Verdrietige dingen

J.W.N. van Dooijeweert | 7 reacties | 31-10-2009| 17:00

Waarom laat God zoveel verdrietige dingen en moeilijke gebeurtenissen toe in een leven van een jongere die de Heere met een oprecht hart zoekt? Ik weet dat ik beter het “waarom” kan veranderen in een “waartoe”, maar dat is zo moeilijk! Ik heb echt het laatste jaar heel veel moeilijke dingen meegemaakt in mijn persoonlijke leven. Ik ben er wel sterker uitgekomen maar het heeft zoveel pijn gedaan. Ik roep God aan, maar het lijkt of Hij mij niet hoor. Ik zoek God, maar het lukt niet. Hoe krijg ik berouw over mijn zonden? Kan iemand mij hiermee helpen?

Lieve vraagsteller,

Wat een noodkreet! Wat een diepte! Ik begrijp het misschien een beetje. Ik weet ook dat ik je geen echte oplossing aan kan bieden. Maar we kunnen ons samen buigen over het Woord van God. Luisteren naar broeders in dat zelfde Woord. En dan ontdekken we dat er wel eens vaker mensen waren met van die zware, schokkende gedachten door de tegenslagen van het leven. Maar iedereen heeft ook dezelfde ervaring opgedaan: “Ik kreeg geen antwoord op mijn vragen, ik kwam er niet uit en hoe meer ik nadacht hoe dieper ik de put in ging.”

Velen zijn er zelfs geweest die door het denken over deze vragen opstandig werden. Denk maar aan de dichter van Psalm 73. We gaan eens even naar hem luisteren, vers 10-13: “Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt, Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste? Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen. Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen?”

Wat ligt bij hem alles heel zwaar op zijn maag. Alle problemen die er zijn in zijn leven, alle ziekten en zorgen? Ze drukten hem finaal in elkaar en toen ging hij kijken naar andere mensen. Kijk nou toch eens. Zie vers 1 tot en met 9. Wat kan ik hem begrijpen (soms!!!). En jij misschien ook. Een keer zei iemand het heel eerlijk tegen me: “Ik snap er niks van! Ik leef precies zoals het moet volgens de Bijbel en hier lig ik nu met een hartinfarct in het ziekenhuis!?” Zie je Asaf vast zitten in vers 1-9. Hoor je ook zijn kermen in vers 10-13? “Hoe kan het toch? Ik zoek de Heere, ik heb Hem echt lief. Ik wil leven met Hem, voor Hem, door Hem? Waarom zijn er dan al die tegenslagen?”

Asaf is daar gelukkig niet blijven steken Ik ga even verder in een heel andere vertaling, vers 13-17: “Wat helpt het dat ik mijn hart rein hield, mijn handen in onschuld mocht wassen? De hele dag word ik gekweld, iedere morgen voltrekt zich mijn tuchtiging. (Iedere dag zijn er andere problemen en bezoekingen die ik niet aan kan.Allerlei ziekten en zorgen waar een ander nooit mee te maken heeft kwellen mij. Hoe kan dat nou toch?) Doch zei ik: Voortaan spreek ik hun taal, zie! ik pleegde, verholen, verraad tegenover het volk van uw zonen. (Statenvertaling van dit vers; “Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.”) Ik ging denken om het te verstaan: hoe ik staarde, het was mij te moeilijk.” Hij kwam er niet uit, begrijp je? Hij ging steeds dieper weg.

En weet je, hier maakte de Heere Asaf wakker: “Als ik zo door ga wordt ik net als die hele wereld zonder God, rondom me heen. Mopperen, opstandig zijn in de tegenslagen. De dag plukken zoveel ik kan. Genieten van het leven. Alles uitbuiten. Alles hebben wat ik wil. Geen tegenslagen en ziekten die me neer drukken. Tot ik Gods heiligdom mocht ingaan, en het eind dat hen wachtte gewaar
Werd.”

Hij had geen antwoord gevonden in zichzelf? Geen antwoord gekregen door zwaar te piekeren? Geen oplossing gekregen van een broeder of zuster. Maar de Heere Zelf nam hem bij de hand en leidde hem in Gods heiligdom. Leidde hem in in de geheimen van het leven. In Gods diepe geheimen, en toen zag hij het verschil: Schijn bedriegt. Als je wat beter naar het leven van deze mensen zonder God kijkt, ziet het er minder rooskleurig uit. Er hoeft maar iets te gebeuren of hun mooie leventje stort in elkaar (vs. 18-20). Hun trotse leven zonder God loopt op niets uit (vs. 27). Ze zijn er veel slechter aan toe dan ik. Dan kan Asaf mee met die twee jonge theologen die het opschreven;

Vraag: What is thy only comfort in life and death?

Antwoord: That I with body and soul, both in life and death, am not my own, but belong unto my faithful Saviour Jesus Christ; who, with his precious blood, has fully satisfied for all my sins, and delivered me from all the power of the devil; and so preserves me that without the will of my heavenly Father, not a hair can fall from my head; yea, that all things must be subservient to my salvation, and therefore, by his Holy Spirit, he also assures me of eternal life, and makes me sincerely willing and ready, henceforth, to live unto him?

Of in het Nederlands

Vraag: Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?

Antwoord Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomen betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder den wil mijns hemelse Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan g, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heiligen Geest van het eeuwige leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt?

Machtig hé!
Niet meer vast komen te zitten in strikken van de duisternis, maar vrij mogen leven met alle kwellingen die er elke morgen zijn. Maar het hoofd opheffen: “Lieve Heiland, goede morgen, dank U voor deze nieuwe dag. Dank U voor Uw zorg ook deze dag weer opnieuw.” Om dan zo met een dankbaar hard er telkens weer sterker uit te mogen komen. MET HEM. Dan looft mijn mond Uw trouwe daden, dan is mijn hart op U gericht. Dan kan ik verder omdat U bij me bent.

Tot slot nog een klein dingetje: Je schrijft: Ik weet dat ik beter het waarom kan veranderen in een waartoe. Laat je niet door dooddoeners misleiden. Al zoveel mensen hebben dit tegen anderen gezegd omdat ze geen antwoord wisten te geven op de grote vragen van het leven. Ik weet nog dat iemand het tegen mijn vrouw zei toen ons kindje gestorven was. Het is niet bijbels om zo met elkaar om te gaan. Onze Heiland aan het kruis neemt de woorden van Psalm 22:2 over: “Mijn God, mijn God! Waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens.” En Hij kermt het uit over Golgotha: “Waarom hebt Gij Mij verlaten?”

Markus 15:34: “En ter negender ure, riep Jezus met een grote stem, zeggende:
Eloï, Eloï, LAMMA SABACHTANI, hetwelk is, overgezet zijnde: Mijn God, Mijn God! Waarom hebt Gij Mij verlaten?” Jesaja 35:4: “Zegt den onbedachtzamen van harte: Weest sterk, en vreest niet.”

De Heere leeft, Hij bestaat, Hij wil troosten en bemoedigen.

Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven