(...) Ik weet dat ik mijn relatie moet verbreken. Maar ik krijg er de kracht nie...
Ds. A.A. Egas | Geen reacties | 01-03-2008| 00:00
Vraag
Ik heb bijna een jaar verkering met een jongen. In het begin waren we erg verliefd op elkaar en verwaarloosde ik mijn geloof. Ik was echt blind en leefde alleen voor hem. Na een paar maanden werd dat wel minder. Nu probeer ik echt tot Gods eer te leven. Mijn vriend geeft helemaal niet veel om zijn geloof. Dat doet me wel erg pijn. Maar mijn grootste probleem is dat ik me verschrikkelijk aangetrokken voel tot een vriend van mijn vriend. Hij is in die dingen ook veel serieuzer. De laatste tijd krijg ik hem helemaal niet uit mijn gedachten. Is dit erg verkeerd? Ik weet dat ik mijn relatie moet verbreken. Maar ik krijg er de kracht niet voor. Ik weet niet of ik dan mijn eigen wil doe of die van God. Hoe weet ik dat ik Gods wil doe?
Antwoord
Dag (jonge) dame,
Als ik je vraag lees word ik van binnen toch wel verdrietig. En ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik moet je toch een stevig antwoord geven. Ik wil je daarbij eerlijk behandelen. Wordt het niet eens tijd dat je jezelf eens grondig onder handen neemt. Eerst ben je smoorverliefd op je vriend en gaat het ten kost van de verhouding met de Heere. Je bent in de tweede plaats verliefd op een vriend die de niet veel om zijn geloof geeft en dan word je tenslotte verliefd op de vriend van je vriend.
Dit lijken mij allerlei zaken in je leven, die het sein wel erg op rood zetten. Het is te begrijpen dat je erg verliefd kan worden op een jongen en dat andere dingen even op de achtergrond raken, zoals je contacten met je eigen vriendinnen. Maar als je door verliefdheid de Heere verwaarloost, dan is zelfonderzoek toch wel dringend nodig. Want hebt je deze jongen van de Heere gebeden? Hoe heb je hem leren kennen, weet de Heere daarvan? Uit het feit dat je je geloof er door verwaarloosde en dat je vriend niet veel om het geloof geeft, denk ik van niet. Is het dan niet de hoogste tijd om de Heere hierover je schuld te belijden? Hier kan zo geen zegen op rusten. Dit blijkt ook wel uit het vervolg. Je krijgt oog voor de vriend van je vriend. Dat kan op zichzelf, maar wees dan eerlijk en vertel het je vriend. Probeer helder je gevoelens onder woorden te brengen. Als je echt om die ander geeft, dan is er geen andere weg om met je huidige vriend te breken. Doorgaan is niet eerlijke en oprecht. Kan ook niet samen gaan met de Heere vrezen. Verschuil je niet achter je onmacht. Dat is niet terecht. Waarschijnlijk wil je het om een bepaalde reden toch niet echt.
Verder wil ik je er toch echt dringend op wijzen niet met die andere jongen mee te gaan. In je vraag geef je aan tot eer van de Heere te willen leven, maar is Hij het dan niet waard, dat je Hem alle dingen voorlegt, ook deze andere jongen? Is het van het allergrootste belang om de Heere in alle dingen te kennen, zeker als het gaat om een relatie aan te gaan waar een huwelijk uit voort kan komen.
Het lijkt me goed, dat je alles eerst eens eerlijk en helder voor jezelf op een rijtje te zetten en eens goed jezelf te onderzoeken hoe nu je verhouding tot de Heere is. Hoe komt het dat je Hem als het gaat over een vriendschapsrelatie zo weinig nodig hebt en dat je je door een vriend je geloof kunt verwaarlozen.
Zelfonderzoek is dringend nodig! We hebben zo’n arglistig hart. Laat het je gebed mogen zijn met de dichter uit Psalm 139
Doorgrond m’, en ken mijn hart, o HEER;
Is ’t geen ik denk niet tot Uw eer?
Beproef m’ en zie, of mijn gemoed
Iets kwaads, iets onbehoorlijks voed’;
En doe mij toch met vaste schreden
Den weg der zaligheid betreden.
Je ds. A. A. Egas
Als ik je vraag lees word ik van binnen toch wel verdrietig. En ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik moet je toch een stevig antwoord geven. Ik wil je daarbij eerlijk behandelen. Wordt het niet eens tijd dat je jezelf eens grondig onder handen neemt. Eerst ben je smoorverliefd op je vriend en gaat het ten kost van de verhouding met de Heere. Je bent in de tweede plaats verliefd op een vriend die de niet veel om zijn geloof geeft en dan word je tenslotte verliefd op de vriend van je vriend.
Dit lijken mij allerlei zaken in je leven, die het sein wel erg op rood zetten. Het is te begrijpen dat je erg verliefd kan worden op een jongen en dat andere dingen even op de achtergrond raken, zoals je contacten met je eigen vriendinnen. Maar als je door verliefdheid de Heere verwaarloost, dan is zelfonderzoek toch wel dringend nodig. Want hebt je deze jongen van de Heere gebeden? Hoe heb je hem leren kennen, weet de Heere daarvan? Uit het feit dat je je geloof er door verwaarloosde en dat je vriend niet veel om het geloof geeft, denk ik van niet. Is het dan niet de hoogste tijd om de Heere hierover je schuld te belijden? Hier kan zo geen zegen op rusten. Dit blijkt ook wel uit het vervolg. Je krijgt oog voor de vriend van je vriend. Dat kan op zichzelf, maar wees dan eerlijk en vertel het je vriend. Probeer helder je gevoelens onder woorden te brengen. Als je echt om die ander geeft, dan is er geen andere weg om met je huidige vriend te breken. Doorgaan is niet eerlijke en oprecht. Kan ook niet samen gaan met de Heere vrezen. Verschuil je niet achter je onmacht. Dat is niet terecht. Waarschijnlijk wil je het om een bepaalde reden toch niet echt.
Verder wil ik je er toch echt dringend op wijzen niet met die andere jongen mee te gaan. In je vraag geef je aan tot eer van de Heere te willen leven, maar is Hij het dan niet waard, dat je Hem alle dingen voorlegt, ook deze andere jongen? Is het van het allergrootste belang om de Heere in alle dingen te kennen, zeker als het gaat om een relatie aan te gaan waar een huwelijk uit voort kan komen.
Het lijkt me goed, dat je alles eerst eens eerlijk en helder voor jezelf op een rijtje te zetten en eens goed jezelf te onderzoeken hoe nu je verhouding tot de Heere is. Hoe komt het dat je Hem als het gaat over een vriendschapsrelatie zo weinig nodig hebt en dat je je door een vriend je geloof kunt verwaarlozen.
Zelfonderzoek is dringend nodig! We hebben zo’n arglistig hart. Laat het je gebed mogen zijn met de dichter uit Psalm 139
Doorgrond m’, en ken mijn hart, o HEER;
Is ’t geen ik denk niet tot Uw eer?
Beproef m’ en zie, of mijn gemoed
Iets kwaads, iets onbehoorlijks voed’;
En doe mij toch met vaste schreden
Den weg der zaligheid betreden.
Je ds. A. A. Egas
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A. Egas
- Geboortedatum:30-05-1957
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Damwoude
- Status:Actief
87 artikelen
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
