Kist in de kerk tijdens rouwdienst

Ds. N. den Ouden | Geen reacties | 02-06-2009| 00:00

Ik heb een vraag over het al dan niet plaatsen van de kist tijdens een rouwdienst voor in de kerk. In de gemeente waarin ik thuis hoor, HHK,  is het niet gebruikelijk dat de kist met de overledene tijdens een rouwdienst voorin de kerk geplaatst wordt. Onze predikant heeft het zo gezegd dat in Gods huis het Levende Woord gepredikt wordt en we de dood niet in Gods huis mogen brengen. Daarbij kan de aandacht teveel naar de dode gaan terwijl juist het Woord aan het woord moet komen. Anderzijds vraag ik me af of er een principieël bezwaar is tegen het plaatsen van de kist in de kerk. Ik weet van een predikant die vroeg aan een begrafenisdienaar of hij een zwart kleed over de kist wilde leggen tijdens de dienst. Toen antwoordde de begrafenisdienaar of de dominee dat ook wilde doen bij het stelletje wat aanstaande week zou trouwen in de kerk. Met andere woorden, tijdens een trouwdienst wordt er ook vaak teveel aandacht besteed aan het bruidspaar. Hoe zien ze eruit, mooie dienst, traantjes tijdens het knielen. Kortom, vaak gaat het meer om het stel dan om God. Wel, in dat licht stel ik mijn vraag ook. Heeft het nut om de kist in de kerk te plaatsen? Of kan het juist een levende prediking zijn? Allerlei vragen, kunt u mij op weg helpen?

Deze dingen liggen wat mijnsinziens in de gevoelssfeer.  Persoonlijk zie ik er geen enkel bezwaar in als de kist met de overledene tijdens een rouwdienst voor in de kerk geplaatst wordt. We komen toch bijeen om iemand te gaan begraven? Zeker moet het Woord aan het Woord komen, maar waarom houden we een rouwdienst als alle aandacht uitsluitend op het Woord gericht moet worden? De omstandigheden op zichzelf kunnen al afleiden. Zou het dan niet beter zijn gewoon een dag later een doordeweekse dienst te houden, zonder alle drukte van een begrafenis? Ik vind het nogal onpersoonlijk als de kist met de overledene in de lijkauto blijft staan. Ik zeg juist nog wel eens in de een rouwdienst, dat de overledene zoals hij hij daar ligt opgebaard, spreekt zoals hij misschien nog nooit heeft gesproken. Alleen die kist al onderstreept dat Gods Woord waar is: “De bezoldiging der zonde is de dood”, en: “Ten dage als gij daarvan eet zult gij de dood sterven.”

Tegelijk voel ik er niet voor om over deze dingen te twisten. Laten we ook plaatselijke gebruiken, voorzover niet in strijd met Gods Woord, respecteren. Persoonlijk juich ik het niet toe als rouwdragende families zelf met verschillende wensen komen, die afwijken van wat plaatselijk en in de kerkelijke gemeente gebruikelijk is. Ik zie dat in toenemende mate gebeuren en zie daarin een stuk individualisering: Alles moet zoveel mogelijk zelf ingevuld worden; de familie wil voorschrijven waar over welke tekst gepreekt moet worden, welke psalmen er gezongen moeten worden, de één wil dat er een gedicht voorgedragen wordt; een ander wil als dochter nog iets voor moeder zingen enz. Met zulke dingen heb ik grote moeite. Laat het zo sober mogelijk gehouden worden, met inderdaad het Woord centraal, en zonder al te veel zelf te willen bepalen. Dan kan het een waardige dienst worden.

Belangrijker dan al deze dingen is uiteindelijk of we gereed zijn om de Heere te ontmoeten. Dat kan alleen in Hem die de dood heeft overwonnen, en in Wie alleen het Leven is.

Hartelijke groeten,
Ds. N. den Ouden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N. den Ouden

• Geboortedatum:
  25-10-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Leerbroek
• Status:
  Inactief

125 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven