Vaginisme
Eleos | Geen reacties | 04-05-2009| 00:00
Vraag
Ik durf geen tampon of vinger in mijn vagina te doen, ook heb ik pijn daarbij. Vandaar dat het ook niet lukt. Ik heb het er met verschillende mensen over gehad maar ze zeggen dat het wel goed komt als ik kinderen ga krijgen, enz. maar ik ben bang als ik zo een vriend krijg dat hij het daarom uitmaakt of zoiets. En er zijn ook vriendinnen die zeggen dat het inderdaad niet normaal is. Ik weet niet zo goed of ik hier nou mee naar de dokter moet gaan of dat ik moet wachten en zien hoe het verder gaat. Ook merk ik steeds meer dat ik wel moeite heb met intimiteiten en dat ik het moeilijk vind om me over te geven, mezelf laten zien, kwetsbaar zijn. Ik ben nu 19 en heb verschillende relaties (of scharrels genaamd) achter de rug. Het maakt me onzeker en bang dat het nooit lukt om iets in te brengen in m’n vagina. Ik zoek antwoord op deze vragen want naarmate ik ouder word krijg ik er steeds meer zorgen om.
Antwoord
Uit wat je vertelt ben ik geneigd af te leiden dat je last hebt van vaginisme: onwillekeurige aanspanning van de spieren van de vagina, waardoor het niet lukt iets in de vagina te brengen. Die onwillekeurige aanspanning van de spieren wordt veroorzaakt door angst, nl de angst voor penetratie, de angst dat er iets in de vagina ingebracht wordt. Deze angst kan afgeleid zijn van de angst voor pijn, of voor verlies van controle (wat gebeurt er als ik iets toe laat), of de angst hierdoor niet normaal te zijn (als ik niets in mijn vagina kan verdragen, ben ik niet normaal).
Wanneer deze angst in stand blijft, kan het inderdaad een obstakel zijn voor geslachtsgemeenschap met een partner. Je zou zeker met dit probleem naar de huisarts kunnen gaan. Het gebeurt zelden dat er lichamelijke oorzaken zijn voor dit probleem, maar de huisarts kan dit onderzoeken.
De beste behandeling voor dit probleem is gedragstherapie. Je leert dan om penetratie te verdragen. Dit gebeurt door ermee te oefenen. Je maakt met je behandelaar afspraken over het oefenen. En die gaan altijd over confrontatie met je angst. Dus moet je geleidelijk aan leren dingen (voorwerpen -er zijn speciale “pelotes” (buisjes van oplopende grootte)- of gewoon je vingers (gaat ook prima)) in je vagina toe te laten en te verdragen. Het probleem is dus heel goed te verhelpen, wanneer je dat wilt.
Je kunt er behandeling voor zoeken. Je kunt ook zelf op je eigen manier gaan oefenen. Het hangt er van af hoe veel haast je ermee hebt, wellicht.
Je meldt ook dat je het sowieso moeilijk vindt om kwetsbaar te zijn in de omgang met een ander, wanneer het intiemer wordt. Ik zou me voor kunnen stellen dat dit mee speelt in de angst niet normaal te zijn of niet normaal gevonden te worden. Ik zou je willen adviseren om jezelf, zo mogelijk, eerst eens wat ruimte te geven om jezelf te zijn, ook in de nabijheid van een ander. Om je te laten kennen. Met eventuele moeilijkheden (die heeft iedereen op zijn tijd). Als je kunt accepteren dat dingen soms moeilijk gaan, kun je ook rustig de tijd nemen om te bezien hoe je daar toch weer mee verder kunt.
Met vriendelijke groet,
Els de Bruin
