(...) Aan de andere kant vind ik het veel te snel en ben ik bang dat ik, wanneer...

Ik ben een meisje van 21 jaar oud en heb sinds drie maanden een vriend van 26. We zijn erg gelukkig en verliefd en passen goed bij elkaar wat betreft karakter, familie waar we uit komen, kerk, enzovoorts. We studeren allebei en zijn veel bij elkaar. Ondanks dat ik voor deze relatie niets van binding wilde weten, praten we samen al veel over trouwen en dergelijke. We geloven allebei dat seks bewaard moet blijven voor de ware in je leven en ik vind daarom dat seks voor het huwelijk niet goed is (als je denkt dat je de ware hebt gevonden, kun je net zo goed meteen trouwen tenslotte). We vinden het niet erg om een studentenhuwelijk aan te gaan, we studeren in dezelfde stad dus het kan ook wel. Ondanks dat het op zich best zou kunnen, vind ik nu al serieuze trouwplannen maken nog te vroeg. Het is allereerst zón verandering in mijn manier van denken (ik wilde eigenlijk nooit vroeg trouwen, vond het een vreselijk idee en dat begint nu net te veranderen) en bovendien hebben we nog maar zo kort een relatie. Toch neemt ons verlangen naar samen zijn, en -om eerlijk te zijn- naar gemeenschap ook steeds meer toe. We kunnen eigenlijk doen wat we willen (geen ouders o.i.d. die ons in de gaten houden) en dat maakt het er niet makkelijker op. Ik heb het gevoel dat ik in een dilemma zit; aan de ene kant ben ik wel zeker van de relatie (alhoewel zeker relatief is omdat ik hem nog maar zo kort ken) en bovendien denk ik niet dat ik nog veel langer geen gemeenschap kan volhouden. Aan de andere kant vind ik het veel te snel en ben ik bang dat ik, wanneer we nu zouden trouwen, een huwelijk aanga om de seks. Kunt u mij hier wat meer advies over geven, wat verstandig is om te doen?

Inderdaad kom je voor allerlei vragen te staan als je eerst dacht nog niet te willen trouwen en het nu door deze relatie ineens toch al een stuk dichterbij komt. Dat zet je wereldje dan toch best wel een beetje op z’n kop. Ik denk dat het sowieso heel belangrijk is om duidelijk samen grenzen af te spreken tot hoever je gaat bij het beminnen van elkaar. Als je die grens heel duidelijk voor ogen hebt en je bent vastberaden je daaraan te houden, dan is het best te doen om seksueel niet verder te gaan. De meeste stellen die met elkaar naar bed gaan, hebben juist geen duidelijke grenzen af gesproken en gingen dus ‘vanzelf’ verder.

En verder is het zo dat ik dan met de mogelijkheid van een studentenhuwelijk rekening zou houden zodat wanneer het echt allemaal te moeilijk wordt, die mogelijkheid er dan ook is. Maar laat het als mogelijkheid dus zo staan zodat je ook de gelegenheid krijgt er aan te wennen, temeer daar je van te voren vast van plan was niet vroeg te trouwen. Het bijzondere is dat je soms dingen de tijd moet geven zodat je als vanzelf naar iets, in dit geval het huwelijk toegroeit. En natuurlijk gaat het niet allen om de seks als je zo met elkaar een huwelijk aangaat. Maar je wilt ook graag seks met elkaar omdat je zoveel van elkaar houdt. Dus het gaat ook wel degelijk om de liefde.

Alie Hoek-van Kooten