Vroeger toen ik een jong kind was had ik hele sterke indrukken van de hel en de ...

Ds. C.J. Barth | Geen reacties | 27-10-2008| 00:00

Vroeger toen ik een jong kind was had ik hele sterke indrukken van de hel en de eeuwigheid. Ik voelde heel goed dat het niet goed met mij zou aflopen en dat de eis was: God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf. Ik was er diep van overtuigd dat ik daar niet aan voldeed en dat ik verloren zou gaan. Ik heb toen een tijdje gehad dat ik heel erg goed mijn best ging doen om zo goed mogelijk te leven. Dat ging zelfs mijn dagelijkse leven beheersen. Ik weet nog dat ik stilletjes liep te huilen en dat mijn moeder vroeg: wat is er eigenlijk aan de hand en dat ik daar geen antwoord op kon geven. Ik kon niet zeggen dat ik zo vreselijk bang voor de hel en de eeuwigheid was. Op een gegeven moment heb ik mezelf aangepakt en tegen mezelf gezegd: Niemand om je heen maakt zich druk om de hel en de eeuwigheid, dus ik ook niet. Ik denk dat ik toen een jaar of negen was. Later in de puberteit wilde ik God helemaal niet liefhebben boven alles; ik wilde mijn eigen leven leiden. Niet dat dat per definitie een erg goddeloos leven was. Inmiddels ben ik getrouwd en heb ik een gezin. Het vervelende is dat ik in de afgelopen jaren een aantal keren opgenomen geweest ben en dat ik nu nog steeds medicijnen slik om rustig te blijven. Oorzaak: angst en depressie. Gelukkig is het nu redelijk stabiel. Ik ben ervan overtuigd dat het bovenstaande met elkaar verband houdt. Het is net of de duivel altijd maar weer tegen me zei: ik zal er wel voor zorgen dat je niet gelukkig bent. Altijd maar weer bleef ook die vraag spelen: Ben ik wel een kind van God en is het wel voor mij? Als ik in de Bijbel lees dacht ik: dat is niet voor mij, dat geldt alleen voor Gods kinderen. En dan werd ik weer moedeloos omdat het toch allemaal geen zin had. Totdat de dominee zei: Je moet de Bijbel niet zo lezen alsof het er niet voor jou staat. Ik ben de Bijbel toen anders gaan lezen en er kwam een stukje ruimte. Toch blijf ik twijfelen. Is het me wel om God te doen? Weet ik wel van mijn zonden af (ik doe vaak verkeerde dingen, maar wijt dat dan aan mijn psychische toestand), zie ik zonde wel als zonde, heb ik de Zaligmaker wel echt nodig en weet ik af van het verlossingswerk van Christus? Ik heb het boekje "Echt Geloven" van ds. Ruitenburg gelezen en "Rondom de enge Poort" van Spurgeon. Toch blijf ik maar tobben met bovenstaande vragen. En dan denk ik: het is niet voor iemand zoals ik. Daar moet je normaal voor zijn en niet een gebruiker van medicijnen waardoor je afvlakt. Wel blijf ik elke keer denken: waar moet ik dan heen? Hoe kom ik toch aan zekerheid en rust in het geloof?

Beste vraagsteller,

Het zijn geen makkelijke vragen die je stelt. Ik heb het daarom eerst een tijdje bij mezelf laten bezinken.

Wat je vroeger gedaan hebt is zonde. Maar ook wat je nu doet is zonde. Verkeerde dingen zijn altijd zonde tegenover God, ook als het door psychische problemen komt. Het is typisch iets van onze tijd om allerlei dingen te verontschuldigen: het komt door psychische problemen, het is erfelijk, enzovoorts. Alles wat niet naar Gods wet is, is zonde, ongehoorzaamheid, overtreding.
Maar wanhoop niet: waar bij ons zonde is, is bij God vergeving!

Waar zonde is, is verandering mogelijk. Schuld belijden, bekering, vergeving. De Heere is gekomen voor een ieder die zijn schuld en zonden belijdt en laat, voor die is barmhartigheid te verkrijgen bij Hem. Ook voor jou. Wijs het liefdevolle en indringende aanbod van de Heere niet af. Hij biedt Zich vrijwillig en met uiterste liefde aan: Wend u naar Mij toe en word behouden alle gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer. Vlucht naar Hem, vertrouw op Hem, geloof dat Zijn beloften waar en zeker zijn. Hij zal Zijn belofte waarmaken, ook aan jou.
En dan het belangrijkste: hoe kom ik toch aan zekerheid en rust in het geloof? Als de Heilige Geest met jouw geest getuigt dat je een kind van God bent. Dan weet je het zeker. Hoe kom je daar aan? Alleen door het geloof. Hoe kom je aan het geloof? Door het horen van Zijn Woord en door de werking van de Heilige Geest. Bid daarom! Door middel van de prediking wil de Heere door Zijn Heilige Geest de geloofszaken toepassen aan je hart. En als dat gebeurt dan kan je dat merken! Waaraan? Je hart zal dan uitgaan naar de Heere, naar Zijn dienst, naar Zijn Woord. Je hart wordt week gemaakt en Gods Woord zal er in dalen. Je wordt opmerkzaam wat de Heere tot je wil spreken door Zijn Woord. Er komt ruimte en opening. Zodat je gaat zeggen met Thomas: Mijn Heere en Mijn God.

Je zegt: “Ik moet normaal zijn.” Is niet precies dezelfde gedachte als vroeger: “Ik moet zo goed mogelijk leven?” Maar Jezus Christus is gekomen om je te redden uit die ellende waar je in zit.
Hij gaat niet een meter boven je staan en zegt dan: klim eerst een meter omhoog, dan kan Ik je redden. Nee. Hij daalt helemaal af tot de bodem van de put, waar je zit en zelf niet uit kunt komen. Jezus Christus is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is.

Ds. C. J. Barth

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Barth

• Geboortedatum:
  09-02-1975
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Langbroek
• Status:
  Inactief

75 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven