Apart wonen i.p.v. scheiden

Ds. W. Arkeraats | Geen reacties | 22-10-2009| 09:36

Is apart wonen, in ieder geval voor een langere tijd, een goed idee als je niet wilt scheiden? Alvast bedankt voor het antwoord.

Beste vragensteller,

Eerlijk gezegd heeft je vraag me aangegrepen, waarbij ik besef dat deze een zorgvuldige beantwoording vraagt. Toch wil ik graag proberen, op je vraag in te gaan. Het is niet zo gemakkelijk om hierop een algemeen antwoord  te geven. Daar zou ik mee kunnen volstaan en dan zou ik kunnen zeggen: maak maar gebruik van deze oplossing, want tenslotte is álles beter dan scheiden. Maar zo wil ik het niet.

Eerst dit: uiteraard weet ik niets van de concrete omstandigheden, waar je vraag uit voortkomt. Dat is heel iets anders dan wanneer ik dit in een pastoraal gesprek aan de orde stel, want dan ken ik de omstandigheden. Dat geeft dan een heel andere ‘kleur’ aan de overwegingen. Laten we dat in gedachten houden, als ik wat over deze aangrijpende levenssituatie wil zeggen.

Een echtscheiding is het ergste wat in een huwelijk kan voorkomen. Een lichamelijke of psychische handicap kan ook een kruis betekenen, maar als dit door Gods genade samen gedragen wordt, zal het de relatie alleen maar kunnen verdiepen. Maar de echtscheiding drijft mensen uit elkaar, met alle tranen vandien: voor de betrokkenen, voor de kinderen en voor de familie. Daarom mag er alles aan gedaan worden, om te voorkomen, dat dit heel verdrietige gebeuren werkelijkheid wordt. Gesprekken kunnen daartoe bijdragen, hulpverlening van buiten af en niet te vergeten het gebed tot God. Daarbij ben ik me ervan bewust, dat dit alles toch lang niet altijd tot een herstel van de relatie leidt. Vragen te over.

Eén van die mogelijkheden is inderdaad een tijdelijk apart wonen. Je vraagt, of dit een goed idee is. Mag ik het anders formuleren? Ik geloof inderdaad, dat dit een mogelijkheid is. Maar dan als een n??doplossing. En dan nadrukkelijk met het vooropgestelde doel om daardoor hopelijk te komen tot herstel van de huwelijksrelatie. Het is dus geen doel in zichzelf waaraan twee mensen gewend zouden kunnen raken. Het moet altijd als een nood worden ervaren, die samengaat met de bede weer tot een herstel te komen.

Daarom kun je nooit concreet zeggen: Hoe lang duurt die langere tijd? Wat mij betreft zo kort mogelijk. In een situatie als deze zou ik altijd zeggen: zoek alle wegen om elkaar weer te vinden. Verantwoorde hulpverlening; zelfverloochening en besef van eigen zonden en tekorten; gezamenlijke verootmoediging voor Gods aangezicht en de voortdurende bede om Zijn hulp en kracht. Ik heb geprobeerd er zo concreet mogelijk op in te gaan. Stellig zou ik in een persoonlijk gesprek een aantal dingen meer of anders toespitsen.

In deze heel moeilijke omstandigheden Gods zegen toegewenst!

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven