(...) tjonge dit klinkt toch echt wel als een prachtchristen). Maar dat is nu ju...

Ds. A. Huijgen | Geen reacties | 25-03-2009| 00:00

Ik ga elke zondag naar de kerk, soms ook doordeweeks als er kerk is. Ik ga naar catechesatie, hoor drie maal per dag uit de Bijbel lezen, vouw een aantal keren per dag mijn handen op de vaste/gewoonte momenten om te doen alsof ik bid en ga op mijn werk hardop voor (tjonge dit klinkt toch echt wel als een prachtchristen). Maar dat is nu juist niet zo: ik voel mij echt heel schijnheilig, want ik voel er echt helemaal niets bij. Als ik bid is het met mijn verstand (dat is alleen maar op mijn werk) want verder sluit ik mijn ogen, maar dat is dan ook alles. Met mijn verstand weet ik dat het niet goed gaat, maar wat ik ook probeer ik kan niet en ik wil niet. Als ik dan zondags een dominee over genade en bekering hoor praten dan voel ik soms dat de dominee wat heeft dat ik niet heb, maar het staat zo ver van mij af. Ik voel er niets bij. Ik ben gewoon een steen? Wat moet ik nu? Want als ik bid: Heere leer mij bidden, is dat ook alleen maar plicht en verstand! Soms denk ik: moet ik maar helemaal met alles stoppen? Maar ik weet dat het niet kan, niet mag, want ik weet met mijn verstand: ik moet bekeerd worden!

Beste vraagsteller,

Uiterlijk lijkt alles in orde te zijn, maar het gebed is niet meer dan iets dat je met je verstand doet. Zo vat ik de vraag op. Wat mij opvalt, is dat je zo helder weet te onderscheiden tussen je verstand, je gevoel en je wil. Met je verstand weet je het, maar je wil en je gevoel komen er niet in mee. Toch vraag ik me af of dat helemaal het geval is. Blijkbaar spreekt je geweten toch wel enigszins, anders zou je deze vraag waarschijnlijk niet bij Refoweb gesteld hebben. En blijkbaar word je toch wel op een bepaalde manier jaloers gemaakt op wat die dominee heeft, wat jij nog mist.

Een reactie via de digitale weg heeft zo zijn beperkingen, maar ik zou je willen vragen wat je nu eigenlijk aan het doen bent als je voor het oog meedoet aan kerkdiensten, Bijbellezen, gebeden. Ben je je geweten aan het sussen? Ben je je aan het voegen in een sociale code? Of zou je graag de Heere willen vrezen, maar weet je niet hoe?

Het beste advies lijkt mij: zeg tegen de Heere dat je je zo keihard en steenkoud voelt. Bid, ook al kun je niet bidden. Juist als we onze eigen onmogelijkheden beleven en belijden, is de Heere een verrassend God. En, heel praktisch, neem de tijd om zelf het Woord van God te lezen en te bidden. Als je alleen maar aanwezig bent als de Bijbel gelezen wordt en er gebeden wordt, maar je staat eigenlijk op 'standby', kan de Heere ook wel wonderen doen - maar doorgaans werkt Hij in de weg van de middelen. Dat wil zeggen: léés Gods Woord, bid om Zijn genade. En ga met dat Woord weer naar de Heere toe, bid dat de Heere Zich zo in je leven toont als Hij in Zijn Woord zegt dat Hij is. Wacht dus niet totdat je 'zin' hebt om te bidden. Zou de Heere je dan ongezegend laten, als je dag na dag zo tot Hem roept, zelfs al is dat gebrekkig? Dat is wel van belang, want als ik het zo lees ben je eigenlijk bezig om je geweten hoe langer hoe meer het zwijgen op te leggen.

Tot slot, een boektip. Lees eens Komen tot Jezus Christus van John Bunyan. Van harte Gods zegen toegewenst.

Met vriendelijke groet,
Ds. A. Huijgen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Huijgen

• Geboortedatum:
  16-11-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Genemuiden-Zwartsluis
• Status:
  Inactief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven