God waarneembaar in mijn hart

Ds. W.G. Hulsman | Geen reacties | 08-08-2004| 00:00

Ik ben al een tijdje bezig met het geloof in de hoop dat ik echt een christen word. Maar ik kan niet het gevoel ontvangen. Ik voel echt helemaal niets terwijl ik lees en bid met heel mijn ziel. Ik voel me alleen maar ellendig en ik ben bang als dit zo doorgaat dat ik ermee ophoud want het breekt me op.

Hoe kan ik God in mijn hart krijgen? Ik wil er alles voor doen, maar het gaat gewoon niet. Ik ga voor God op de knieën, maar het werkt niet. Ik kan er niet langer meer tegen. Weet u hoe ik God kan ontvangen en dan niet met één of andere illusie, maar echt waarneembaar in mijn hart?

Fijn dat je er mee bezig bent. Het gaat daarin bij deze dingen immers om het belangrijkste van ons leven. Ik zal proberen een antwoord te geven, hoewel ik dat zo -op zo’n afstand- best wel moeilijk vindt. Ik doe het wat puntsgewijs.

-“Christen worden” bereik je dus niet door zo goed mogelijk je best te doen. Ik krijg de indruk dat je toch wel heel sterk zo bezig bent. Je leest met heel je hart en ziel de Bijbel. Je bidt zo ook heel intens. Je gaat voor God op de knieën. Maar het werkt niet. Er gebeurt niet wat jij verwacht. Op die wijze zal het ook niet komen. Want je zit er nog veel te veel zelf tussen. Je rekent er op, dat als je zo bezig bent, God in je leven zal komen. Maar dan zou je achteraf kunnen zeggen: Ik deed heel erg goed m’n best, ik was heel serieus bezig en toen kwam God. En dan is het net of jij dat mede bewerkstelligt hebt. Dat is echter niet de weg die de Heere je wijst.

-Wat voor weg wijst de Heere dan? De weg van het geloof. In de eerste zin geef je aan dat je bezig bent met het geloof. Op zichzelf klinkt dat heel goed. Alleen zit er wel een groot verschil tussen “bezig zijn met het geloof” en “geloven”. En om dat tweede gaat het. En wat is geloven? Dat is met al je schuld tot Christus komen in het vertrouwen dat Hij de schuld vergeeft. Geloven is zo: je toevertrouwen aan Christus bij wie volkomen vergeving is. Lees en overdenk voor jezelf hoe Christus aan het kruis alles volbracht heeft. Je kunt bij Hem terecht. Hij wil zelfs graag dat we komen, met al onze zonden, met al ons tekort. Hij zegt: Komt herwaarts tot Mij.

-Je geeft aan dat je helaas niets voelt. Je voelt je alleen maar ellendig. Nodig is echter eerst het geloof. Waar geen geloof is, is ook geen gevoel. Als iemand in de gevangenis zit en hij is veroordeeld tot de doodstraf en er komt vervolgens iemand binnen die zegt dat hij gratie heeft verkregen, dan zal hij zich pas blij voelen, als hij gelooft dat hij gratie heeft gekregen. Primair is dus het geloof, waardoor een vertrouwensvolle band met God en met Christus komt. Zo af en toe kan dan soms ook het gevoel daarin mee komen. Vaak is dat echter maar nauwelijks aanwezig. Ook omdat het geloof vaak op zo’n laag pitje staat.

-Ik kan me voorstellen dat je zegt, dat je bang bent dat je hiermee op zult houden. Want dit -wat jij doet- hou je inderdaad niet vol. Dit is zo vermoeiend en zo teleurstellend. Op een gegeven ogenblik laat je het dan zitten. Het lukt zo niet, denk je dan. Zo word ik nooit een christen. En gemakkelijk kun je daarbij verwijten jegens God hebben. Zelf deed je zo goed je best. Maar God luisterde maar niet. Ondertussen echter wachtte God, opdat Hij je genadig zou zijn (Jesaja 30:18). En ondertussen klopte de Heere Jezus aan de deur van je hart om binnengelaten te worden (Openb. 3:20)

-Je spreekt erover dat je God in je hart moet krijgen. Daarin ben je heel stellig. Je zegt: het moet immers geen illusie zijn, maar echt waarneembaar. Ik vraag me af wat je daarmee bedoelt. Vooral ook omdat je dit met zoveel woorden niet aantreft in de Bijbel.  Waarschijnlijk doel je op het komen van de Heilige Geest in je hart. En dat staat wel in de Bijbel. Ieder gelovige ontvangt de Heilige Geest. En dat is die zin waarneembaar dat de Heilige Geest je doet strijden tegen de zonden, je doet schuilen bij Christus,  je doet bidden. Hij geeft ook een verlangen om de Heere meer en meer te kennen. Vaak is dit echter niet zo duidelijk aanwijsbaar in je leven. Wanneer je er iets van aantreft in je leven, vind je het vaak maar erg weinig. Je voelt je dan ook vaak helemaal niet zo’n christen. Wel weet je dat je Christus nodig hebt. Je weet je steeds meer op Hem aangewezen.

-Tenslotte: je hoopt dat je echt een christen wordt. Dat is ook het allerbelangrijkste wat er is. Aan de ene kant is dat “christen worden” een moment. Namelijk wanneer je door het geloof bij Christus gaat horen. Aan de andere kant is het een levenslang proces. God houdt heel ons leven werk aan ons. En steeds meer moeten we ons erover verwonderen, dat de Heere met zo’n zondaar nog te doen wil hebben. Op die wijze leren we steeds meer te leven van genade alleen.

Ds. W. G. Hulsman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W.G. Hulsman

• Geboortedatum:
  08-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

170 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven