Omgang met samenwonende vriendin

Ds. R. Veldman | 3 reacties | 19-09-2009| 13:00

Een vriendin van mij is onlangs gaan samenwonen met haar niet-gelovige vriend. Zij is wel christen en we konden ook altijd goed praten over geloofszaken. Ik sta niet achter haar stap om samen te gaan wonen en dit hebben we ook samen op een goede manier door kunnen praten. Ze had me uitgenodigd om haar nieuwe huis te komen bekijken en dit heb ik gedaan, ook heb ik samen met haar en haar vriend 's avonds gegeten. Toch vraag ik me af of het goed is wat ik heb gedaan, omdat er volgens 1 Korinthe 5:11 staat dat je niet moet eten met iemand die zichzelf een broeder/zuster noemt maar toch verstrikt is in seksuele zonden. Ik vraag me daarom af of ik wel bij haar had moeten eten en of ik nog met haar om kan gaan. Als ik 1 Korinthe 5 letterlijk neem blijkbaar niet, maar dit lijkt me zo hard en liefdeloos en ik wil de vriendschap ook niet kwijt.

Beste vragensteller(ster),

Je vraag komt kort en goed daar op neer dat je een keuze moet maken. Het maken van een keuze is in dit geval niet eenvoudig. Je houdt van je vriendin en  de zonden waarin zij leeft wijs je op grond van Gods Woord volstrekt af. Het probleem is dat je de persoon -d.w.z. je vriendin- en de zaak -d.w.z. de zonden waarin zij leeft- probeert te scheiden. Dat is heel moeilijk! Je wilt je vriendin niet kwijt en je kunt  met haar  wijze van leven niet uit de weg. Kun je beide aan de hand houden? Moet je dan een compromis sluiten? Nogmaals geen eenvoudige zaak, want christenen stuiten daarbij altijd op het Woord, de wet van God.

Als je door een compromis d.w.z.. de contacten met je vriendin wilt behouden en de zonden waarin zij leeft  gedoogt en je  probeert ondertussen je vriendin op andere bijbelse gedachten te brengen, dan is het, denk ik,  geoorloofd om de vriendschap aan te houden. Je moet je echter wel vrijmaken door je vriendin er op te wijzen dat haar levenswijze niet overeenkomt met de weg die Gods Woord ons voorhoudt, maar dat heb je, begrijp ik uit je vraag, al gedaan.

In 1 Korinthe 5: 9-11 wijst Paulus er op dat er grenzen zijn aan het compromis en die doen zich daar voor waar je in feite de zonden goed gaat praten om de vriendschap te behouden. Dat kan niet, dan ga je de grens over. Je hoeft overigens niet afwijzend te staan tegenover elk compromis, want dan zou je uit de wereld weg moeten gaan. Daar roept de apostel Paulus de gemeente in 1 Korinthe 5  dan ook niet toe op, maar er zijn wel grenzen. Paulus bedoelt daar niet te zeggen dat je helemaal geen contact mag hebben met de “pornoi” van deze wereld. Het is nu eenmaal onmogelijk om in deze wereld te leven en te werken zonder dat je met allerlei zondaren in contact komt. Er moet echter niet gedaan worden alsof de zonden die worden misdreven en hier door Paulus genoemd worden, niet erg zouden zijn. Integendeel dat kan er zelfs toe leiden niet meer te eten met elkaar. Hier wordt niet het Heilig Avondmaal bedoeld, maar wellicht de liefdemaaltijden in de gemeente als uiting van vertrouwelijkheid en verbondenheid. Of hier het samen eten thuis ook mee bedoeld wordt is niet helemaal duidelijk, maar het is de vraag of  je er dan heel anders mee om  zou moeten gaan.

Leg deze vraag ook aan de Heere voor in je gebed en dan zal Hij je de weg ook wijzen die je hebt te bewandelen. Als je mag handelen vanuit de liefde dan weet je ook je vriendin en haar vriend op de juiste wijze tegemoet te treden. Liefde kan echter soms ook scherp zijn. Juist wanneer je het behoud van je vrienden op het oog hebt en je hen er ook op mag wijzen dat er  van Gods kant in Christus Jezus vergeving van onze zonden mogelijk is. Lees ook eens 1 Johannes 1:5 en 1 Johannes 2:2.

Ik hoop dat ik je met de beantwoording op je vraag wat verder heb kunnen helpen.

Ds. R Veldman,
Maasdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. Veldman

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven