Vrijgezelle christelijke jongens
Ds. N. den Ouden | 5 reacties | 09-10-2009| 13:00
Vraag
Een vraag die hier misschien al eens eerder gesteld is, maar waar ik nog niet echt een duidelijk antwoord op heb kunnen vinden. Momenteel ben ik lid van een bekende grote chr. datingsite. Omdat ik in het dagelijkse leven bijna niet met vrijgezelle chr. jongens in aanraking kom, leek het mij mooi om dit alternatief te gebruiken. Ik ben van mening dat God deze middelen kan zegenen. Via de chat ben ik in contact gekomen met een aardige jongen waar ik leuke gesprekken mee kan voeren. We delen veel interesses en een gesprek over het geloof gaan we ook niet uit de weg. Nu is het zo dat deze jongen niet kerkelijk opgegroeid is geweest, maar sinds een paar maanden "zelf de keuze voor God heeft gemaakt" en zich heeft aangesloten bij een Vrije Evangelische Gemeente. Ik ben iemand die graag over kerkmuren heenkijkt, maar dit is toch wel een groot verschil met mijn Hersteld Hervormde Gemeente. Nu zegt hij zelf dat ik niet zo op al die verschillen moet letten, want daar draait volgens hem het geloof niet om. Hij zegt min of meer: Je moet de keuzes en principes van elkaar kunnen respecteren want je hebt toch allebei de keuze voor God gemaakt! Zo maakt hij zelf de keuze om naar het Flevo Festival te gaan, terwijl ik me daar absoluut niet thuis voel. Vind het zelfs oneerbiedig! Aan de andere kant vind ik het ook heel moeilijk mezelf te 'verdedigen' hierin, want ik krijg soms veel vragen waar ik niet zo snel een antwoord op weet. Dat geldt overigens ook in contact met andere evangelischen (die op die site rijk vertegenwoordigd zijn). Is het beter dat ik het contact sowieso met evangelischen verbreek met een oog op een relatie? Ik begrijp dat je veel van elkaar kan leren, maar wel is het zo dat je in een relatie samen uiteindelijk voor één kerk dient te kiezen en daar ook te trouwen en te kerken...
Antwoord
Die laatste zinnen zou ik echt willen onderstrepen. Helaas zijn we ook als gereformeerde gezindte behoorlijk verdeeld. Dat is vooral jammer omdat de verschillen zo klein zijn en meer op cultuur en gewoonten vastzitten, dan dat ze principieel en wezenlijk zijn. Met betrekking tot de vrije evangelische gemeenten ligt dat anders. Hier liggen veel diepere verschillen aangaande de verlorenheid van de mens (wiens wil niet vrij maar gebonden is), de reikwijdte van de verzoening in Christus, de leer aangaande Gods eeuwig welbehagen (uitverkiezing), de leer aangaande de volharding der heiligen, visie op het genadeverbond, kinderdoop/volwassendoop, en ook als het gaat om kerkzijn, levensstijl, enz.
Als er ooit sprake zou zijn van een vaste relatie/huwelijk zullen die verschillen toch echt uitgesproken moeten worden en zullen er gezamenlijke keuzes gemaakt moeten worden. Alleen al als het gaat over de doop! Wanneer deze zaken in het midden blijven, komen daar later onherroepelijk grote problemen van. Laten we anderen niet veroordelen, en wij hoeven niet uit te maken wie zalig worden en wie niet, maar om samen een nieuwe eenheid te gaan vormen in zo’n nauwe relatie als het huwelijk is, daarvoor is toch nodig dat we het eens worden. Ik heb er al heel veel verdriet van gezien, waar dat ontbrak.
Veel wijsheid en een hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als jij een leuke evangelische jongen tegenkomt kun je gewoon met hem omgaan om hem beter te leren kennen. Als na een tijdje blijkt dat jullie het absoluut niet eens kunnen worden, en nooit samen voor één kerk zouden kunnen kiezen waar jullie je allebei op je plek zouden voelen, dan zou je er over kunnen denken om het contact weer te verbreken. Jullie zijn echter allebei jong als ik het zo hoor, en volgens mij prima in staat met elkaar te praten en elkaar te begrijpen en je aan elkaar aan te passen. Zolang jullie allebei in het belangrijkste geloven, dat God zijn zoon naar de aarde stuurde om door zijn dood en opstanding jullie zonden te verzoenen, dan is er principieel niets op tegen dat jullie samen een relatie zouden hebben.
De vraag is alleen of het handig is, het is natuurlijk hartstikke gemakkelijk om binnen je eigen zuiltje/hokje te blijven, en zodra je daarbuiten stapt wordt het lastiger, en zeker als dat in zoiets intens is als een relatie. Het kan wel heel verrijkend zijn om dat te doen, en je zult er heel veel van leren, maar het zal moeite kosten. Belangrijk is wanneer je er voor kiest om met veel verschillen een relatie in te duiken dat je zoals den Ouden al zei die dingen uitspreekt en niet probeert te vermijden, waardoor je er later extra hard tegen aan loopt.
Wie Jezus niet heeft is verloren
Tegenovergesteld, Zou het er toe doen waar je Jezus volgt en dient?
Wees blij als je (door Gods genade) in een veilige omgeving mag opgroeien
laten we er toch mee stoppen om als volwassenen te denken dat bepaalde gemeenschappen de ware zouden zijn
Beste vragenstelster, Het is cultuur en traditie die bepaald of je in een hokje blijft denken of zitten en niet dat van het evangelie
Dat je in een relatie afstemming nodig hebt, is verstandig
Hiernaast zou ik zeggen, hou je geloof eerst eens bij jezelf en probeer dan eens soortgenoten te ontdekken waar je verder in het leven mee zou willen leven
Dan komt er al veel op je pad waar je tevreden mee zult zijn
Voor veel jongeren zou het verstandig zijn, dat ze eens een jaar lang op maatschappelijke (lees kerkelijke) stage gaan
Zo leer je de verschillen zien en kan je, een beeld hierover vormen
Want ondanks de verschillen tussen reformatorisch of evangelisch
Bidden we elke dag tot 1 verlosser en dat is in Jezus naam
En Hij maakt echt geen onderscheid vanuit welk hokje je bidt
Ik heb hem via een site leren kennen, zat dus met hetzelfde probleem en heb zelf ook mijn omgeving om raad gevraagd of ik het wel moest doen e.d. Ik heb veel gebeden om wijsheid hierin. Uiteindelijk kreeg ik het advies: als God jullie voor elkaar bedoeld heeft, zal Hij jullie harten neigen. Ik vond dat heel bemoedigend en troostend. En... in feite is dat natuurlijk onverminderd waar. Dus, aldus geschiedde, we kregen verkering. Na een tijd bleken de verschillen echter echt te groot te zijn. Alleen maar discussie in plaats van groei in het geloof. Waar de een niet verder over nadenkt ('doe niet zo moeilijk') denkt de ander wel verder en die vraagt zich vervolgens af: 'ben ik nu zo star aan het denken of denkt de ander er te makkelijk over?' En dan kom je op het punt dat je, helaas, uit elkaar gaat. En dáár wil ik nu met name graag op wijzen. Het is namelijk niet zo dat je klinisch zomaar even die keuze maakt om uit elkaar te gaan, omdat het op grond van geloofszaken nu eenmaal niet gaat. Dat is wel de boodschap naar de omgeving, maar inwendig werkt dat niet zo. Daarvoor speelt het gevoel (de liefde als het goed is!) een te grote rol. Bezin je dus héél goed voordat je begint. Ik heb er erg veel pijn door ervaren, op een gegeven moment kom je ook in een stadium dat je verbitterd wordt, misschien zelfs de schuld aan God gaat geven (hoewel ik daar Gode zij dank voor bewaard gebleven ben!)
Ik ben niet iemand die alleen maar achter mijn eigen vesting veilig blijft zitten. Ik sta open voor denkbeelden van anderen, heb me ook in andere kerken en diensten begeven, maar feit is en blijft dat je, zéker als je belijdenis hebt afgelegd, als het goed is nadenkt waarom je bij een bepaalde kerk hoort. Denk niet te licht over het (onbehaaglijke) gevoel dat je hebt als het bijvoorbeeld gaat om een Flevo Festival. Het is niet zomaar het gevoel, het is waarschijnlijk meer. Een principiële keuze, omdat je bijvoorbeeld de manier waarop God daar aanbeden wordt oneerbiedig vindt (en vul zelf maar in). Denk dus heel goed na waarom je gelooft, waarom je bij deze kerk hoort. Dan weet je ook of je er 'goed zit' en of je naar de ander toe zou kunnen groeien. Groeien gaat van twee kanten. En echt waar, fijne gesprekken voeren kun je met heel wat meer mensen dan net die ene jongen.
denk er vooral niet te licht over, en stel het niet uit!
zeker als je het uitstelt of er word makkelijk over gedaan kan je later erg vastlopen, bijv met het opvoeden van kinderen. als jij dit gelooft, en je man dat en je niet op 1 lijn zit, wat moeten je kinderen dan geloven? dit is vergezocht, zeker nu je niet zeker weet of je verder met hem wil, maar denk er wel over na, en laat het probleem niet kleineren!!
en inderdaad, als je een relatie begint, is het des te moeilijker om het uit te maken (waar liefde is) net wat cobie zei..
