Wat moet je doen als je niet meer wilt leven?

Wat moet je doen als je niet meer wilt leven?

Beste vragensteller,
 
Toen ik deze vraag onder ogen kreeg dacht ik: wat zou er allemaal achter deze vraag schuil gaan, want het is natuurlijk niet zo maar dat je deze vraag stelt. Veel kan er zijn waardoor het zo moeilijk geworden is om verder te leven, en zo zal er ongetwijfeld wel een bijzondere reden zijn waarom je deze vraag gesteld hebt.

Ik ben dan ook blij dat deze vraag gesteld is, want hier kom je niet snel mee naar buiten toe; wat moeten de omstanders wel niet denken van je als ze zouden weten waar je mee zit en zullen ze het wel begrijpen? En zo kan het ook zijn dat je je heel eenzaam voelt in deze, maar dat je gedachten vele zijn, en hoe lang al!

We weten dat God ons dit leven gegeven heeft ondanks alle vragen die wij met betrekking tot ons leven kunnen hebben. Daarom mogen we naar Hem toe gaan. Hoe kan en wil Hij in de diepte geven wat nodig is. Zou Jozef, toen hij door zijn broers in de put gegooid was, en toen hij in de gevangenis bij Potifar zat, ook niet eens moedeloos geweest zijn? Zal hij figuurlijk gesproken ook niet eens diep in de put hebben gezeten? Toch lezen we daar: en de HEERE was met Jozef (Gen. 39).

Ook al zijn jouw omstandigheden heel anders, toch mag de geschiedenis van Jozef ons veel te zeggen hebben. God is er, ook al zien wij dat niet altijd! Daarom, sla het oog op God, bij Wie uitkomsten zijn, zelfs tegen de dood. Roep Hem aan in de dag van de benauwdheid, naar Zijn eigen bevel, en Hij zal uithelpen. Misschien is bidden ook zo moeilijk geworden, maar stort toch maar voor Hem uit je gehele hart.

Hierbij is het ook goed om te zeggen dat het verstandig is om toch ook verder hulp te zoeken. Soms is de weg voor ons zo zwaar, haast te zwaar, en komen wij er niet meer uit; dit lijkt mij ook het geval als je vraagt: wat moet je (ik) doen als je (ik) niet meer wil leven? Of ligt er ook in je vraag: ik zou het wel willen, maar ik weet niet meer hoe?

God geeft mensen die ons tot grote steun kunnen zijn. Is er misschien iemand in je omgeving aan wie je jouw diepte kunt toevertrouwen en die je ook verder zou willen en kunnen helpen? Misschien is dit wel jouw huisarts; of als je liever anoniem wilt blijven kun je op Refoweb “Mindguide” aanklikken en daar met wat je bezig houdt naar buiten treden. Probeer in ieder geval met iemand er over te spreken; ook al zie je het misschien nu niet, de praktijk leert dat met hulp van anderen het zicht op, en de zin in én van het leven weer terug kan komen.
 
Gods zegen toegewenst en heel veel sterkte,
Ds. P. C. van Keulen