(...) De grote vraag die mij bezig houdt is of je alleen zalig kan worden door h...

Dr. C. A. van der Sluijs | Geen reacties | 18-02-2008| 00:00

Ik ben 15 jaar oud, van huis uit lid van de Ger. Gem. De grote vraag die mij bezig houdt is of je alleen zalig kan worden door het erkennen van onze grote zonden, (zoals mijn moeder het steeds uitlegt) of dat je zalig moet worden door het grote werk van Jezus Christus die voor onze zonden geleden heeft. Het is toch veel meer tot Gods eer om Zijn grote werk te erkennen dan om onze eigen zonden zo in het middelpunt te stellen? Verder voel ik me niet echt thuis in de Ger. Gem. en ga ik vaak naar de PKN. Daar vind ik antwoorden op vele vragen die ik heb en ik mag merken dat ik daar veel van God en Zijn werk kan leren. Helaas zijn mijn ouders het daar niet mee eens. Daar komt nog bij dat ik graag dominee zou willen worden. Het lijkt mij het mooiste wat er is om te dienen voor onze Heere. Daarbij heb ik natuurlijk altijd de vraag of ik zelf wel bekeerd ben en of ik wel een roeping heb. Dat is natuurlijk helemaal waar en ik bid ook dat ik dat mag krijgen. Alleen zit ik op de havo en ben ik zeer slecht in talen. Theologie zal ik dus nooit kunnen studeren en kan ik dus ook geen dominee worden. Hoe moet ik nu verder? Als het kan zou ik het fijn vinden als deze vraag beantwoord wordt door dr. C. A. van der Sluijs uit Veenendaal. Een jongen die op zoek is naar God.

Beste jonge vriend. Je moeder heeft gelijk en jij hebt ook gelijk: je mag helemaal van God worden, omdat jouw God daarin dan de eer krijgt die Hem toekomt. En dit kan inderdaad alleen maar door het werk van de Heere Jezus. Maar tegelijk zul je er achter komen dat dit dan een onvoorstelbaar grote verlossing is omdat wij heel diep in ons hart altijd onszelf zoeken. Misschien ook wel als je zo graag dominee wil worden. Daarom is het van het grootste belang dat je heel je leven gaat zien, zoals Gód het ziet. In de kerk noemen we dat wel de ontdekking door de Heilige Geest. Ik denk dat je ouders dat bedoelen, en daarin hebben ze best wel gelijk. Alleen, dit verloopt altijd heel anders dan wij ons voorstellen. En daaraan kun je zien dat het dan Gods werk is en niet iets wat wij zelf kunnen realiseren.

Daarom gaat het om een biddend leven, waarin je vraagt of God je wil laten zien waar het nu eigenlijk om gaat. Want “arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? (Jer. 17:9).” Doorslaggevend in je leven zal dan zijn de liefde van God in de verzoening van je leven. Dáár wordt alles anders. Dáár is een vrede die alle verstand te boven gaat. Dáár is het ook God die je leven leidt van stap tot stap, ook als je er zelfs soms niets van snapt. Hij baant wegen, die er soms helemaal niet zijn. Als jij predikant moet worden, zal God daar wel voor zorgen. Zo eenvoudig is dat. En als dat niet van God is, dan moet je het echt niet worden, want dan is het eigenlijk het vreselijkste beroep wat er is. Laat God daarom je leven leiden en invullen tot in de kleinste dingen. Want wat God doet, is altijd welgedaan.

Ik kan het ook begrijpen dat je ouders je liever naar de kerk zien gaan waar je gedoopt bent. Zo hoort het eigenlijk ook. Als je echt naar een andere kerk moet, dan moet je wél weten dat God voorop gaat. Nu maak ik het misschien moeilijk voor je, maar je kunt het jezelf ook te gemakkelijk maken waardoor de dingen in je leven op den duur alleen maar moeilijker worden. Vraag jezelf heel indringend af voor Gods aangezicht: waar gaat het me nu eigenlijk om en om wie gaat het me nu eigenlijk, gaat het om mezelf of om God? Eén ding weet ik heel zeker: bij het beantwoorden van die vraag heb je God nodig! “En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een ieder mild geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden (Jak. 1:5).”

Een vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven