(...) Maar dominee, ik heb een dringende vraag toe te voegen: als we gegeten heb...
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 25-02-2008| 00:00
Vraag
Ik zit net een vraag te lezen van iemand begin 20 die ds. Veldhuizen beantwoord heeft. Mijn mond viel bijna open van verbazing, ik had die vraag zelf gesteld kunnen hebben! Altijd maar die angst... ik durf zelfs bijna mijn ogen niet meer dicht te doen omdat ik bang ben dat wanneer ik ze opendoe de duivel met een gruwelijk gezicht voor mij staat. Dit is inderdaad heel zwaar en soms lees je in de Bijbel dat je gebukt gaat onder bepaalde noden als je bekeerd wordt en dan hoop ik zo dat dat ook bij mij zo is, zodat ik in ieder geval bekeerd word! Want dan hoef ik niet bang te zijn om te sterven of om iets engs mee te maken, want als het dan m'n dood word kan ik altijd naar de HEERE! Wat zou het een opluchting zijn als ik dat ooit zo mag ervaren! Maar dominee, ik heb een dringende vraag toe te voegen: als we gegeten hebben heb ik geen zin om Bijbel te lezen en te danken. Ik doe het wel, maar ik heb er nooit zin in! Dat vind ik heel erg en zo is het ook voor het slapen gaan e.d. Dat begrijp ik niet, want een bekeerd mens heeft toch LUST in de dingen van de Heere God? Ik heb het ook aan God gevraagd of HIJ wil zorgen dat ik er wel zin in heb, maar er is nog geen verandering! Ook tijdens een kerkdienst (PKN) zit ik soms te slapen of met heel andere gedachten. Als mijn man en ik bidden dan kan ik soms wel bidden dat ik het ook als FIJN ervaar, maar ik vind het erg dat ik niet zoals zoveel anderen zeg: ik heb zin om de Bijbel te lezen en te bidden, dat is het liefste wat ik doe. Nee, dat kan ik niet zeggen. Maar zo moet het toch zo zijn? Misschien een onmogelijke vraag, maar hoe kan dit alles dan? Ik heb er geen zicht meer op. Ik zal bidden om licht, wijsheid en kracht voor uw antwoord!
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vriendin,
Bedankt voor je vraag, die ik als een hartenkreet heb ervaren. Daarom probeer ik hem meteen maar te beantwoorden. Op het eerste wat je schrijft (altijd maar die angst, enz.) hoef ik, denk ik, niet in te gaan omdat je het antwoord aan de vorige vraagsteller las. Wonderlijk dat je dat juist las terwijl je zelf veel angsten hebt. Lees dat antwoord nog eens, of meerdere keren, door en probeer er over na te denken.
Je voegt er echter een dringende vraag aan toe. Je hebt na het eten of voor het slapen gaan (vaak) geen zin om Bijbel te lezen en dat vind je heel erg. Een bekeerd mens moet toch lust hebben in de dingen van de Heere God?, schrijf je. Je zit ook wel eens te slapen of met heel andere gedachten in de kerk en dat kan niet. Je zou graag bekeerd willen worden want dan hoef je geen angst te hebben om te sterven of iets engs mee te maken, schrijf je.
Nu, laat ik eerst wat zeggen over het bekeerd worden. Ik denk dat je daar op een wat eenzijdige manier naar kijkt. Ook daar schreef ik wat over in het vorige antwoord. Wat is bekering? Bekering is je afkeren van alles wat niet goed is in je leven en dat blijft het hele leven nodig. Het is in veel opzichten een proces. In de Bijbel is het altijd van heel concrete dingen. Als het volk Israël zonden heeft gedaan roepen de profeten er toe op dat zij zich bekeren. Johannes de Doper (Mattheüs 3:2) en ook Jezus (Mattheüs 4:17) prediken: “Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.” Wie bij Johannes de Doper zijn zonden belijdt (zeg maar: zich van zijn zonden bekeert) wordt gedoopt (Mattheüs 3:6). Bekering is dus veel meer dagelijkse bekering. We worden er elke keer toe geroepen als ons leven afbuigt van het Woord van God. En omdat dat zo vaak het geval is, omdat de wortel bij ons niet deugt, is dat het hele leven nodig. Ik denk aan een oude christen, die op de vraag: “Bent u bekeerd?” antwoordde: “Ik ben ermee bezig”. Je kunt ook denken aan de Heid. Catechismus, die in zondag 33 zegt dat de waarachtige bekering is: “de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens.” Ook daaruit zie je dat het een proces is. Kohlbrugge (je zult vast wel van hem gehoord hebben) vraagt in zijn catechisatieboekje: “Wanneer is de oude mens helemaal gestorven en de nieuwe mens helemaal opgestaan?” Antwoord: “Bij zijn dood.”
Ik denk dat je met je woorden “dat ik in ieder geval bekeerd wordt” de wedergeboorte bedoelt. Ook daar schreef ik in het vorige antwoord over: de wedergeboorte is heel nauw verbonden met het geloof. Hoe weet je dat je geboren bent? Heel eenvoudig: omdat je leeft. Hoe weet je of je wedergeboren bent? Als je “geestelijk” leeft, dat wil zeggen: gelooft in de Heere Jezus Christus, in Zijn lijden en sterven voor je zonden, en dat je zonder Hem niet meer zou kunnen leven. Daarom zei bijvoorbeeld de engelse prediker Spurgeon: “Het enige punt in mijn bekering was dat ik niets anders te doen had dan als een arme zondaar naar Jezus te zien.” Lees ook daarvoor het antwoord in die vorige brief nog eens.
Maar nu het tweede: je dringende vraag over het geen zin hebben in Bijbellezen en te danken, zowel na het eten als voor het slapen gaan. Mag ik daar eens een paar dingen van zeggen?
1. Schrik niet (of misschien moet je juist wel schrikken!): Daar moet je je heel concreet van bekeren. Je kunt wel zeggen: daar moet de Heere me van bekeren, maar dat is wel erg gemakkelijk. Denk aan wat ik zojuist schreef over bekering: Alles wat niet goed is in je leven daar moet je je van bekeren.
2. Ik zeg er meteen wat bij: Het kan zijn dat Bijbellezen aan tafel en voor het slapen gaan jou niet zoveel doet omdat je als je naar bed gaat (na een drukke dag) bijvoorbeeld erg moe bent of omdat je aan tafel misschien haast hebt of druk bent. Moet je daar dan maar mee stoppen? Ik denk het niet. Ik denk dat je de drukte en moeheid moet proberen weg te nemen. Hoe en of dat kan, dat kun je zelf misschien het beste invullen.
3. Maar er is nog iets: Waar komt Bijbellezen aan tafel vandaan? Het is een heel zinvolle, vooral protestantse gewoonte, die niet regelrecht in de Bijbel staat. Het heeft wel Bijbelse wortels: bij het brood wordt het Brood des levens gevoegd, bij het eten de Spijs die niet vergaat maar blijft tot in het eeuwige leven. En Jezus sprak altijd woorden als Hij met Zijn discipelen of anderen at. Maar het staat niet regelrecht in de Bijbel. Het is zelfs de vraag of het het meest zinvol is. Het gaat aan tafel namelijk vaak over het hoofd heen. Tenzij je de tijd en gelegenheid hebt om met elkaar over het gelezene te praten. Weet je wat ik je heel dringend aanraadt: één of twee keer per dag een zinvol vast moment uit te kiezen om de Bijbel te lezen. En dan niet teveel. Het mag gerust een klein stukje zijn. Maar zo dat je de mogelijkheid hebt om er diep over na te denken wat het stukje je te zeggen heeft. Maarten Luther zei eens: “Neem elke avond een paar Bijbelverzen mee naar bed, niet teveel (!), maar zoveel dat je ze de volgende morgen als je wakker wordt nog bij je hebt.” Ik ken mensen die lezen voor het slapen gaan één tekst (uit een zgn. “tekstdoosje” dat je in veel christelijke boekwinkels kunt kopen), om daar voor het slapengaan over na te denken. Of, als je bijvoorbeeld het Spreukenboek leest: neem maximaal 10 verzen, daarna pak je er een of twee verzen uit om erover na te denken (wat mij betreft op de fiets naar je werk). Dan krijgt Bijbellezen echt inhoud. Dus: Bijbellezen aan tafel is een (goede!) gewoonte. Maar probeer het uit te diepen, door er bijvoorbeeld met elkaar even over te praten. Je kunt het ook afwisselen: de ene keer lees jij, de andere keer leest je man. Of je doet aan de hand van een dagboekje. Of van een Bijbelrooster. Maar zoek vooral naar andere vormen: ’s morgens als je opstaat (als je een ‘vroeg’ iemand bent), tijdens de koffie, voordat je man thuis komt van zijn werk, of noem maar op. “Stille tijd” noemen we dat, waarbij je echt de tijd neemt om over het gelezene na te denken.
4. Er zijn ook andere mogelijkheden: Neem eens een bepaald Bijbelboek dat je wilt lezen, met een eenvoudige verklaring erbij, die je in een goede christelijke boekwinkel kunt kopen. Neem je bijvoorbeeld voor de komende tijd het Spreukenboek of het Johannesevangelie te lezen. Kom je dingen tegen die je niet begrijpt, denk er over na. Begrijp je het dan nog niet, ga verder met het volgende gedeelte, enz. Iemand zei eens: het is met de Bijbel net alsof je een groot land (bijvoorbeeld Frankrijk) gaat ontdekken. Dan moet je natuurlijk niet net over de grens elke zijweg ingaan, maar eerst via de hoofdwegen een bepaald gedeelte kiezen; volgende keer neem je een ander gedeelte; Na een paar jaar neem je de binnenwegen. En... wat is Frankrijk (de Bijbel) dan mooi. Eigenlijk raak je er nooit in uitgekeken!
5. En, beste vriendin: waarom zou je niet op een Bijbelkring gaan? En als die er in je gemeente niet is, waarom zou je die met een paar vriendinnen of echtparen niet oprichten? Dan kun je met elkaar over het gelezene praten, wat het jou en anderen te zeggen heeft. Een Bijbelkring van, als het kan, wat leeftijdgenoten, zou ik heel zinvol voor je vinden. Het wordt dan vast (dat wens ik je ook toe): “Hoe lief heb ik uw wet (Uw Woord), ze is mijn betrachting de ganse dag” (Psalm 119:97), “Ik zal mijzelf vermaken in Uw inzettingen; Uw Woord zal ik niet vergeten” (Psalm 119:16).
6. Je schrijft: een bekeerd mens heef toch lust in de dingen van de Heere God? Ja, dat is zeker waar. Alleen: wat is een bekeerd mens? Daar heb ik hierboven wat van gezegd. Toch: je bent er niet onverschillig onder. Anders had je je vraag niet gesteld en zou je er ook niet ongerust over zijn dat de (dingen van de) Bijbel je zo weinig zegt of zeggen). Of anders had je misschien gedacht: Ik ben altijd zo druk, de Bijbel (of nog erger: God) kan mij niet zo veel schelen! Nee, je bent er ongerust over. Je zou zo graag willen veranderen. Dat vind ik een heel mooie (geloofsmatige) trek van je. Alleen: probeer er, zinvol, wat aan te doen.
7. Waarom zou je er ook niet eens met je dominee of een ouderling op huisbezoek over praten wat is het meest zinvol is om de Bijbel te lezen en naar de preek te luisteren? Misschien krijg je in jouw situatie goede raad, waar je wat mee kunt.
8. Je schrijft, een beetje tussendoor, dat je voor het slapengaan ook vaak geen zin hebt om te danken. Probeer dat heel concreet te veranderen. Echt hoor, dat moet! Denk aan wat je die dag van de Heere ontvangen hebt: eten, drinken, inkomen, miljoenen mensen in de wereld hebben nauwelijks te eten, jij hebt veel, je hebt een man, enz. Probeer er ook voor te danken dat God er is, vraag Hem steeds je te helpen bij alles wat je tekort komt, dank Hem dat er een gemeente is waar je bij hoort, enz. en voor nog heel veel dingen meer. Je kent vast wel dat versje: Dank U voor deze nieuwe morgen, dank U voor deze nieuwe dag, dank U dat ik met al mijn zorgen, bij U komen mag, enz. Als je echt bedenkt wie de Heere (voor je) is, is er veel te danken. Onverdiende zegeningen.
9. Wat het Bijbellezen betreft: De Bijbel heeft 66 Bijbelboeken. Als je eenmaal, misschien met vallen en opstaan, de ‘smaak’ te pakken hebt, door een goede vorm te kiezen, dan raak je er nooit in uitgelezen.
Beste vriendin, mijn antwoord is langer geworden dan ik gedacht had.
Heel fijn dat je om licht, wijsheid en kracht voor mijn antwoord gebeden hebt. Ik hoop echt dat ik je wat geholpen hebt. Dat God je helpt! Hij zegene je!
Ds. H. Veldhuizen
Bedankt voor je vraag, die ik als een hartenkreet heb ervaren. Daarom probeer ik hem meteen maar te beantwoorden. Op het eerste wat je schrijft (altijd maar die angst, enz.) hoef ik, denk ik, niet in te gaan omdat je het antwoord aan de vorige vraagsteller las. Wonderlijk dat je dat juist las terwijl je zelf veel angsten hebt. Lees dat antwoord nog eens, of meerdere keren, door en probeer er over na te denken.
Je voegt er echter een dringende vraag aan toe. Je hebt na het eten of voor het slapen gaan (vaak) geen zin om Bijbel te lezen en dat vind je heel erg. Een bekeerd mens moet toch lust hebben in de dingen van de Heere God?, schrijf je. Je zit ook wel eens te slapen of met heel andere gedachten in de kerk en dat kan niet. Je zou graag bekeerd willen worden want dan hoef je geen angst te hebben om te sterven of iets engs mee te maken, schrijf je.
Nu, laat ik eerst wat zeggen over het bekeerd worden. Ik denk dat je daar op een wat eenzijdige manier naar kijkt. Ook daar schreef ik wat over in het vorige antwoord. Wat is bekering? Bekering is je afkeren van alles wat niet goed is in je leven en dat blijft het hele leven nodig. Het is in veel opzichten een proces. In de Bijbel is het altijd van heel concrete dingen. Als het volk Israël zonden heeft gedaan roepen de profeten er toe op dat zij zich bekeren. Johannes de Doper (Mattheüs 3:2) en ook Jezus (Mattheüs 4:17) prediken: “Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.” Wie bij Johannes de Doper zijn zonden belijdt (zeg maar: zich van zijn zonden bekeert) wordt gedoopt (Mattheüs 3:6). Bekering is dus veel meer dagelijkse bekering. We worden er elke keer toe geroepen als ons leven afbuigt van het Woord van God. En omdat dat zo vaak het geval is, omdat de wortel bij ons niet deugt, is dat het hele leven nodig. Ik denk aan een oude christen, die op de vraag: “Bent u bekeerd?” antwoordde: “Ik ben ermee bezig”. Je kunt ook denken aan de Heid. Catechismus, die in zondag 33 zegt dat de waarachtige bekering is: “de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens.” Ook daaruit zie je dat het een proces is. Kohlbrugge (je zult vast wel van hem gehoord hebben) vraagt in zijn catechisatieboekje: “Wanneer is de oude mens helemaal gestorven en de nieuwe mens helemaal opgestaan?” Antwoord: “Bij zijn dood.”
Ik denk dat je met je woorden “dat ik in ieder geval bekeerd wordt” de wedergeboorte bedoelt. Ook daar schreef ik in het vorige antwoord over: de wedergeboorte is heel nauw verbonden met het geloof. Hoe weet je dat je geboren bent? Heel eenvoudig: omdat je leeft. Hoe weet je of je wedergeboren bent? Als je “geestelijk” leeft, dat wil zeggen: gelooft in de Heere Jezus Christus, in Zijn lijden en sterven voor je zonden, en dat je zonder Hem niet meer zou kunnen leven. Daarom zei bijvoorbeeld de engelse prediker Spurgeon: “Het enige punt in mijn bekering was dat ik niets anders te doen had dan als een arme zondaar naar Jezus te zien.” Lees ook daarvoor het antwoord in die vorige brief nog eens.
Maar nu het tweede: je dringende vraag over het geen zin hebben in Bijbellezen en te danken, zowel na het eten als voor het slapen gaan. Mag ik daar eens een paar dingen van zeggen?
1. Schrik niet (of misschien moet je juist wel schrikken!): Daar moet je je heel concreet van bekeren. Je kunt wel zeggen: daar moet de Heere me van bekeren, maar dat is wel erg gemakkelijk. Denk aan wat ik zojuist schreef over bekering: Alles wat niet goed is in je leven daar moet je je van bekeren.
2. Ik zeg er meteen wat bij: Het kan zijn dat Bijbellezen aan tafel en voor het slapen gaan jou niet zoveel doet omdat je als je naar bed gaat (na een drukke dag) bijvoorbeeld erg moe bent of omdat je aan tafel misschien haast hebt of druk bent. Moet je daar dan maar mee stoppen? Ik denk het niet. Ik denk dat je de drukte en moeheid moet proberen weg te nemen. Hoe en of dat kan, dat kun je zelf misschien het beste invullen.
3. Maar er is nog iets: Waar komt Bijbellezen aan tafel vandaan? Het is een heel zinvolle, vooral protestantse gewoonte, die niet regelrecht in de Bijbel staat. Het heeft wel Bijbelse wortels: bij het brood wordt het Brood des levens gevoegd, bij het eten de Spijs die niet vergaat maar blijft tot in het eeuwige leven. En Jezus sprak altijd woorden als Hij met Zijn discipelen of anderen at. Maar het staat niet regelrecht in de Bijbel. Het is zelfs de vraag of het het meest zinvol is. Het gaat aan tafel namelijk vaak over het hoofd heen. Tenzij je de tijd en gelegenheid hebt om met elkaar over het gelezene te praten. Weet je wat ik je heel dringend aanraadt: één of twee keer per dag een zinvol vast moment uit te kiezen om de Bijbel te lezen. En dan niet teveel. Het mag gerust een klein stukje zijn. Maar zo dat je de mogelijkheid hebt om er diep over na te denken wat het stukje je te zeggen heeft. Maarten Luther zei eens: “Neem elke avond een paar Bijbelverzen mee naar bed, niet teveel (!), maar zoveel dat je ze de volgende morgen als je wakker wordt nog bij je hebt.” Ik ken mensen die lezen voor het slapen gaan één tekst (uit een zgn. “tekstdoosje” dat je in veel christelijke boekwinkels kunt kopen), om daar voor het slapengaan over na te denken. Of, als je bijvoorbeeld het Spreukenboek leest: neem maximaal 10 verzen, daarna pak je er een of twee verzen uit om erover na te denken (wat mij betreft op de fiets naar je werk). Dan krijgt Bijbellezen echt inhoud. Dus: Bijbellezen aan tafel is een (goede!) gewoonte. Maar probeer het uit te diepen, door er bijvoorbeeld met elkaar even over te praten. Je kunt het ook afwisselen: de ene keer lees jij, de andere keer leest je man. Of je doet aan de hand van een dagboekje. Of van een Bijbelrooster. Maar zoek vooral naar andere vormen: ’s morgens als je opstaat (als je een ‘vroeg’ iemand bent), tijdens de koffie, voordat je man thuis komt van zijn werk, of noem maar op. “Stille tijd” noemen we dat, waarbij je echt de tijd neemt om over het gelezene na te denken.
4. Er zijn ook andere mogelijkheden: Neem eens een bepaald Bijbelboek dat je wilt lezen, met een eenvoudige verklaring erbij, die je in een goede christelijke boekwinkel kunt kopen. Neem je bijvoorbeeld voor de komende tijd het Spreukenboek of het Johannesevangelie te lezen. Kom je dingen tegen die je niet begrijpt, denk er over na. Begrijp je het dan nog niet, ga verder met het volgende gedeelte, enz. Iemand zei eens: het is met de Bijbel net alsof je een groot land (bijvoorbeeld Frankrijk) gaat ontdekken. Dan moet je natuurlijk niet net over de grens elke zijweg ingaan, maar eerst via de hoofdwegen een bepaald gedeelte kiezen; volgende keer neem je een ander gedeelte; Na een paar jaar neem je de binnenwegen. En... wat is Frankrijk (de Bijbel) dan mooi. Eigenlijk raak je er nooit in uitgekeken!
5. En, beste vriendin: waarom zou je niet op een Bijbelkring gaan? En als die er in je gemeente niet is, waarom zou je die met een paar vriendinnen of echtparen niet oprichten? Dan kun je met elkaar over het gelezene praten, wat het jou en anderen te zeggen heeft. Een Bijbelkring van, als het kan, wat leeftijdgenoten, zou ik heel zinvol voor je vinden. Het wordt dan vast (dat wens ik je ook toe): “Hoe lief heb ik uw wet (Uw Woord), ze is mijn betrachting de ganse dag” (Psalm 119:97), “Ik zal mijzelf vermaken in Uw inzettingen; Uw Woord zal ik niet vergeten” (Psalm 119:16).
6. Je schrijft: een bekeerd mens heef toch lust in de dingen van de Heere God? Ja, dat is zeker waar. Alleen: wat is een bekeerd mens? Daar heb ik hierboven wat van gezegd. Toch: je bent er niet onverschillig onder. Anders had je je vraag niet gesteld en zou je er ook niet ongerust over zijn dat de (dingen van de) Bijbel je zo weinig zegt of zeggen). Of anders had je misschien gedacht: Ik ben altijd zo druk, de Bijbel (of nog erger: God) kan mij niet zo veel schelen! Nee, je bent er ongerust over. Je zou zo graag willen veranderen. Dat vind ik een heel mooie (geloofsmatige) trek van je. Alleen: probeer er, zinvol, wat aan te doen.
7. Waarom zou je er ook niet eens met je dominee of een ouderling op huisbezoek over praten wat is het meest zinvol is om de Bijbel te lezen en naar de preek te luisteren? Misschien krijg je in jouw situatie goede raad, waar je wat mee kunt.
8. Je schrijft, een beetje tussendoor, dat je voor het slapengaan ook vaak geen zin hebt om te danken. Probeer dat heel concreet te veranderen. Echt hoor, dat moet! Denk aan wat je die dag van de Heere ontvangen hebt: eten, drinken, inkomen, miljoenen mensen in de wereld hebben nauwelijks te eten, jij hebt veel, je hebt een man, enz. Probeer er ook voor te danken dat God er is, vraag Hem steeds je te helpen bij alles wat je tekort komt, dank Hem dat er een gemeente is waar je bij hoort, enz. en voor nog heel veel dingen meer. Je kent vast wel dat versje: Dank U voor deze nieuwe morgen, dank U voor deze nieuwe dag, dank U dat ik met al mijn zorgen, bij U komen mag, enz. Als je echt bedenkt wie de Heere (voor je) is, is er veel te danken. Onverdiende zegeningen.
9. Wat het Bijbellezen betreft: De Bijbel heeft 66 Bijbelboeken. Als je eenmaal, misschien met vallen en opstaan, de ‘smaak’ te pakken hebt, door een goede vorm te kiezen, dan raak je er nooit in uitgelezen.
Beste vriendin, mijn antwoord is langer geworden dan ik gedacht had.
Heel fijn dat je om licht, wijsheid en kracht voor mijn antwoord gebeden hebt. Ik hoop echt dat ik je wat geholpen hebt. Dat God je helpt! Hij zegene je!
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
244 artikelen
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
