Overdrachtsrelaties

Ik heb een vraag over overdrachtsrelaties. Dit kan plaatsvinden als iemand erg veel op je ouder lijkt bijvoorbeeld en je hebt je verleden nog onvoldoende verwerkt. Moet je dan eigenlijk een relatie aangaan met een partner die in niets op je ouder lijkt uit het moeilijke verleden? Ik bedoel, zodat er geen anker kan ontstaan voor het beleven van overdracht? Of is dit niet juist en kan je prima een relatie aangaan met iemand die erg op je vader en of moeder lijkt en heeft dit meer te maken met het aandeel van beiden in hoeverre je kan omgaan met overdrachtselementen binnen een relatie? Of is het wel beter voor je een totaal ander iemand te zoeken dan waar je op valt?

Beste vraagsteller,

Wat een psychologie... als je verliefd bent is het goed om je af te vragen of de verliefdheid uit kan groeien tot liefde. Daartoe is het nodig om elkaar te leren kennen. Dat doe je onder andere door veel met elkaar te praten, over allerlei onderwerpen. Merk je dan, dat hij of zij op die ouder lijkt waarmee je moeite hebt, dan kun je op dat moment kiezen voor voortzetting van de relatie óf voor stoppen, de relatie afbreken. Kies je ervoor om samen verder te gaan, dan is het goed om je bewust te zijn van zogenaamde overdrachtsgevoelens, zodat je een andere richting kunt kiezen in het ómgaan met de moeilijkheden. Het lijkt me een onmogelijkheid om te kiezen voor een “totaal ander iemand”, tenzij je vindt dat juist díé ander bij je past.
  
Ik weet niet, of dit het antwoord is waar je op wacht... maar ik kan bij algemeenheden ook niet anders dan in deze trant terugschrijven. Wat mij bezighoudt als ik je vraag lees is dat onvoldoende verwerkte verleden waar je over schrijft. Misschien moet je eerst dáármee aan de slag, als het tenminste om jouw eigen situatie gaat.

Wat betekent “een moeilijk verleden”, en “lijken op je ouder uit een moeilijk verleden”? In principe lijkt ieder kind op zijn ouders, erft het mooie en minder mooie eigenschappen. Het hangt van het kind af hoe het met de minder mooie om wil gaan: als je volwassen bent geworden ben je namelijk zélf verantwoordelijk voor je gedragingen en je houding, ook van die tegenover je voorgeslacht. Je kunt je leven niet overdoen, je verleden niet veranderen, maar je kunt wél je houding er tegenover veranderen. Soms heb je daar de hulp van een professioneel hulpverlener bij nodig...

Schrijf me nog maar eens, en dan graag wat meer persoonlijk!

Een hartelijke groet,
Marijke Rots