Aan Petra van Bodegraven. U zei in uw antwoord, over belblokkade als voorbeeld: ...

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 21-05-2008| 00:00

Aan Petra van Bodegraven. U zei in uw antwoord, over belblokkade als voorbeeld: dat de ander dan net niet zegt wat jij graag wilt horen. Dit is voor mij erg herkenbaar. Hoe zou dit dan komen? Ik kan dan vaak teleurgesteld reageren naar mijn vriend. Waardoor hij de conclusie gaat trekken dat hij niet aan mijn behoefte kan voldoen of zijn onzekerheid wordt gevoed of hij wel genoeg voor mij voelt. Waarom zou ik dat dan zo vaak hebben? Zit dat dan per definitie in mij ( verwachtingen) of zit het in de relatie, dat ik daarin niet genoeg kan vinden. Ik herken de angst voor afwijzing en het van mijzelf heel goed moeten doen, inderdaad.

Beste vragenstelster,
 
Wat zullen veel mensen jouw vraag herkennen! Je vraagt je af hoe het komt dat je zo teleurgesteld reageert wanneer je vriend niet reageert zoals jij het graag zou willen of gehoopt had. Je vriend voelt zich dan schuldig en denkt dat het aan hem ligt! Tot slot schrijf je dat je de angst herkent, uit mijn eerdere beschrijvingen over dit onderwerp, voor afwijzing en het goed moeten doen van jezelf.

Weet je hoe je hierin eigenlijk zelf al het antwoord formuleert? Je schetst een beeld van jezelf dat je bang bent voor afwijzing. Mensen die hiermee kampen zijn vaak gericht op de goedkeuring van anderen. Dat voelt veilig maar is het niet! Wanneer je afhankelijk bent van de goedkeuring van anderen bepaalt de ander hoe jij je voelt. Immers als die ander niet zo positief is wordt jij bevestigt in je gevoel van afwijzing. Het is juist onveilig want je weet nooit hoe de ander reageert... Daardoor gaan mensen vaak nog meer hun best doen om het zo goed mogelijk te doen en het kringetje is rond.
 
Zoals je het beschrijft denk ik dat je veel geeft in relaties. Je investeert veel en doet erg je best. Juist omdat je bang bent voor afwijzing lijkt dit jouw manier te zijn geworden om te krijgen waar je naar verlangt in een relatie. Het doet pijn als de ander dat niet lijkt te zien of waardeert en dus anders reageert dan jij zou willen. Maar is die ander echt verantwoordelijk voor jouw verwachtingen en verlangens? Mag jij van jouw vriend verwachten dat hij precies ‘ruikt' wat jij nodig hebt?
 
Het vergt verwerking, inzicht en training om hierin een andere weg te gaan. Een weg waarin je leert dat je zelf verantwoordelijk bent voor wat je nodig hebt. Je mag daar ook om vragen! Bijvoorbeeld: "ik zou het zo fijn vinden als je...". Als je vriend van je houdt zal hij zeker willen horen hoe hij er voor jou kan zijn. Leren dat je voor je eigen veiligheid verantwoordelijk bent geeft veiligheid in de relatie. Je vriend hoeft zich dan niet meer schuldig te voelen in het vertrouwen dat jij aangeeft wat je wil. Jij kan leren dat wanneer je aangeeft wat je wilt, de ander er voor je wil zijn en dat is volwassenheid en autonomie.

Wat precies de oorzaak is van jouw angst voor afwijzing weet ik niet. Op grond van wat je schreef kan ik dat niet beoordelen. Wanneer het je niet lukt, samen met je vriend, om hier uit te komen raad ik je hulpverlening aan. Dat hoeft niet lang te duren maar inzicht in de oorsprong van deze patronen kan nodig zijn om te kunnen veranderen.
 
Tot slot wens ik je onvoorwaardelijke liefde in je relatie en veiligheid toe! Je mag er zijn op grond van wie je bent...

Hartelijke groet en ik hoop dat je hiermee verder kunt,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven