Onze zoon van twee jaar hangt erg aan mij. Wij kunnen hem nergens naar toe breng...

drs. J. H. Kreijkes-van Esch | Geen reacties | 03-04-2009| 00:00

Onze zoon van twee jaar hangt erg aan mij. Wij kunnen hem nergens naar toe brengen want dan raakt hij erg overstuur. Is dit normaal op die leeftijd en wanneer gaat dit weer over? Moeten we juist doorzetten met wegbrengen of wordt het dan steeds erger?

Dit komt bij bijna elk kind voor. Afhankelijk van het karakter van het kind heeft het ene kind er meer last van dan het andere. Meestal zijn er 1 à 2 personen bij wie het kind zich echt vertrouwd voelt, voor anderen is hij een beetje bang. Rond de 8 en 18 maanden is deze angst het sterkst. Zodra de favoriete ouder maar even uit het zicht is, begint het kind al te huilen. Deze angst kan blijven tot de leeftijd van 3 jaar. Rond de leeftijd van 4 jaar zal je zoontje steeds beter kunnen tegen een korte scheiding van jullie als ouders, doordat hij dan zelfredzamer is.

Houd voor ogen dat het een fase is die heel normaal is en waarschijnlijk vanzelf weer over gaat. Het is wel belangrijk om als ouder deze angst serieus te nemen. Het troosten van je zoon, als hij in paniek is, geeft hem een veilig gevoel. Op termijn zal hij wel leren dat ook andere mensen te vertrouwen zijn.

Aan de andere kant voelen kinderen ook heel goed aan wanneer ouders zelf ook moeite hebben met de angst van het kind en er te krampachtig mee omgaan. Je bevestigt dan de angst van je kind. Wanneer je je kind wegbrengt, houd het afscheid nemen dan kort.

Verder kun je je zoontje ook trainen in het krijgen van vertrouwen, als jij weg bent:

• Het "kiekeboe" spel is bij kinderen een goede manier om te oefenen dat "niet zien" niet hetzelfde is als weg zijn en niet meer terugkomen;

• Probeer altijd duidelijk afscheid te nemen van je kindje met een dikke knuffel en het in handen geven van een leuk speeltje, in plaats van zomaar te verdwijnen. Laat het daarna aan de oppas over om hem eventueel te troosten;

• Als je kindje groot genoeg is om te begrijpen wat je zegt, benoem, wanneer je even uit zijn blikveld bent, wat je gaat doen en houd je ook aan deze afspraken. Hij oefent op deze manier het alleen zijn;

• Probeer je zoon ook eens door de andere ouder te laten troosten, als je zelf in de buurt bent. Op die manier word jij minder onmisbaar;

Je zou evt. ook even op het consultatiebureau om advies kunnen vragen.

Groetjes,Jeannette Kreijkes-van Esch

Dit artikel is beantwoord door

drs. J. H. Kreijkes-van Esch

• Geboortedatum:
  28-02-1983
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Inactief

15 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven