Jezus lijden aan het kruis

Ds. M.F. van Binnendijk | 21 reacties | 17-08-2009| 15:00

Leed Jezus aan het kruis meer dan een ongelovige eeuwig in de hel?

Proloog: Wat beoogt de vraagsteller met een vraag als deze? Vanuit dogmatisch oogpunt is er genoeg over te zeggen. Maar is deze vraag relevant voor het geloofsleven? Zegt Christus niet: “Strijd gij om in te gaan.” Zoals Hij ten aanzien van Petrus’ nieuwsgierigheid over het levenseinde van zijn vriend Johannes, zegt: “Wat gaat het u aan? Gij, volg Mij.” En dat enkel met het oog op [het ingaan in] Zijn Koninkrijk, en zeker niet met de bedoeling om de hel [uit angst] te ontlopen.

Dat gezegd zijnde, enkele theologisch-dogmatische gedachten bij de vraag: “Leed Jezus aan het kruis meer dan een ongelovige eeuwig in de hel?”

De Heidelbergse Catechismus wijst ons erop dat “Jezus in Zijn bitter lijden heel de tijd van Zijn leven, maar in het bijzonder aan het vloekhout van het kruis de toorn van God tegen de zonde van het ganse menselijke geslacht gedragen (antwoord 37). Het formulier van het Heilig Avondmaal spreekt in dit verband over de allerdiepste versmaadheid en angst van de hel. In de hertaling staat er het volgende: “Om te beginnen hebben wij in ons hart ten volle te vertrouwen dat onze Heere Jezus Christus -naar de beloften die vanaf het begin aan de vaderen in het Oude Testament gedaan zijn- door de Vader in deze wereld is gezonden, ons vlees en bloed heeft aangenomen en de toom van God, waaronder wij eeuwig hadden moeten wegzinken, vanaf het begin van Zijn menswording tot aan het einde van Zijn leven op aarde voor ons heeft gedragen. En dat Hij alle gehoorzaamheid aan Gods wet en alle gerechtigheid voor ons heeft vervuld, in het bijzonder toen Hij door de last van onze zonden en Gods toom in Gethsémané zweet als bloed uitperste.”

Dit is qua kwantiteit en intensiviteit wat een ongelovige te dragen krijgt in de plaats der pijniging. Jezus leed aan het kruis niet minder, maar óók niet méér dan wat een ongelovige lijdt in de hel. Hoe zou het kunnen? De helse straf is de hoogste straf op de zonde.

Wat een troost te mogen geloven in mijn hoogste aanvechtingen wat antwoord 44 van de Heidelberger daarvan belijdt: “Hij heeft mij van de helse benauwdheid en pijn voor eeuwig verlost.”

 Opnieuw het vertroostende Avondmaalsformulier met zijn beroemde omkeringen:
 
-Daar, in de hof, werd Hij gebonden, opdat Hij ons zou ontbinden.

-Daarna heeft Hij onnoemelijk veel smaad gedragen, opdat wij bij God nooit meer te schande zouden worden.

-Hij is onschuldig ter dood veroordeeld, opdat wij in Gods gericht zouden worden vrijgesproken.

-Hij heeft zelfs Zijn gezegend lichaam aan het kruis laten nagelen, opdat Hij het handschrift van onze zonden daaraan zou hechten.

-Zo heeft Hij onze vloek op Zich geladen, opdat Hij ons met Zijn zegen zou vervullen.

-Hij heeft Zich met lichaam en ziel aan het kruishout tot in de allerdiepste smaad en in de angst der hel vernederd, toen Hij met luider stem riep: “Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten?” -en hier volgt de diepte van onze troost en de toerustende kracht voor ons geloof- opdat wij in Gods nabijheid zouden verkeren en door Hem nooit meer verlaten zouden worden.

Ds. M. F. van Binnendijk,
Capelle aan den IJssel

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.F. van Binnendijk

• Geboortedatum:
  30-11-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Stadskanaal
• Status:
  Actief

171 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven