je de padstelling wellicht doorbreken door daarop in te spelen. Bijvoorbeeld, in het laatste geval, je dochter te knuffelen (ook al vertoont het gedrag dat jij niet wenst) en daarna nog een keer vragen of ze wil doen wat jij van haar vraagt.
Over de corrigerende tik zijn de meningen (ook op het forum, las ik) aanzienlijk verdeeld. Ik wil m'n uiterste best doen om het te voorkomen.
Als ik je vraag goed lees, voel je je er zelf niet goed bij als je er wel eens een (of drie) geeft. Misschien lukt het wel om zo’n situatie te voorkomen áls je even anders naar de situatie kijkt, vanuit het oogpunt van je kind. Begrijp me goed, het is hiermee niet de bedoeling dat je kind ‘de leiding’ heeft in je gezin/de situatie. Maar dat zal ook niet gebeuren, als jij de leiding houdt, door vragen te stellen, even te knuffelen (zoals in het voorbeeld) en daarna je verzoek nogmaals te doen.
Wellicht kan je er wat mee.
Bij ons gaat het ook niet altijd zoals we het zouden willen,
op het moment lijkt het wel of ze alleen luisteren als ze een 'tik' krijgen,
en daar sta ik zelf helemaal niet achter, maar blijven waarschuwen helpt ook niets...
Even een time-out door ze op een bepaalde stoel te zetten die niet bij de rest staat, even op de trap of even op hun kamer lijkt soms wel te helpen, maar ze gaan ook vaak weer net zo hard weer verder waar ze gebleven zijn...
Idd de dag beginnen met gebed om geduld, liefde en wijsheid bij het opvoeden van onze kinderen, dan merk je dat je langer geduldig blijft en meer van ze kan hebben.
En zorgen dat je op tijd naar bed gaat, zodat je uitgerust wakker wordt,
dan begin je de dag frisser als dat je niet uitgeslapen bent..
