Andere bekeringen

B.S. van Groningen | Geen reacties | 27-04-2008| 00:00

De vraag heeft betrekking op de zoveel genoemde bekering. Ik kan er maar geen duidelijkheid over krijgen of sommige dominees het mis hebben, of dat ze maar een (klein) deel van de bekering weergeven. Ik kan me niet voorstellen dat elke bekering gaat zoals het volgens hen moet gaan. Het gaat vooral over de bekering van mensen die nooit in de kerk komen en mensen die op het evangelisatieterrein worden ingewonnen, in Nederland of buitenland. De omschrijving van een bekering die we zouden moeten kennen, zoals ik het hoor, kom ik niet zoveel, of anders gezegd, helaas niet tegen op plaatsten waar onze gemeenten geen kerk hebben. Met name hier in het verre buitenland. Wanneer ik iemand probeer uit te leggen wat een bekering is, komt er een soort theorie van een dominee, met een volgorde alsof het zwart op wit beschreven staat in de Bijbel (maar die ik niet zo kan vinden, behalve misschien in vergeestelijkte geschiedenissen van het Oude Testament.) Eerst donder van de Sinaï, de wet, enz. Maar het probleem is dat ik dit eigenlijk helemaal niet zeker weet of De Heere altijd op deze manier te werk gaat. Want het lijkt alsof het op het zendingsveld heel anders gaat. Geen benauwdheden, God missen, Gods kennis, zelfkennis en Christuskennis. Ook wanneer ik verhalen lees, dat mensen voor het eerst onder een preek zitten van een bekende dominee uit de 19e eeuw, die in de dienst bekeerd werden en hetzelfde uur konden zeggen dat zij verlost waren. Waar is dan die Godskennis, zelfkennis, Christuskennis? Als ze die al hadden, moet het wel allemaal erg kort geweest zijn. Waarschijnlijk konden deze mensen het helemaal niet zo omschrijven. Het lijkt er wel eens op dat wij met al die kennis, teveel kennis hebben. Het lijkt erop, dat de mensen die in het buitenland gedoopt worden, niet deze dingen vertellen.

Mijn vraag luidt: Zijn bekeringen anders in het buitenland dan in onze gemeenten (Ger. Gem.)? Ook als ik bijvoorbeeld in Nederlands hoor: een echt bekeerd iemand doet niet dit, of dat... Of die vrouw zal dit niet dragen als ze bekeerd is of hij zou daar niet meer komen... enz. Het lijkt wel alsof iedereen (het) weet hoe een bekering wel of niet zal zijn. Dan lijkt het wel, inclusief ikzelf, dat we het allemaal beter weten. En o, zo hoogmoedig. Ik zou graag willen zien dat mensen wat (onwetender) zouden worden. En een wat meer internationalere bekering voorhouden, voor het wel of niet goedkeuren van de (bekering). Mijn excuses dat het hier meer over een klacht gaat, maar dan begrijpt u ook gelijk meer van de vraag. Vraagsteller is duizenden kilometers verwijderd van Nederland.

Beste vraagsteller,

Dit is geen kleinigheid, wat je allemaal naar voren brengt. Ik heb er ook wat langer over gedaan om te antwoorden. Enerzijds omdat ik je begrijp en bepaalde zaken beslist herken, anderzijds omdat je zelf ook niet ontkomt aan bepaalde clichés en vooroordelen. Als ik het verkeerd zie, moet je het maar zeggen. Ik volg je vragen op de voet.

Bekering is een woord dat vele malen in de Bijbel voorkomt, ook het woord: “Bekeert u” wordt dikwijls gebruikt. Dus het moet belangrijk zijn. Nu begin je al dat jij het je niet kan voorstellen, dat elke bekering hetzelfde gaat en een tweede verwijt dat je maakt is dit: wordt de bekering door sommige predikanten niet eenzijdig voorgesteld? Vanzelf weet ik niet over welke dominees je spreekt en zeker kan het niet beoordelen! Bekering heeft altijd een soort drieslag: inkeer tot je zelf, afkeer van de zonde en terugkeer tot God. Dat is niet een stokpaardje van een dominee, maar voluit Bijbels (Lukas 15, de verloren zoon o.a.). In Korinthe staat ook: de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, maar de droefheid der wereld werkt de dood. Zomaar twee voorbeelden, die in Gods Woord staan en niet in vergeestelijkende zin.

Je hebt wel gelijk, wanneer je zegt: werkt de Heere precies in ieders leven zo? De Geest des Heeren is veelkleurig en elke bekering is uniek (enig, daar is er maar één van), maar er zijn wel bepaalde stations die kenmerkend zijn voor de waarachtige bekering. Noem het kennis van je zelf, van God en van de Heere Jezus Christus. Of, ellende, verlossing en dankbaarheid. Dat is geen systeem, maar een orde des heils, die je niet alleen in de Gereformeerde Gemeente tegenkomt, maar in alle reformatorische kerken. Gegrond op Gods Woord en terug te vinden in de drie formulieren van Enigheid. Die zelfkennis, Godskennis en Christuskennis kun je niet voorschrijven.

Jij haalt de prediking aan uit de 19e eeuw. Wellicht bedoel je Spurgeon en andere opwekkingspredikers. Maar diezelfde predikers leren ook een opwas in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus. Lees maar bijvoorbeeld in de wonderen, de gelijkenissen van de Heiland door bovengenoemde schrijver. En zijn praktikale uitleg over het Hooglied. Bekeringen moeten tot gevolg hebben, dat je zonder God en de Heere Jezus niet meer kunt leven. In de Bijbel staat niet één dezelfde bekering. Ga ze maar na, wat een onderscheid: Lydia (de Heere opende haar hart) Petrus, werd getrokken van achter het visnet, Nathanaël zat onder de vijgeboom te mediteren, Manasse kwam na jaren tot inkeer in de gevangenis, Paulus werd op weg naar Damaskus geveld. En Timotheüs heeft van kindsaf de Schriften geweten.

Bekeringen van God, door de Heilige Geest hebben als vrucht: afsterven van de oude mens, opstanding van de nieuwe mens. Hij moet wassen (groeien) en ik minder worden. En dan blijft er na de bekering zoveel over om te leren en nog veel meer om af te leren. Trouwens, een ander kenmerk van de oprechte bekering is, dat je niet meer weet hoe je zalig moet worden. Dan heb je het gebed nodig: Heere, maak mij Uwe wegen, door Uw Woord en Geest bekend. Of met de dichter van Psalm 32: Ik zal u onderwijzen en u leren van de weg, dien gij gaan zult, Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.

Wanneer iemand zegt bekeerd te zijn en de hoogmoed druipt eraf, mag je gerust een vraagteken achter zo’n bekering zetten. Ik bedoel, wanneer zo iemand die hoogmoed blijft uitstralen. Wat je met die internationalere bekering bedoeld, ontgaat me enigszins. God bekeert overal mensen door Zijn Woord en Geest. Het is Zijn werk en niet het onze. Trouwens het oordeel komt ons niet toe. Maar wanneer er vruchten van geloof en bekering voortgebracht worden, dan zijn we als ambtsdragers verblijd, omdat we mogen zien dat de Heere doorgaat met Zijn werk: hier in Nederland en ver weg bij jou over de oceaan. Jij bent duizenden kilometers van Nederland verwijderd. Maar onze afstand tot de HEERE is duizend, duizend maal groter. En... die afstand heeft Hij overbrugd, door het zenden van Zijn Geliefde Zoon. Zo lief had Hij deze wereld, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk (niemand uitgezonderd), die in HEM gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Beste vriendin of vriend, ik hoop, dat je die bekering mag kennen, die uit God is. Dan is er ook geen twijfel, want wat Hij begint, zal Hij ook voleinden, tot op de dag van Jezus Christus. Geen voorwaarden vooraf, maar komen zoals we zijn, moede, arm en naakt. Tot wie dan heen? Tot de God, Die zalig maakt. Dat is verlossen van het grootste kwaad en brengen tot het hoogste goed. De wind blaast, waarheen hij wil, ge hoort zijn geluid, maar ge weet niet vanwaar hij komt, nog waar hij heengaat. Alzo is een ieder die uit God geboren is. Die door bekering van een vijand een vriend van God is geworden. Door genade, om het bloed van Hem, Die dood geweest is, maar Die leeft tot in alle eeuwigheid en... Die gezegd heeft: Ik leef en gij zult leven. Door Mij alleen. Dat is bekering! In de meest ruime zin van het Woord. Mocht je nog vragen hebben, dan kan de redactie ook mijn persoonlijk emailadres geven.

Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven