(...) Zijn er keiharde bewijzen van bepaalde verhalen/geschiedenissen uit de Bij...

Ds. M. Pronk | Geen reacties | 02-06-2008| 00:00

Ik heb vaak discussies met niet-gelovigen of atheïsten. Ik wil ze daarom ook echt overtuigen dat God echt bestaat en dat de Bijbel niet zomaar verhaaltjes zijn. Ze zeggen mij dan dat de Bijbel niet te controleren is en dat het is verzonnen. Zijn er keiharde bewijzen van bepaalde verhalen/geschiedenissen uit de Bijbel waarmee ik kan aantonen dat de Bijbel niet zomaar een "sprookje" is? Het is namelijk heel lastig om er mee te praten en duidelijke argumenten te geven.

Beste vraagsteller,

Jouw vraag is voor velen herkenbaar. Zij stuiten in onze maatschappij op hetzelfde probleem. Je ontmoet op de werkvloer ongelovige collega’s. Zij merken dat je christen bent en gaan daarover met jou in discussie of je zwengelt zelf de discussie aan. Binnen de kortste keren sta je tegen de muur, word je overrompeld door hun argumenten en je kunt ze niet weerleggen. En je zou toch zo graag hen willen overtuigen van jouw gelijk.

Ik veroorloof mij enkele opmerkingen te plaatsen. Je schrijft: Ik wil ze daarom ook echt overtuigen dat God echt bestaat en dat de Bijbel niet zomaar verhaaltjes zijn. Stel je voor dat jij hen inderdaad daartoe kunt brengen en overtuigen. Van het bestaan van God en dat de Bijbel een heilig boek is. En dan? Heb je dan inderdaad iets bereikt? Er zijn helaas velen die wel zondag aan zondag de kerkbanken bevolken en weten dat God bestaat en dat de Bijbel Gods Woord is, maar het geloof missen. Zonder geloof is het onmogelijk God te behagen.

Zou het in onze westerse maatschappij niet zo zijn dat men heus wel weet dat God bestaat en dat de Bijbel een bijzonder boek is, om het zo te zeggen, maar dat men dat wegdrukt. Dat behoort bij de tijdgeest, bij het laatste der dagen. Men wil er niet van weten en overschreeuwt deze zaken. Maar heeft de Heere Jezus Zijn discipelen de wereld ingezonden met de opdracht om door discussies ongelovigen te overtuigen van het bestaan van God? Ik lees in Markus 16, 15: ”En Hij zei tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, predikt het evangelie alle creaturen.” De kerk staat midden in deze maatschappij met haar boodschap, de boodschap van genade, een boodschap die haaks staat op de geest van de maatschappij en op het hart van de mens. Dat is de taak van de kerk. Niet door oeverloze discussies overtuigen, maar laten zien en horen welke de boodschap is van het evangelie.
 
Nu je het toch hebt over overtuigen denk ik aan een woord van de Heere Jezus dat Hij sprak in de nacht waarin Hij verraden werd. Hij onderwees zijn discipelen over de komst en het werk van de Heilige Geest. ”En die gekomen zijnde zal de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel. Van zonde omdat zij in Mij niet geloven” (Johannes 16: 8-11). Dat is ook een aspect van het werk van de Geest. Overtuigend de zonde van de wereld aantonen. En welke is die zonde? Haar ongeloof. Dat zij niet in Christus gelooft en  Hem verwerpt. Hoe doet de Geest dat? Door de aanwezigheid van de kerk en door haar prediking. Daarvan gaat een overtuigende werking uit tot de wereld. Uw grote zonde, wereld, is dat u aan Christus voorbij gaat. Wat is dan jouw taak?  Iets uitstralen van de boodschap van het evangelie. Er zelf uit leven. Een lichtend licht zijn. Onder biddend opzien tot de Heilige Geest en gelovig weten dat Hij leidt in alle waarheid, dat Christus Zijn kerk vergadert.

Jij moet ze niet overtuigen van jouw gelijk, maar jezelf afvragen of je persoonlijk uit het Woord leeft en door het geloof aan Christus verbonden bent. Dat zal dan je leven doorstralen, ook op de werkvloer en gaat er iets van je uit. Dan zou je ook op het geschikte moment een woord kunnen spreken. Een wijze weet tijd en wijze. Jij moet ze niet overtuigen van jouw gelijk, maar ze lokken tot geloof.

Je vraagt of er keiharde bewijzen van bepaalde verhalen uit de Bijbel zijn waarmee je kunt aantonen dat de Bijbel niet zomaar een  sprookje is. Stel je voor dat die keiharde bewijzen er zijn. Die moeten dan van buiten afkomen en over de Bijbel gaan heersen. Met die bewijzen  wil je dan keihard duidelijk maken dat Bijbel waar is. De waarheid van de Bijbel hangt echter niet af van die bewijzen. Mag ik wijzen op de Nederlandse geloofsbelijdenis? Artikel 4: ”Wij vervatten de Heilige Schrift in twee boeken, van het  Oude en van het Nieuwe Testament, welke zijn de kanonieke boeken, waar niets tegen valt te zeggen.” Artikel 5: ”Al deze boeken alleen ontvangen wij voor heilig en kanoniek om ons geloof daarnaar te regelen, daarop te gronden en daarmee te bevestigen. En wij geloven zonder enige twijfel al wat daarin begrepen is. En dat niet zo zeer omdat ze de kerk aanneemt en voor zodanige houdt. Maar inzonderheid omdat ons de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten dat zij van God zijn en ook het bewijs daarvan bij zichzelf hebben. Aangezien de blinden zelf kunnen tasten dat de dingen die daarin voorzegd zijn geschieden.” Klare taal.

Er worden in dit artikel drie redenen genoemd waarom wij de Bijbel geloven. 1.Omdat de kerk ze aanneemt. 2. Door het getuigenis van de Geest. 3. Door haar eigen geloofwaardigheid.

Het getuigenis van de Geest houdt in dat Hij het Woord opent voor mijn hart en mijn hart voor het Woord. Hij verlicht mijn verstand, buigt mijn wil en doet mij de Schrift verstaan. Vergeet niet dat de Bijbel geloofwaardig is in zichzelf. Wij noemen dat de autopistie van de Schrift. Het gezag van de Schrift behoeft niet bepaald te worden door onze keiharde bewijzen.

Mag ik iets vertellen uit mijn pastorale ervaring? Een lid van de gemeente lag heel lang in het ziekenhuis. Ik bezocht hem elke week, maand na maand. Hij lag op een tweepersoonskamer. Zijn kamergenoot lag er ook lang. Een erudiet persoon. Hij ging steeds met mij in discussie over godsdienstige zaken. Vooral over de kwestie schepping of evolutie. Hij voelde zich  overwinnaar en was niet te overtuigen. Tot op een keer...

Ik kwam de ziekenkamer binnen en zag dat hij diep weggedoken onder de dekens lag. Ik vroeg aan mijn gemeentelid heel zacht wat er aan de hand was  Zijn kamergenoot had zonet van de dokter vernomen dat hij nog maar een enkele dag had te leven. Ik ging aan het voeteinde van zijn bed staan. De dekens werden weggeslagen en hij begon te druk te praten. ”Dominee, ik heb een goed en fijn leven gehad. Ik heb alles voor mijn vrouw en kinderen geregeld. En nu ga ik sterven. Alles is voorbij.” Hij keek mij uitdagend aan wat ik daarop te zeggen had. In stilte bad ik tot de Heere om wijsheid. Ik vroeg hem of ik een stukje uit de Bijbel mocht lezen. Gaat uw gang, was het antwoord. Ik las de verzen 26, 27 en 28 van Psalm 73 en sprak er enkele woorden over. Ik deed dat heel persoonlijk. In een getuigenis. Als mijn leven bezwijkt door de kanker of mijn hart door een hartaanval, ik weet dat God de Rotssteen van mijn hart is. Ik verkondigde de naam van Jezus en riep hem op in die Heere te geloven en deed een kort gebed.

Drie dagen daarna was ik weer in het ziekenhuis en ging bij dat bewuste gemeentelid langs. Het andere bed was leeg. De kamergenoot was overleden. Het gemeentelid vertelde mij wat er was gebeurd. Na mijn bezoek had zijn kamergenoot gezwegen tot aan de avond  Toen sprak hij: Die dominee is gelukkiger dan ik. Hij kan sterven, maar ik niet. De Heere weet hoe het verder met  hem is gegaan. De volgende dag is hij overleden.

Ik wil maar zeggen: Discussiëren noch overtuigen helpt. Maar wel getuigen uit een persoonlijk geloof.

Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven