Niet-gelovige op zoek naar God

Ds. M. (Michel) van Heijningen | Geen reacties | 07-01-2009| 00:00

Ik ben als niet-gelovige opgevoed met het idee dat het bestaan van een God absurd is. Ik ben opgegroeid met de evolutietheorie, die ik lang als waarheid heb gezien, maar waarover ik sterk ben gaan twijfelen. In de loop van mijn leven ben ik in aanraking gekomen met christenen. Ik heb mij geruime tijd omringd gezien met christenen. Hierdoor werd ik gemotiveerd om mij te verdiepen in het christendom. Op dit moment ben ik bezig om de Bijbel te bestuderen om mijn eigen beeld bij het christendom te vormen. Ik heb ervaren dat er verschillende opvattingen zijn over (bepaalde) bijbelteksten. Ook hebben enkele oudere christenen tegen mij gezegd om niet te veel op mensen te vertrouwen (wellicht ze te wantrouwen), maar om op God te vertrouwen. Ik ben van mening, voor zover ik de teksten begrijp, dat de Bijbel (NT) een mooi boek is waar steun en hoop uit te halen is doordat er wijze dingen in worden weergegeven. Ik noem het ook wel eens (niet minachtend bedoeld) een soort adviesboekje dat mensen kan helpen om tezamen te kunnen zorgen voor een goed aards bestaan.

Het Oude Testament vind ik een stuk lastiger om te begrijpen en om achter te kunnen staan. Ik sta op dit moment op het punt om voor mijzelf te gaan opmaken of ik geloof in een God (ik acht het nu nog mogelijk dat de teksten in de Bijbel ook zonder een God ontstaan zouden kunnen zijn). Ik heb getracht dit uit te gaan zoeken door in gesprek te gaan met christenen. Dit heeft voor mij echter niets opgeleverd. Op dit moment acht ik zowel de evolutietheorie als het scheppingsverhaal als onwaarschijnlijk. Voor mij is het net zo onwaarschijnlijk dat er uit één cel mensen kunnen evolueren als dat er een God alles heeft geschapen. Maar ik sluit niets uit. Wonderen als het oog of de knie kunnen wat mij betreft op beide manieren ontstaan, ook al lijkt het mij onwaarschijnlijk.

Ik geloof wel dat er een soort van zondvloed is geweest (Grand Canyon, vondsten fossielen, mammoet waarbij nog eten in de mond is gevonden in het ijs), maar een natuurlijke oorzaak kan ik niet uitsluiten. De christenen die ik sprak refereerden veelal aan wonderen (zee in tweeën splitsen, over water lopen, knie, oog), dus moet er wel een God zijn. Dit vind ik een te grote stap voor mij om te kunnen geloven. Ik vind het te makkelijk om de dingen die wij niet begrijpen/kunnen/herleiden/o.i.d. te wijden aan God. Maar ik wil wel op zoek gaan naar God. Ik wil voor mijzelf proberen te ervaren of er een God is. Ik ben alleen een beetje vastgelopen. Ik heb de Bijbel deels bestudeerd. Ik weet echter niet wat ik moet doen om de aanwezigheid van God te kunnen ervaren of te kunnen geloven in de wederopstanding van Jezus. Ik ben niet op zoek naar reacties van personen die mij willen overtuigen van hoe het nu werkelijk zit. Ik wil graag op weg worden geholpen in mijn zoektocht naar God. Ik wil graag mogelijke vervolgstappen horen om mijn zoektocht voort te kunnen zetten, want zoals ik al eerder heb aangegeven ben ik vastgelopen.

Beste vriend(in),

Allereerst hartelijk dank voor je openheid en een excuus dat je zo lang op antwoord moest wachten. De weken voor Kerst zijn altijd zo druk en hectisch en ik wilde voor dit antwoord echt ruim de tijd nemen. Vandaar... Hopelijk neem je het me niet kwalijk.
 
Al lezend ben ik blij en verwonderd over je ‘ontdekkingen’, zo zal ik ze maar even noemen. Dat zegt iets over jou. Je onderzoekt de dingen echt, je gaat niet af op vooroordelen die er leven over christenen en hun ‘achterhaalde’ geloof. Ik vind dat erg mooi om te lezen.

Je stelt aan het eind een bijna onmogelijke vraag. Je wilt verder geholpen worden, maar je wilt niet overtuigd worden. Ik hoop daar in dit antwoord rekening mee te houden, maar of het lukt...?

Ik lees een aantal dingen in je verhaal. Allereerst gaat het over schepping of evolutie. Je hebt helemaal gelijk als je aangeeft dat beiden (!) niet bewezen kunnen worden. Zowel het ontstaan van alles uit een oerknal, als het ontstaan van alles door een grote Buitenstaander, een Almachtige Schepper is voor ons verstand absurd en onbegrijpelijk. Wel zijn er aanwijzingen die ons kunnen helpen. Er zijn in de schepping zaken die wijzen op een Ontwerp(er) en niet op louter toeval. Maar tegelijk besef ik: je ogen moeten daarvoor opengaan. Het maakt nogal verschil hoe je naar de werkelijkheid kijkt. Op dit punt kan ik je niet overtuigen dat er een Schepper is. Ik zou willen zeggen: laat in ieder geval de mogelijkheid open.

Het tweede dat ik in je verhaal lees, is dat je met christenen in aanraking bent gekomen. Erg mooi om te lezen dat je met hen gesproken hebt en hen bevraagd hebt naar hun overtuigingen. Hopelijk heb je in deze mensen iets gezien van een bevlogenheid, een innerlijke en onverklaarbare drang. Geloof in God is nooit een optelsom van een aantal conclusies of overtuigingen, maar komt als het goed is van binnenuit. Je kunt het vergelijken met liefde. Als je verliefd wordt, of van iemand houdt dan kan je niet echt uitleggen aan een ander waarom die ene het is waar jij van houdt. Natuurlijk vindt je hem/ haar aantrekkelijk, leuk, lief, aardig, enz. Maar een ander kan er nooit helemaal inkomen. Zo is het eigenlijk ook met geloof. Helemaal uitleggen kan je het niet, wellicht heb je dat ook gemerkt. Het komt “van binnen uit.”

Vervolgens heb je de Bijbel gelezen. Erg mooi dat je die stap ook gezet hebt. Ik zou je willen adviseren: ga daar vooral mee door. Wij geloven dat God daarin letterlijk tot ons spreekt. De Bijbel is Gods brief aan ons. Aan jou en mij persoonlijk gericht. En daarin leer ik mezelf en God kennen. Als ik de Bijbel serieus neem, dan zie ik dat het uiteindelijk niet gaat om wat ik van God denk en vind, maar dat het gaat om wat Hij van mij denkt.

Geloven vergeleek ik zojuist met liefhebben. In de Bijbel ontdek ik dat God ons liefheeft. Het is eigenlijk zo dat niet wij op zoek zijn naar Hem, maar dat Hij op zoek is naar ons. Omgekeerd dus. Dat lees ik trouwens ook in jouw verhaal. God zoekt jou. Hij zorgde er Zelf voor dat jij naar Hem ging zoeken. Ik moet denken aan een verhaal uit Lukas 19. Daar is een man, Zacheus, op zoek naar Jezus. Hij wil Hem graag zien. Die dag ontdekt hij dat Jezus eigenlijk op zoek is naar Hem. Lees dat verhaal maar eens.

Ik zou tegen jou willen zeggen: concentreer je (via de Bijbel) op Jezus. Kijk goed naar Hem, wie Hij is, hoe Hij deed, hoe Hij de mensen liefheeft en ontdek dan dat Hij nog steeds Dezelfde is en ook jou op het oog heeft. Ervaar je dat dan? Ja en nee, misschien niet zoals jij het graag wil ervaren, maar in deze ‘ontdekkingstocht’ komen er momenten ontdekt dat Zijn liefde ook voor jou is.

Geloven is ten diepste niet: ik weet dat God er is en Wie Hij is, maar geloven wil zeggen: ik weet dat Hij ook mijn God is. Het gaat om de persoonlijke voornaamwoorden. Anders heb ik er nog niets aan. Dan gaat het over iets of iemand die veraf is en dan ervaar ik er niets bij. Geloven gaat altijd over mezelf, over mijn verhouding tot God.

Misschien is het beste advies dat ik je kan geven, probeer te stoppen met begrijpen, maar geef je over. Dat doe je ook door eenvoudig te praten tegen God (wij noemen dat bidden). Vertel Hem al je vragen en twijfels en je ongeloof. Laat God zelf jou antwoord geven. Ik ben ervan overtuigd dat Hij niets liever wil dan dat. Hij zoekt jou, Hij roept je. Hij is de eerste ook in jouw leven. Laat Hem dan zelf al je vragen en problemen oplossen.

Hopelijk heb ik je zo een beetje geholpen. Ik sta open voor vervolgvragen en zal dan ook proberen die sneller te beantwoorden...

Met vriendelijke groeten,
Michel van Heijningen

PS. Al lezend en schrijvend, moest ik denken aan de tekst van een lied van Rikkert Zuiderveld, de denker/dichter/zanger, die na een lange zoektocht uiteindelijk ook tot geloof in Jezus kwam. Het gaat over iemand die zoekt, er heel dichtbij is, aanvankelijk weigert - en er toch niet los van komt. Het open einde (waarin de hoop doorklinkt dat hij het/Hem toch zal vinden) doet me denken aan jouw verhaal. Misschien vind je het mooi.

De Zwerver

Er kwam een zwerver aan m'n deur
In een ouwe pelgrimspij
Hij was vervuild en zijn besmeurd gezicht
Lachte vriendelijk naar mij
Hij vroeg om brood en onderdak
Z'n reis was zwaar en lang
Maar de hand die uit z'n mouwen stak
Kende ik ergens van

En in mij groeide achterdocht
Voor zijn gezalfde stem
Waarom heb jij mij opgezocht
Vroeg ik twijfelend aan hem
Ik ben je beste vriend zei hij
Al langer dan vandaag
Alleen je liefde en je tijd
Da's alles wat ik vraag

Hij bleef maar op de drempel staan
Ik zei: het spijt me ik heb haast
Je kunt maar beter verdergaan
Probeer het eens hiernaast
Er kwam een glimlach om zijn mond
Hij zweeg in elke taal
Maar wat er in z'n ogen stond
Was als een oud verhaal

M'n buurman kocht de dag daarna
Een grote stapel hout
En heeft erin z'n achtertuin
Drie kruisen van gebouwd
Er staat een bordje Golgotha
Ik houd me binnen schuil
En steeds voel ik een vreemde pijn
Wanneer Maria huilt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

177 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven