In onvrede leven met ex

drs. ing. P.L.D. Visser | Geen reacties | 05-02-2009| 00:00

Wanneer moet je iemand vergeven? Als diegene er om vraagt? Of altijd? Moet je iedereen kunnen vergeven? Mijn ex heeft onze relatie verbroken. Het bleek vrijwel direct daarna dat hij al een andere vriendin had. Pijnlijk, teleurstellend...

We zitten nog bij elkaar in de kerk. Binnenkort is het weer Avondmaal. Hoe moet dit met de voorbereiding? Je mag toch niet in onvrede leven met iemand? Ik kan niet zeggen dat het goed zit tussen ons.

Een 23-jarige.

Beste vragenstelster,

Er is geen twijfel over mogelijk dat God van ons vraagt dat wij vergevingsgezind zijn. Christus zegt heel nadrukkelijk, dat wij zelfs 70 maal 7 maal dienen te vergeven; overvloedig dus (Mat. 18:22). Toch is dat, dacht ik, nog geen pasklare oplossing voor jouw situatie. In Mat. 18 staat namelijk ook de gelijkenis van de twee schuldenaren. De ene, met de grote schuld, krijgt van zijn heer kwijtschelding. Echter, hij gunt zelf geen kwijtschelding van een kleine schuld een collega-knecht, maar behandelt hem hard. De heer in de gelijkenis straft de eerste dan alsnog; hij  moet net zolang gevangen zitten totdat hij heel zijn oorspronkelijke schuld betaald zal hebben.

Vergeving verlenen is dus geen zaak van automatisme, ook niet bij God. Voor vergeving is een bepaalde relatie tussen de betreffende partijen. In de verhouding tussen God en ons is het nodig dat wij tot belijden komen van onze zonden (zie 1 Joh. 1:9). Verder horen belijdenis en bekering bij elkaar (1 Kon.8:35). Het gaat erom dat er een vast voornemen is om voortaan de zonde(n) te laten. Berouw is ook een aspect dat genoemd moet worden: Petrus “weende bitter” nadat hij de Heere had verloochend (Luk. 22:62). Allemaal zaken die alleen in een relatie tussen God werkelijk kunnen worden.

“Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren” - zo leert de Heere Jezus ons bidden. Er is dus een bepaalde overeenkomst tussen Goddelijke vergeving en menselijke vergeving. God wil dat wij bereidwillig zijn om te vergeven. Dus niet volhouden in gevoelens van wrok en bitterheid, waardoor je vanbinnen hard, koud en cynisch wordt. Maar vergeving kan pas geschonken worden, wanneer twee partijen alle pijn en schuld over en weer gaan benoemen. Zo kan het komen tot belijden van de zonde, en -zo mogelijk- tot herstel van het gedane onrecht. Vergeving moet dus plaatsvinden in het kader van een relatie tussen twee partijen. Een stap verder is dan: verzoening, zodat de partijen weer samen verder kunnen omdat door de crisis heen hun onderlinge band verdiept en versterkt is geworden. Soms is wel vergeving mogelijk, maar is verzoening een stap te ver. Ook hierin spreekt de gebrokenheid van het leven na de zondeval weer een woordje mee.

Heel mooi zie je bovenstaande elementen terug in (alweer) Mat. 18, nu vers 15-17. Christus zegt daar dat wanneer iemand tegen ons zondigt, wij hem (haar) moeten opzoeken en “bestraffen” (= vermanen, erop aanspreken). Wanneer wij hem/haar winnen, dan hebben we onze broeder/zuster terug.

Dat is dus de weg die je mag gaan: de ander die je zo gekwetst heeft aanspreken op zijn gedrag. Duidelijk maken dat je er pijn en verdriet van hebt. Aangeven dat je -voor zover mogelijk- uit bent op herstel, of tenminste ‘normalisering’ van de verhoudingen. Zeker ook in verband met de viering van het Heilig Avondmaal. Ook mag je benoemen dat er wat jou betreft schuld bij die ander ligt. Probeer alleen -in de stijl van Christus- het positieve en liefdevolle van jou bedoeling te verwoorden. Je bent immers niet uit op een scheldpartij, maar op heling en herstel.

En wat als die ander niet reageert? Dan is het wijs om de zaak aan God over te laten. Kom niet terecht in wrok en haat. Laat los, geef het in Gods hand: “Ik zal voor u strijden, gij zult stil zijn” (Ex. 14: 14). Die ander is misschien niet toe aan erkenning van de schuld. Daar is namelijk ook genade voor nodig! Wij mensen geven niet gauw thuis als we ergens de schuld van krijgen. Denk maar aan koning David, na zijn echtbreuk en de moord die hij pleegde... Hopelijk dat die ander in de toekomst wel tot inzicht komt van wat hij aangericht heeft, en er dan op terugkomt...

Ik hoop dat je er wat mee kunt. Dat je kracht en wijsheid krijgt om de pijn en het verdriet te verwerken.

Hartelijke groet,
Ds. P. L. D. Visser

Dit artikel is beantwoord door

drs. ing. P.L.D. Visser

• Geboortedatum:
  29-07-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Ouderkerk a/d Amstel
• Status:
  Inactief

28 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven