Ik ben een meisje van 24 jaar. Ik heb 5 maanden verkering gehad en het is nu rui...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 04-04-2008| 00:00

Ik ben een meisje van 24 jaar. Ik heb 5 maanden verkering gehad en het is nu ruim 4 maanden uit. Mijn ex-vriend is erg labiel en zat nogal met zichzelf in de knoop. Hij zat hiervoor op therapie. Hij heeft de verkering uitgemaakt omdat zijn gevoelens voor mij verdwenen waren, zoals hij zei. Sinds de verkering uit is gaat het bergafwaarts met hem. Hij heeft last van slapeloosheid, heeft nergens energie meer voor en voelt zich erg somber. Ik heb een aantal keren geprobeerd contact met hem op te nemen maar hij houdt alles af. Via vrienden heb ik gehoord dat hij het er erg moeilijk mee heeft dat de relatie uit is gegaan, terwijl hij dit toch zelf heeft gedaan. Nu heb ik pas gehoord dat hij depressief is. Ik heb sterk de neiging contact te zoeken of bij hem langs te gaan omdat ik nog erg verliefd op hem ben. Ik voel me schuldig als ik niks van me laat horen omdat ik dan het gevoel heb dat ik hem in de steek laat. Ik weet niet wat ik moet doen. Kunt u me tips geven, hoe ik het beste kan handelen?

Lieve 24-jarige,

Hoe je het beste kunt handelen? Door je gevoelens voor hem te analyseren en goed te overdenken. Gemakkelijk gezegd, hè? ‘k Zal je een beetje helpen door je vragen te stellen die je voor jezelf maar moet beantwoorden met in je achterhoofd dit: een goede relatie is in evenwicht, er is balans tussen het geven en het ontvangen van liefde.

1. Zou je met deze jongen ‘oud’ willen worden? Stel jezelf eens voor over bijvoorbeeld een jaar of 10, 15 of 20: is hij dan nog depressief met allerlei daarbij behorende klachten, of heb jij kans gezien hem ô lief te hebben dat hij daardoor is veranderd? Ofwel: ben jij niet steeds aan het geven geweest... en mogelijk zelfs ‘uit-gegeven’ tegen die tijd?

2. Zie jij kans zijn ‘verdwenen’ gevoelens weer aan te wakkeren: hoe doe je dat?

Beste meid, wees nuchter en zet eens op een rij: Híj heeft het uitgemaakt, híj wil niet meer, zíjn gevoelens zijn verdwenen, híj houdt contact af... Liefde moet van twéé kanten komen! Je zegt, dat je nog steeds verliefd bent; verwar je dat niet met het gevoel van schuld, waar je ook over schrijft?

Je hebt het gevoel dat je hem in de steek laat: ik kan me dat best voorstellen, maar is het ook wáár? Híj wil niet meer, om wat voor reden dan ook... die depressiviteit hoeft niet de óórzaak te zijn waardoor hij het heeft uitgemaakt. Het kan best zijn, dat die depressiviteit al langer bestaat en een heel andere oorzaak heeft. Hij wás in therapie; waarom nù niet meer? Als hij hulp nodig heeft, moet hij (opnieuw) naar een hulpverlener... maar dat moet híj eerst zélf willen, en zélf doen (die hulpverlener is niet een verliefd meisje, dat zichzelf wel wegcijfert!).

Via vrienden hoor je nog van hem... dat het bergafwaarts gaat is natuurlijk moeilijk voor jou om te horen, want dat wens je hem niet toe. Bid je weleens voor hem? Via diezelfde vrienden kun je laten weten dat je open staat voor (hernieuwd) contact (als je dat na dit antwoord nog wilt), mits hij hùlp zoekt waar dat voor nodig is en tevens open staat voor jóu! En zo niet... al zal dat niet gemakkelijk zijn voor je: zet ‘m uit je hoofd!
 
Tussen haakjes: speelt je leeftijd een rol? Ik kan me voorstellen, dat je jezelf niet meer zo píépjong voelt... maar dan nog: liefde móét van twee kanten komen, wil je een leven met iemand kùnnen delen!

Sterkte, hoor! En een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven