Apocriefe boeken
Ds. N. den Ouden | 4 reacties | 30-10-2009| 10:00
Vraag
Aan ds. N. den Ouden. Ik ben een beetje in verwarring gebracht door het artikel in het RD van maandag 5 oktober, van dr. S. Janse, over de apocriefe boeken. U schrijft in uw (waardevolle) boek “Waar is God?” dat het opmerkelijk is dat er nooit veel strijd in de kerk geweest is over welke boeken wel tot de canon behoren en welke niet. De uitspraken van dr. Janse komen wel wat anders over. Dat we als christenen over sommige onderwerpen verschillend denken, daar kan ik wel mee leven. Maar het geeft zo'n rust dat je dezelfde basis hebt: het Woord van God, betrouwbaar van kaft tot kaft. Na het lezen van het artikel van Janse denk ik dan: wat is nu waarheid? Kunt u hier misschien iets over zeggen. Alvast hartelijk dank.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Ik heb de studie van dr. Janse niet gelezen. Wat mij wel opvalt in het artikel is dat ook hij aangeeft dat de apocriefe boeken toch altijd onderscheiden zijn geweest van de canonieke boeken. Niet voor niets heten ze ook bij Rome: deuterocanoniek. Als ik hem goed begrijp wil hij hij de apocriefe boeken niet voor canoniek verklaren. Dat is de kwestie blijkbaar niet. Hij wil ze wel hoger waarderen. Persoonlijk geloof ik wel dat er van de apocriefe boeken wel wat te leren valt.
Ik vraag me echter ondertussen wel af hoe dr. Janse tegen het gezag en de onfeilbaarheid van de Schrift zelf aan kijkt. Waarschijnlijk krijgt de Schrift bij hem niet de plaats die haar toekomt, namelijk als een het onfeilbaar Woord van God. Dan wordt sowieso de grens tussen canoniek en apocrief erg vaag. Ik kan hier niet op allerlei punten ingaan, maar men leze het zeer lezenswaardige boek van dr. Jakob van Bruggen: “Het kompas van het christendom”. Over het onstaan en de betekenis van de Bijbel. Hij schrijft met grote kennis van zaken over de totstandkoming van de canon. Als de rust aangaande het feit dat Gods Woord de waarheid is, je afgenomen dreigt te worden door een dergelijk artikel zou ik dat boek zeker lezen.
Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zoals ik het altijd heb begrepen gaat dit onderscheid een rol spelen na de reformatie. Door de reformatoren werd het OT beperkt tot de boeken die in de Hebreeuwse Bijbel een plaats hadden gekregen.
De “overige” boeken raakten toen steeds meer op de achtergrond en zijn later door de protestanten helemaal op de achtergrond geraakt, in tegenstelling tot de Room-Katholieke Kerk.
Duidelijk is dus dat er meer literatuur van het oude Israël bestaat dan er in “onze” Bijbel is opgenomen.
Het blijft voor mij dan ook de vraag waarom de huidige boeken de status van ‘norm voor geloof en leven’ hebben gekregen en andere niet.
Daarmee lijkt me nog niet alles gezegd. De boeken moesten aan bepaalde eisen voldoen zeg je en daarmee suggereer je dus dat de boeken – die door de Katholieken wel binnen de grenzen van de canon vallen – niet aan de door jouw genoemde eisen voldoen?
Ik begrijp niet precies wat je bedoelt te zeggen en ook niet welk onderscheid ik heb gemaakt wat niet kloppend is.
Volgens mij heeft het wel alles met de reformatie te maken. Ik heb een Bijbels handboek thuis liggen, waarin het volgende staat geschreven:
“Als gevolg van de Contra Reformatie legde de Rooms Katholieke Kerk in 1546 tijdens het concilie van Trente de grenzen van de canon vast in trouw aan de traditie van de kerk van het Westen.
De boeken die door de protestanten werden aangeduid als apocriefen, kregen in de Romana de aanduiding deuterocanieke boeken. Volgens de Romana zijn de betreffende boeken evenzeer canoniek als de andere”
Met andere woorden: boeken die voor de Katholieken als even belangrijk voor de Bijbel worden beschouwd, worden door protestanten geheel niet opgenomen. Ik kan dat heel moeilijk begrijpen, maar ik heb me daar ook nooit echt in verdiept. Sterker nog: ik heb ze nooit gelezen en zoals dr. Janse in zijn artikel vermeldt blijkt dat wel noodzakelijk te zijn. Wellicht is dat dus nodig om er echt iets van te kunnen zeggen, maar dat maakt het voor nu niet echt begrijpelijk.
Met vriendelijke groet!
Andries
