Woede moet er uit

drs. E.J. (Els) van Dijk | 1 reactie | 17-10-2009| 15:00

Ik ben een jongen van 28 jaar en heb verkering. Wat ik steeds meer ga krijgen is als ik kwaad ben, dat ik dingen kapot maakt. Het is net of er dan wat blokkeert. Dit ten koste van allerlei spullen in huis. Ik heb dan bijvoorbeeld ruzie met een huisgenoot en zou hem dan wel willen slaan, maar doe het dan op het eerste wat ik zie, zoals een deur. Nu is er al veel kapot gegaan. Mijn ouders zijn hier natuurlijk ook vaak de dupe van. Ik kan niet zeggen dat ik er later veel spijt van heb, want de woede moet er uit en weet niet hoe ik dat anders zou moeten doen. Heb al veel geprobeerd, maar niets lukt. Ik sport al veel. Ik wil absoluut geen hulp van buitenaf. Mijn vriendin schrikt ook weleens van me. De sfeer wordt ook vaak verziekt hierdoor. Wie kan mij helpen? Wat is er aan de hand met mij? Heeft iemand anders dit ook?

Beste...
 
Boosheid en de agressie die daaruit kan voortkomen is in de meeste gevallen een uiting van onmacht. Je hebt ergens geen vat op, je hebt geen overzicht of de dingen gaan niet zoals je zou willen en dat kan dan twee negatieve reacties tot gevolg hebben: de ene is angst (dat zie je terug bij mensen die zich bijvoorbeeld vluchten en zich terugtrekken met depressieve gevoelens) de andere is boosheid en die wordt gekenmerkt door vechten en agressief gedrag. Hier lijk jij dus last van te hebben. Nu kun je natuurlijk tegen jezelf zeggen dat je niet zo boos mag worden en niet zoveel stuk mag maken, maar waarschijnlijk heb je dat al heel vaak tegen jezelf gezegd en ben je tot de conclusie gekomen dat dut dus niet helpt. Vandaar je vraag.

Die begrijp ik ook heel goed, zeker omdat je zegt dat je verkering hebt. Je moet er toch niet aan denken dat je vriendin het voorwerp van je boosheid wordt zodat je er bij haar op gaat meppen! Daarom denk ik ook echt dat er iets moet gebeuren, voordat je verder gaat met haar. Want wees maar eerlijk: voor haar moet het toch ontzettend bedreigend zijn als jij in woede uitbarst en de boel kort en klein slaat. Dat geeft haar geen perspectief voor de toekomst natuurlijk en bovendien zal zij zich afvragen wanneer zijzelf aan de beurt is. Er zijn al te veel huwelijken op een drama uitgelopen door het hoge agressiviteitsgehalte van de echtgenoot. Ik neem aan dat jij daar niet naar verlangt en dat jij in elk geval je vriendin dit niet wilt aandoen. Mannen zijn geroepen om hun vrouwen lief te hebben en te koesteren als kostbaar, broos en breekbaar vaatwerk. Ben jij daartoe wel in staat of ben je vooral vernielend en beangstigend bezig? Als je hier ja op moet zeggen, moet er dringend iets gebeuren!

Daarom twee dingen. Ten eerste: ben jij in staat om te achterhalen (evt. samen met anderen) wat de oorzaak van jouw boosheid is? Waarin weet je jij onmachtig, niet erkend, of wat dan ook? Wanneer is deze agressiviteit ontstaan en kun je dat ook plaatsen? Is er vervolgens iets aan die oorzaak te doen? Kan het voor jou helpen, om als je de boosheid op voelt komen, een notitieblok te pakken en op te gaan schrijven waar je nu zo boos om bent, wat het adres van die boosheid zou moeten zijn, en hoe je die op een correcte manier kenbaar kunt maken - dus zonder vernielingen aan te richten? Wat is de onmacht in jou? Kun je de emotie van de boosheid er even aftillen om te bezien wat er nu feitelijk aan de hand is? En kun je vervolgens daar op een volwassen manier mee omgaan?

Als je met deze vragen niet verder kunt komen, adviseer ik je dringend om toch professionele hulp te zoeken, ook al geef je aan dat je dat absoluut niet wilt. Er staat te veel voor op het spel. Jouw geluk en dat van je vriendin. Vernielzucht brengt alleen maar verdriet en onmacht én een ongelukkig leven. Ik wens jou en je vriendin juist het tegenovergestelde! In mijn colleges leg ik altijd uit dat mensen aan elkaar gegeven zijn om de ander beter tot zijn recht te laten komen. Jouw focus moet en mag zijn: wat kun jij in het werk stellen om jouw vriendin gelukkig te maken? Dat is jouw opdracht nu en ik hoop van harte dat je die serieus neemt. Dat verdienen jullie allebei, zodat je samen kunt groeien in geloof, hoop en liefde. Dat is het mooiste wat God ons gunt en aan ons toevertrouwt! Een leven dat geleid wordt door liefde is zoveel mooier en ontspannen dan een leven in boosheid en agressie.
 
Ik wens je dat, waar Paulus zijn brieven altijd mee begint: vrede en vreugde!

Drs. Els. J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven