(...) Als ik in de HHK kerk word ik wel vaak diep bemoedigd. Ik merk dat ik mij ...

Een vraag aan ds. Paul. Ik las uw antwoord van 30-3-2006. Ik heb die vraag niet gesteld maar ik vond die vraag en las uw antwoord. Ik wil daarom graag bij u terugkomen met mijn vraag van deze week. Ik heb eerlijk op huisbezoek besproken wat de preek en het sterk wisselende in mijn predikant met mij doet, voornamelijk de diepe ontmoedigingen. Het was een zeer goed gesprek (had ik nooit durven hopen). Ik werd begrepen en het werd ook herkend. Als ik in de HHK kerk word ik wel vaak diep bemoedigd. Ik merk dat ik mij daardoor geestelijk en psychisch anders gevoel. Moet ik dan nog steeds zeggen dat ik niet mag veranderen van gemeente? Het is echt geen oppervlakkige vraag. Ik wil ook niet weg, het is al een worsteling van jaren. Maar ik heb toch ook mijn verantwoording. De hoorders van Berea moesten toch ook onderzoeken? Ik vind echt dat de diverse aspecten niet de plaats in de preek krijgen zoals ik die terugvind bij de oudvaders. En dat heeft op mij ook een enorme impact.

Vraag 2: Ds. Paul, ik ben heel erg bezig met uw antwoorden op Refoweb. Wat ik me dan ook afvraag: mochten we dan als GG wel ooit uit de Ned. Herv. Kerk afscheiden? Begrijpt u mijn vraag? Dan geldt toch hetzelfde argument? Ik worstel hier zo mee.

Beste vraagstel(sters)lers,
 
In het kort wil ik ingaan op de reacties op mijn antwoord. Hoewel die eigenlijk een lange beantwoording vragen. Laat ik eerst ingaan op de tweede vraag: of wij als Geref. Gemeenten grond hebben om te bestaan. Als we de historie nagaan zijn onze gemeenten voortgekomen uit de Afscheiding van 1834 en van 1841 toen ds. Ledeboer het onmogelijk gemaakt werd zijn ambt in de Ned. Herv. Kerk te Benthuizen voort te zetten. Zowel ds. de Cock als ds. Ledeboer is het op niet-Schriftuurlijke gronden verboden Gods Woord te bedienen, maar op gronden van Kerkelijke Reglementen, die de Kerk waren opgelegd door de Overheid. En die gelukkig niet meer functioneren. Toch zijn ze met het preken doorgegaan, al hebben ze er zelfs gevangenisstraffen ervoor gekregen. En velen met hen. Dat preken kon uiteraard alleen maar buiten het verband van de Ned. Herv. Kerk. Daardoor zijn onze gemeenten ontstaan.
 
Dat wil niet zeggen, dat het overal en altijd zonder menselijke drijfveren heeft plaats gehad. Toch heeft het de Heere niet belemmerd rijke zegeningen in ons verband te schenken. Hij heeft predikanten geroepen die ondanks hun bezwaren tot het ambt geroepen en een gezegende diensttijd geschonken. Door genade mag ik daar zelf van spreken.

Ik erken dus voluit dat onze gemeenten grond van bestaan hebben. Het geboren zijn en het behoren tot de gemeenten brengt uiteraard dan ook gevolgen met zich voor het staan en functioneren binnen het verband ervan. Dit verband te verlaten en om ondergeschikte redenen de band ermee te breken lijkt mij niet toegestaan.
 
Een volmaakt kerkverband is nergens te vinden. Net zomin als volmaakte predikanten. Let op datgene wat de maatstaf van Gods Woord kan doorstaan. Ook in het hele kerkverband. Neem wat wel goed is mee en wees daar meer mee bezig in het gebed.

Hartelijke groeten,
Ds. H. Paul