Ik wil eigenlijk niet meer leven, maar dan moet ik voor God verschijnen en dat k...

Ds. A. de Lange | Geen reacties | 24-04-2008| 00:00

Ik wil eigenlijk niet meer leven, maar dan moet ik voor God verschijnen en dat kan ik ook niet. Het is een enorme dagelijkse strijd waar ik niet uit kom.

Je stelt eigenlijk geen vraag. Je uit een noodkreet. Via Refoweb. God hoort die noodkreet. Ziet je nood. En ik wil je vanaf Refoweb ook graag wat aanreiken. Ik heb geen kant en klare oplossing. Maar ik hoop dat God dit zegent, zodat je weer wat licht ziet in het donker dat je meemaakt.

Ik wil eigenlijk niet meer leven, schrijf je. Andere mensen die ik dit heb horen zeggen tijdens pastorale ontmoetingen in de jaren dat ik predikant was, gaven in het gesprek vaak aan: ik zou nog wel willen leven, graag zelfs, als ik het maar beter aan kon. Maar dat was nu net het probleem: het leven was ze te zwaar en hun kracht en moed was te klein. Het kan goed wezen dat dat ook jouw probleem is.

Je hebt waarschijnlijk te maken met depressiviteit. Of met bepaalde andere dingen die als een berg in je leven liggen en je kunt er niet overheen zien. Ik wil je in ieder geval aanraden om van je hart geen moordkuil te maken. Als je er nog niet met iemand over gepraat hebt, doe dat. Geef het aan naar je familie. Als je denkt dat die je niet begrijpen zullen, denk dan aan een vriend. Neem contact op met de arts, je predikant of ouderling. Als je al begeleiding hebt, maar je redt het toch niet, trek weer aan de bel. Beschouw jezelf niet als een zeur, krop het niet op. Je moet hier gewoon niet alleen mee verder blijven tobben.

Je hebt erover gedacht om er een einde aan te maken, maar dat heb je niet gedurfd omdat je dan voor God moet verschijnen, en dat kun je niet. Het is inderdaad waar dat wij allemaal voor God verschijnen als wij sterven. Dood is niet dood. We moeten dan verantwoording afleggen van alles wat we in ons leven gedaan hebben. Het is goed en nodig dat we dat beseffen. Dit mag ons terughoudend maken ten opzichte van alle zonden. Ook de zonde van het de hand slaan aan onszelf.

Als het over God gaat wil ik je echter ook nog op het volgende wijzen: Wij hebben vele zonden in ons leven. Ook zonder de zonde van de zelfmoord zijn er al genoeg. Daarmee verdienen we dat God ons eeuwig wegdoet. Maar nu is er het rijke evangelie, dat God ons laat verkondigen (jou net zo goed als mij en alle andere mensen!), dat Hij geen lust heeft in de dood van een zondaar, maar daarin dat die zondaar zich bekeert en leeft. Ik wil je graag de weg tot God wijzen: ga met je zonden en je zorgen tot God. Zoals de verloren zoon na het verkeerde leven dat hij geleid had met berouw terug keerde naar huis. Je mag ondervinden dat God er voor je is. Dat God naar je toekomt in Zijn liefde en aanneming en dat Hij je in Zijn tere zorg betrekt. Dat is mogelijk omdat Christus Zichzelf gewillig en vrijwillig heeft overgegeven om IN ONZE PLAATS te sterven.

Ik geloof dat de Heilige Geest je tot hiertoe genadig is geweest door je juist met de gedachte aan God ervan te weerhouden een eind aan je leven te maken. Ik geloof ook dat dezelfde Heilige Geest je de weg tot God echt wil laten vinden. Psalm 146:3 luidt niet voor niets: “Hij die door de nood gedreven zich tot Hem om troost begeeft.”

Ik hoop dat je verlichting in de strijd mag vinden. Meer rust in je hoofd en hart. De genade van onze Heere Jezus Christus zij met je!

Oldebroek, ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven