God lijkt zo hard en ver weg

drs. I. A. Kole | Geen reacties | 16-01-2009| 00:00

Een poosje geleden werd er bij ons in de kerk een gedeelte gelezen uit Prediker 5. Ik ben hier erg van geschrokken. Hier staat namelijk: “Wanneer gij een gelofte aan God zult beloofd hebben, stel niet uit dezelve te betalen, want Hij heeft geen lust aan de zotten; wat gij zult beloofd hebben, betaal het. Het is beter dat gij niet belooft, dan dat gij belooft en niet betaalt. Laat uw mond niet toe, dat hij uw vlees zou doen zondigen; en zeg niet voor het aangezicht des Engels, dat het een dwaling was; waarom zou God grotelijks toornen om uwer stemme wil, en verderven het werk uwer handen?” Ik schaam me eigenlijk om het u voor te leggen, maar bij mij gaat het om het volgende. Het zal u waarschijnlijk wel bekend zijn dat vrijwel alle (jonge) vrouwen en meisjes hun benen scheren. Ook ik hoor bij die groep. De eerste keren had ik sterk het gevoel dat ik iets deed wat niet mocht. Aan de andere kant begreep ik ook mezelf niet, waarom zou dit niet mogen. Maar op een van die momenten (en misschien wel meerdere keren), toen ik het er benauwd van kreeg omdat ik het gevoel had te zondigen, heb ik iets gezegd in de strekking van: “O God, ik zal het niet meer doen, neem dan dat schuldgevoel van mij weg.” Later ben ik van gedachten veranderd, ik dacht dat het toch niet verkeerd was. Mannen mogen zich ook scheren. En als ik de voorbeelden om me heen zag van (behoudende) kerkgenoten, dacht ik: als zij het ook doen, zou het dan verkeerd zijn? Ook mijn moeder verbood het mij niet, terwijl die echt behoudend is opgevoed. Wel bleef ik vaak daarna, als ik weer mijn benen ging scheren een schuldgevoel houden: “je zou het toch niet meer doen!” Regelmatig bad ik dan zelfs tot de Heere of Hij wilde geven dat ik zonder schuldgevoel mijn benen mocht scheren omdat ik toch dacht dat het wel mocht en als ik me daarin vergiste, of Hij het dan wilde vergeven... En nu ben ik zo geschrokken van bovenstaand gedeelte. Zeker toen ik ook de kanttekeningen erbij las. Bijvoorbeeld kanttekening 11: (over dat het een dwaling was) of: misverstand, fout, onwetendheid, dat is, een fout der ontwetendheid. Alsof hij wilde zeggen: ik heb het alzo niet gemeend, of: ik heb het onbedacht beloofd, en daarom begeer ik van die belofte ontslagen te worden. En de verwijzing naar de wet in Deuteronomium.

Eerlijk gezegd is mijn hart helemaal in opstand hiertegen. Als ik hetgeen hier staat op de juiste manier opvat, zou ik dus nooit meer mijn benen mogen scheren. En ik schrik zo terug voor de consequenties hiervan. In de winter zou dat nog niet zo heel erg zijn. Maar als ik dan denk aan de zomer, dat ik dan geen driekwart-rokken meer kan dragen, zonder dat ik altijd de blikken van andere mensen op me zal voelen. Als ik in een groep de enige blijk te zijn die de benen niet scheert, de jongens kijken met een medelijdende, vragende of zelfs minachtende blik, als ik ga fietsen zien andere mensen het, hoe moet ik het aan anderen uitleggen?

Ik voel me gewoon een beetje belachelijk door dit aan u voor te leggen. Ik hoop dat u het niet zo opvat, want het ligt mij werkelijk heel zwaar. Misschien zult u zeggen: het moet niet zo om het uiterlijk gaan, en daarin hebt u natuurlijk gelijk. Maar om eerlijk te wezen zie ik in mijn omgeving nauwelijks tot geen meisjes die in de zomer altijd een lange rok aan hebben. Wel fatsoenlijke driekwart-lengte, maar echt lange rokken niet. Dat zag je wel een paar jaar geleden, maar nu niet meer. Moet ik dan jaren achterlopen op de mode? Daarom zie ik er zo vreselijk tegenop om dat te moeten gaan doen. Vraagt God echt van mij om dit te houden? (Of maakt de duivel het mij zo benauwd?) Is dit een belofte, zoals hier bedoeld wordt? Had ik het maar nooit gezegd! Is een gebed hetzelfde als een belofte? Ook denk ik: waarom doe ik zo moeilijk, waarom spreekt mijn geweten bij zoiets onbelangrijks als wel of niet je benen scheren... Kan ik hiervan zeggen dat ik het in mijn onwetendheid gedaan heb, omdat ik dacht dat het niet mocht, terwijl ik nu denk dat het wel mag? Als ik de kanttekening zie ook niet, want daar staat dat bijna letterlijk.
 
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb nu het gevoel dat God een strenge, eisende God is. En diep in mij is ook de opstandigheid: als ik nu nog een nieuw hart zou hebben, zou ik het er misschien nog voor over hebben, maar dat heb ik niet. En dat is nog veel erger, dat zou mij nog veel zwaarder moeten wegen! Toen ik de kanttekeningen nagelezen heb kreeg ik het er warm van. Ik voel me bezwaard en benauwd. Ik weet niet wat ik moet bidden... God lijkt zo heel ver weg. Ik heb het idee dat Hij van mij een offer vraagt wat ik te zwaar vindt om te dragen en wat ik over mezelf heen gehaald heb. Is God werkelijk zo streng? Hij lijkt zo hard en ver weg. Wat moet ik doen? Ik hoop dat u mij enigszins kunt helpen! Graag beantwoorden door iemand uit de Gereformeerde Gemeente.

Bedankt voor je uitvoerige mail! Als jonge vrouw/vrouw mag je best je benen scheren! Je mag er goed verzorgd uitzien. Dat verbiedt de Heere niet; behalve als het gaat om ijdelheid en om uitdagendheid! Qua mode behoef je niet achter te lopen, maar je zult de gulden middenweg kiezen! Je moeder zal ook met de mode meegaan, ook al is ze behoudend! Netjes, stijlvol en waardig! Dat geldt voor ons allemaal. M.i. heb je in nood een belofte/gebed gedaan, waarvan je niet overzag wat dat betekent.

Prediker 5 waarschuwt inderdaad voor een lichtvaardige eed! Je ja moet ja zijn, en je neen, neen! Maar je blijft onrustig omdat je niet echt een beslissing neemt! Je blijft zweverig, omdat je niet echt jezelf bent! Belijd voor de Heere je slordigheid en vraag om innerlijke rust als je vindt dat je je benen moet scheren. Je wilt en je moet ook niet uit de toon vallen met een korte/driekwart rok e.a.! Je knipt je nagels toch ook en je haar laat je ook (bij)knippen.

Wees jezelf en praat jezelf geen minderwaardigheid aan! Je bent en hebt een eigen persoonlijkheid!
Bid om een aanhankelijk leven en doe wat de Heere van je vraagt: je leven in zijn dienst besteden.
Geef de duivel geen plaats om je denken te bezetten met ondergeschikte zaken!
 
In alles Gode bevolen.
 
Drs. I. A. Kole

Dit artikel is beantwoord door

drs. I. A. Kole

• Geboortedatum:
  05-07-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Berkenwoude
• Status:
  Actief

170 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven