(...) Hoe moet ik ooit zalig worden? Zo donker van binnen en van buiten. Nergens...
Ds. Joh. Post | Geen reacties | 01-03-2008| 00:00
Vraag
Ik weet niet meer hoe m'n leven verder moet. Wat heeft mijn leven nog voor zin? Als je zo onverschillig bent geworden dat het je allemaal niets meer zegt. Zo hard, zo koud, zo vijandig en zo leeg te zijn, zonder God. Echt, ik weet niet meer hoe het moet. En dan straks te moeten sterven en dan die vreselijke eeuwigheid. Ik wil niet sterven, wat dat is God ontmoeten en dat kan ik niet. Waarom niet? Omdat ik nog steeds voor eigen rekening leef, vrijwillig te zijn gebonden in de macht van de duisternis en niet te weten hoe je daar ooit uit verlost kan worden. Ik ben zo bang. Hoe moet ik ooit zalig worden? Zo donker van binnen en van buiten. Nergens meer hoop/verwachting in te zien. En als je dan soms weer eens wat hoop mag krijgen door de prediking, dan wordt alles weer de kop in gedrukt dat het toch niet voor mij is. Dat ik echt niet moet denken dat ik nog zalig kan worden. En als je dan soms wanhoopt, dan word je weer zo vreselijk geconfronteerd met die zondige gedachten. Dat je door die gedachten, je schuld nog weer groter hebt gemaakt. Nog verder van God verwijderd te zijn dan je al was. Zo zit je dan die bodemloze put, waar je steeds dieper in wegzakt en waar ik niet weet hoe ik er ooit uit moet komen. Wat heeft mijn leven nog voor zin? Ik ben mezelf zo moe...
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste jongere,
Je vraag is meer een noodkreet dan een verstandelijke vraag. Wanneer je eindigt met de woorden: “Ik ben mijzelf zo moe...” drukt al hetgeen je schreef je ontzettend terneer. Hoe moet het toch?
Je schrijft eigenlijk twee dingen, die met elkaar in tegenspraak zijn. Je laat woorden vallen als “onverschillig zijn”, “het zegt je allemaal niets meer, zo hard, zo koud, zo vijandig, zo leeg”. Vervolgens is het ene schreeuw uit de diepte van ellende. Niet voor God kunnen verschijnen. Hoe moet ik ooit zalig worden? Zeg eens zelf, is dit laatste uiting van onverschilligheid? Of is er iets heel anders aan de hand? Je wordt steeds weer geconfronteerd met jezelf en wie jezelf toch wel bent en wat voor zondige gedachten je toch wel hebt. Je schrijft over schuld voor God. Hoe weet je dat? Is dat alleen verstandskennis? Kun je er afstandelijk over redeneren? Mij dunkt, dat het zaken zijn, die op een hele sterke wijze in je leven. Hoe dat begonnen is en wanneer dat begonnen is weet ik niet en is ook niet zo belangrijk. Wat ik wel weet, is dat je nog geen oog hebt voor de ene weg die de Heere gegeven heeft in Zijn Woord, met name in het heilig evangelie.
Jezus zag om Zich heen allemaal mensen lopen in Israël. Hij zag wat er met hen aan de hand was. Hij doorzag hen. Ze gingen gebukt onder een ondraaglijke last, die hen vermoeid en belast maakte. Was er hoop voor hen? Hoop voor hen, die gebukt gingen onder de last van een wettisch leven, onder de last van het nooit zo te kunnen doen, dat het goed is voor God, Jezus zag hen lopen onder de last van de schuld voor God. En dan doet Hij één ding, dat Hij ook jou doet: Hij roept ze tot Zich. “Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, enIk zal u rust geven.” Dit is de enige weg, die door God is gegeven, die Hij je wijst, die Hij je geeft in Zijn Woord, om verlost te worden van al je noden, angsten, schulden, zonden. Het is wel hopeloos als je naar jezelf kijkt en maar in jezelf blijft wroeten. Maar is er alle hoop op redding, op zaligheid, ook voor jou, wanneer je je ogen slaat op die Ene, Die zo bewogen was over zondaren zoals jij en ik, dat Hij Zijn eigen leven en bloed gaf op Golgotha opdat zelfs het wederhorig kroost altijd bij Hem zou wonen.
Buig je knieën voor God en bid en smeek Hem om Jezus Christus te mogen zien. De enige Redder van zondaren, die niets meer hebben in te brengen. Wat je leven dan nog voor zin heeft? Alle zin. Alle waarde voor God. Zoveel waarde, dat Hij Zijn eigen Zoon ervoor gaf, opdat ook jij verlost zult worden van jezelf en Hij groot en heerlijk en kostbaar voor je gaat worden. Dan krijgt je leven de eigenlijke zin en bedoeling, die de Heere bedoeld had. Dan geeft Hij voor treurigheid vreugde. Voor diepe onrust vrede. Voor schuld vrijspraak.
Maar vergeet dit ene niet: NIET BUITEN CHRISTUS OM. Hij alleen is je enige hoop op redding. Om Gods lof te zingen. Om te leven, echt te leven tot Gods eer. Dan word je zo verlost van jezelf, dat je iets gaat begrijpen van wat Paulus schreef aan de gemeente van de Galaten: “Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij.” Dan komt er een tijd, dat je wel kunt huppelen van zielevreugd. En is dat geen geweldig leven? En krijgt je leven dan niet alle zin?
Een hartelijke groet en heilbede, in de geweldige betekenis van het woord
Ds. Joh. Post
Je vraag is meer een noodkreet dan een verstandelijke vraag. Wanneer je eindigt met de woorden: “Ik ben mijzelf zo moe...” drukt al hetgeen je schreef je ontzettend terneer. Hoe moet het toch?
Je schrijft eigenlijk twee dingen, die met elkaar in tegenspraak zijn. Je laat woorden vallen als “onverschillig zijn”, “het zegt je allemaal niets meer, zo hard, zo koud, zo vijandig, zo leeg”. Vervolgens is het ene schreeuw uit de diepte van ellende. Niet voor God kunnen verschijnen. Hoe moet ik ooit zalig worden? Zeg eens zelf, is dit laatste uiting van onverschilligheid? Of is er iets heel anders aan de hand? Je wordt steeds weer geconfronteerd met jezelf en wie jezelf toch wel bent en wat voor zondige gedachten je toch wel hebt. Je schrijft over schuld voor God. Hoe weet je dat? Is dat alleen verstandskennis? Kun je er afstandelijk over redeneren? Mij dunkt, dat het zaken zijn, die op een hele sterke wijze in je leven. Hoe dat begonnen is en wanneer dat begonnen is weet ik niet en is ook niet zo belangrijk. Wat ik wel weet, is dat je nog geen oog hebt voor de ene weg die de Heere gegeven heeft in Zijn Woord, met name in het heilig evangelie.
Jezus zag om Zich heen allemaal mensen lopen in Israël. Hij zag wat er met hen aan de hand was. Hij doorzag hen. Ze gingen gebukt onder een ondraaglijke last, die hen vermoeid en belast maakte. Was er hoop voor hen? Hoop voor hen, die gebukt gingen onder de last van een wettisch leven, onder de last van het nooit zo te kunnen doen, dat het goed is voor God, Jezus zag hen lopen onder de last van de schuld voor God. En dan doet Hij één ding, dat Hij ook jou doet: Hij roept ze tot Zich. “Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, enIk zal u rust geven.” Dit is de enige weg, die door God is gegeven, die Hij je wijst, die Hij je geeft in Zijn Woord, om verlost te worden van al je noden, angsten, schulden, zonden. Het is wel hopeloos als je naar jezelf kijkt en maar in jezelf blijft wroeten. Maar is er alle hoop op redding, op zaligheid, ook voor jou, wanneer je je ogen slaat op die Ene, Die zo bewogen was over zondaren zoals jij en ik, dat Hij Zijn eigen leven en bloed gaf op Golgotha opdat zelfs het wederhorig kroost altijd bij Hem zou wonen.
Buig je knieën voor God en bid en smeek Hem om Jezus Christus te mogen zien. De enige Redder van zondaren, die niets meer hebben in te brengen. Wat je leven dan nog voor zin heeft? Alle zin. Alle waarde voor God. Zoveel waarde, dat Hij Zijn eigen Zoon ervoor gaf, opdat ook jij verlost zult worden van jezelf en Hij groot en heerlijk en kostbaar voor je gaat worden. Dan krijgt je leven de eigenlijke zin en bedoeling, die de Heere bedoeld had. Dan geeft Hij voor treurigheid vreugde. Voor diepe onrust vrede. Voor schuld vrijspraak.
Maar vergeet dit ene niet: NIET BUITEN CHRISTUS OM. Hij alleen is je enige hoop op redding. Om Gods lof te zingen. Om te leven, echt te leven tot Gods eer. Dan word je zo verlost van jezelf, dat je iets gaat begrijpen van wat Paulus schreef aan de gemeente van de Galaten: “Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij.” Dan komt er een tijd, dat je wel kunt huppelen van zielevreugd. En is dat geen geweldig leven? En krijgt je leven dan niet alle zin?
Een hartelijke groet en heilbede, in de geweldige betekenis van het woord
Ds. Joh. Post
Dit artikel is beantwoord door
Ds. Joh. Post
- Geboortedatum:27-12-1955
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
19 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
