Kom, want alle dingen zijn gereed

Pas was het bij ons weer avondmaal in de gemeente. De uitnodiging kwam tot ons: KOM, want alle dingen zijn gereed! Jezus nodigt ons uit, op grond van wat Hij heeft gedaan. Net als Mefiboseth mocht komen aan de tafel van koning David. Toch kon ik niet aangaan, terwijl ik het wel eens gedaan heb. Wil ik niet? Verhard ik mijn hart? Heb ik geen respect en liefde tot de Heere Jezus? Misschien zoek ik het teveel in een gevoel. Maar erna had ik er geen vrede mee.

Vandaag nog las ik over de uitnodiging die de Heere Jezus aan het hart van de genodigden legde; KOM! Maar zij wilden niet aangaan, hadden Hem niet nodig, te druk, te vol van zichzelf. Het gedeelte uit Lukas eindigt dat het te laat is voor deze mensen die de uitnodiging willens en wetens afzegden en niet kwamen, terwijl ze eigenlijk mochten (een voorrecht) moesten komen van de Koning. Hoe moet ik dit nu zien? Kun je -als je in het verleden wel eens bent aangegaan en daarna eigenlijk niet meer- nog komen? Soms strijd alles binnen in me en sla ik de gedurige voeding af. Eigenlijk zeg ik dan toch: Heere Jezus ik heb Uw gebroken lichaam en vergoten bloed niet nodig om te leven. Dat kan en mag toch niet?

Je oppert zelf al verscheidene mogelijkheden, die je ervan weerhielden deze keer aan te gaan. Het maakt echter wel enig verschil of het nu is: ik wil niet en verhard mijn hart en heb geen respect voor de Heere Jezus, of dat het is: ik zoek het teveel in het gevoel. In het eerste geval is de zaak ernstig en vereist bekering. Je hebt je onwil, verharding en gebrek aan liefde te belijden en in die weg de gang tot Christus te maken en zo ook weer naar Zijn tafel.

In het tweede geval bega je een fout die meerderen maken. Probeer meer op Christus te steunen dan op je gevoel. Dat is soms wel moeilijk, maar geloof gaat nu eenmaal vaak tegen de klippen op en tegen het gevoel van het tegendeel in.

Het feit dat je er geen vrede mee had, lijkt me sowieso een goede zaak. Jouw probleem lijkt me echter niet het probleem van te druk, of niet willen. Het gedeelte uit Lucas is daarom hier niet zo van toepassing. Dat gaat over mensen die niet tot Christus en het heil willen komen, niet over het sacrament. Het is altijd mogelijk nog weer van de tafel gebruik te maken. Belijdt Hem wel dat het niet aan Hem lag dat je er niet was de vorige keer. Het was jouw onwil, hetzij onkunde. Desondanks staat niets je in de weg opnieuw tot Hem te naderen en tot Zijn tafel. Als het maar is in zielsbehoefte naar Hem.

Ds. J. L. Schreuders