(...) Ik heb telkens positieve bevestiging nodig en als iemand een paar dagen ni...

drs. J. H. Kreijkes-van Esch | Geen reacties | 05-06-2008| 00:00

Ik ben een jongen van 17 jaar en heb enkele vragen. Sinds een klein jaar tob ik met de sociale contacten met het mannelijk geslacht. Ik heb telkens positieve bevestiging nodig en als iemand een paar dagen niets van zich laat horen of een keer niet heel spontaan was tegenover mij, dan voel ik me heel onzeker en denk ik dat hij me niet mag! Hoewel ik voor de rest helemaal geen moeite hebt met sociale contacten, valt dit probleem mij soms erg aan. Altijd heb ik vrienden afgestoten omdat ik alleen zijn makkelijker vond. Gebonden zijn leek me niets, dus alleen mijn weg gaan leek me beter, en contacten en vriendschappen hield ik daarom af. Wel kan ik heel goed opschieten met het vrouwelijk geslacht. Ik kan hele redevoeringen met hen houden en voel me absoluut niet ongemakkelijk. Dit heb ik vaak met mannen tegenovergesteld. Ik heb soms moeite met een gesprek en weet me vaak geen houding te geven. Het ligt in ieder geval niet aan mijn geaardheid, hoewel ik wel door mijn onzekerheid vaak aan vergelijking deed met andere jongens en zo wel soms speciale aandacht had voor jongens/mannen. De laatste tijd is er echter wel een verandering opgetreden, waardoor ik toch meer contact hebt met jongens, en ik minder onzeker ben. Toch zou ik willen vragen of iemand een verklaring kan geven voor dit verschijnsel. Heeft dit met het verleden te maken, of met mijn minderwaardigheidscomplex waar ik nu langzaam aan al overheen ben gegroeid?!!

Je vraag wekt bij mij de indruk dat je een onzekere periode hebt doorgemaakt, en dat je inderdaad over die onzekerheid aan het heen groeien bent. Ik vermoed dat je je richting meisjes sterker hebt gevoeld, omdat zij toch meer op je overkwamen als het zwakke geslacht.

Ik denk ook, dat je onzekerheid samenhangt met je leeftijd. In de puberteit spiegelen we ons vaak aan anderen, zoeken we identificatiefiguren. Jij zag andere jongens als identificatiefiguren en wilde dat je net zo zeker van jezelf was als zij leken te zijn. Je zult je ook niet met meisjes geïdentificeerd hebben, waardoor je je niet met hen vergeleek en waardoor je niet geremd was in het contact met hen. De vergelijking met andere jongens pakte in jouwe beleving altijd in jouw nadeel uit. Waarschijnlijk sta je erg kritisch ten opzichte van jezelf en heb je niet door een eventueel masker van de ander heen geprikt. Wanneer je jezelf als een stuk minder waard zag dan de ander, kan dat je spontaniteit hebben geremd. Nu je ouder wordt, accepteer je jezelf meer en zie je misschien dat mensen minder zeker kunnen zijn, dan dat ze zich soms voordoen.

Jeannette Kreijkes

Dit artikel is beantwoord door

drs. J. H. Kreijkes-van Esch

• Geboortedatum:
  28-02-1983
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Inactief

15 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven