(...) Toen ik dat tegen haar zei dat ik weinig hoogte krijg hoe de liefde wederz...
Ds. M.W. Muilwijk | Geen reacties | 04-01-2008| 00:00
Vraag
Ik heb sinds twee maanden verkering. We kunnen goed met elkaar overweg en we kunnen ook heel goed met elkaar praten. Maar zij heeft volgens mij een minderwaardigheidsgevoel, want ze heeft heel vaak dagen dat ze denkt: waarom ben ik op aarde en ik doe toch niets goed. Ik kan geen hoogte van haar krijgen wat ze nu wel en wat ze nu niet wil. En als ik zeg van: dat beslis jij maar, dan zegt ze: nee doe jij dat maar, want mijn beslissingen zijn toch niet goed. En ik kan bijvoorbeeld tegen haar zeggen: ik hou veel van je, of gewoon even tussendoor: hé lieverd. En dat kan zij niet. Toen ik dat tegen haar zei dat ik weinig hoogte krijg hoe de liefde wederzijds is, moest ze huilen en dacht zij weer dat ze het niet goed deed. Nu weet ik inmiddels dat ze wel heel veel van mij houdt, maar ze kan dat niet zo zeggen. En ze zegt zelf dat ze dat gevoel al had toen ze in groep 3/4 zat, dat ze niet wist waarom ze op aarde was. Maar ze wil niet dat ik het erover heb met haar ouders of met iemand anders. Nu is mijn vraag eigenlijk, moeten we nu professionele hulp gaan zoeken, want ze wil het wel vertellen tegen mij maar ze weet niet hoe? Ik hoop dat u mij een paar adviezen kan geven hoe ik hier met haar het beste over kan praten.
Antwoord
Beste vragensteller,
In je vraag vertel je eigenlijk heel veel dingen. Ik wil eerst kort samenvatten hoe de situatie, zoals ik die opmaak uit jouw vraag, nu is. Mijn bedoeling is dat voor jou duidelijk is, op grond van welke situatie ik de adviezen geef.
Je hebt nu twee maanden verkering met een meisje, van wie je inmiddels weet dat ze heel veel van je houdt. Maar dit laat ze naar jou toe op een andere manier merken dan jij dat naar haar toe laat merken. Ik krijg ook de indruk dat je graag zou willen dat zij naar jou toe op dezelfde manier als jij dat doet, laat merken dat ze van je houdt. Zij durft niet echt beslissingen te nemen, omdat ze bang is dat ze het verkeerd doet. Ze heeft dus meer vertrouwen in jou dan in zichzelf. Zij heeft naar jou verwoord dat ze al op de basisschool zichzelf afvroeg wat ze aarde deed. Hetzelfde gevoel heeft zij nu nog steeds. Jij leidt daaruit af dat ze een minderwaardigheidsgevoel heeft. Je vraag is: hoe kan ik haar helpen?
Uit de bovengenoemde situatie leid ik niet direct af dat je professionele hulp zou moeten gaan zoeken. Ik weet jullie leeftijd niet, maar een gevoel van minderwaardigheid komt wel meer voor in de tienerjaren. Maar misschien zitten jullie daar ver boven. In elk geval is het wel een zaak van belang om met elkaar daarover te praten. Wanneer dit namelijk zou omslaan naar een situatie waarin zij zegt: “ik hoef/wil niet meer leven” dan wordt het wel tijd om professionele hulp te gaan zoeken.
Ik doe maar even alsof ik jou ben en vertel hoe ik het aan zou pakken. Ik zou allereerst van haar willen weten waarom zij het gevoel heeft en vindt dat ze “niets goed doet” en zich de vraag stelt “waarom ben ik op aarde?”. Haar gevoel komt ergens uit voort. Als ik weet waarom zij dat gevoel heeft, kan ik haar laten zien waarom dat gevoel niet klopt. Ik denk dat dit de eerste stap is om haar te helpen. Houd wel één ding in de gaten. Het is mogelijk dat er een traumatische ervaring schuil gaat achter haar minderwaardigheidsgevoel, hoewel ik dat niet uit je vraag kan opmaken. Als er concrete wonden schuil gaan achter haar minderwaardigheidsgevoel, dan zul je alsnog met haar samen moeten bespreken of professionele hulp niet veel beter is. Wil ook niet teveel in één keer. Je schenkt jouw vertrouwen, maar misschien dat ze niets alles in één keer wil vertellen.
In elk geval, wanneer je weet wat er schuil gaat achter haar gevoel, dan kan je haar laten zien dat haar gevoel niet klopt. Ze is er in elk geval voor jou op aarde en in elk geval jij houdt van haar en accepteert de dingen de ze misschien niet helemaal goed doet en waardeert wat ze wel goed doet. Laat haar dit in daden en woorden merken.
Er is nog een tweede kant aan mijn antwoord. Deze kant is minstens zo belangrijk. Wanneer ik je vraag in het licht van de Bijbel zie, dan zie ik daar een Vader, Die Zijn schepping onderhoudt en regeert. Waar wij als zondaren in Zijn oog alles verkeerd doen en zo Zijn schepping vernielen, daar wil Hij de schepping helen. Dit heeft Hij gedaan door Zijn Zoon te zenden. Dit heeft Hij gedaan voor de hele wereld (zie Johannes 3:16 en 17). Hieruit blijkt boven alle menselijke liefde die jouw vriendin geniet, dat de God en Vader door de Heere Jezus Christus zoveel waarde in elk van Zijn schepselen (dus ook jouw vriendin!) ziet, dat Hij de Zoon van Zijn liefde aan ons gaf. Ten diepste daarom heeft elk mens waarde. Ook daarop mag je haar wijzen, wanneer zij zichzelf waardeloos vindt: wij zijn op aarde om deze God en Vader te eren in ons leven. Dit nieuwe leven schenkt God door Zijn Zoon aan ieder die in geloof tot Hem nadert!
Vergeet ook niet dat je deze vraag aan God mag voorleggen om leiding en wijsheid in het gesprek. Als je vriendin er niet (meer) met jou over wil praten, dat ze er altijd met God over mag praten: uiteindelijk zegt Hij het: “Mijn oog zal op u zijn, Ik zal raad geven” (Psalm 32).
Ik hoop dat je met beide kanten van mijn antwoord wat kunt: wanneer je meer concrete vragen hebt naar aanleiding van deze situatie, ben ik opnieuw bereid deze via Refoweb te beantwoorden.
M. W. Muilwijk
In je vraag vertel je eigenlijk heel veel dingen. Ik wil eerst kort samenvatten hoe de situatie, zoals ik die opmaak uit jouw vraag, nu is. Mijn bedoeling is dat voor jou duidelijk is, op grond van welke situatie ik de adviezen geef.
Je hebt nu twee maanden verkering met een meisje, van wie je inmiddels weet dat ze heel veel van je houdt. Maar dit laat ze naar jou toe op een andere manier merken dan jij dat naar haar toe laat merken. Ik krijg ook de indruk dat je graag zou willen dat zij naar jou toe op dezelfde manier als jij dat doet, laat merken dat ze van je houdt. Zij durft niet echt beslissingen te nemen, omdat ze bang is dat ze het verkeerd doet. Ze heeft dus meer vertrouwen in jou dan in zichzelf. Zij heeft naar jou verwoord dat ze al op de basisschool zichzelf afvroeg wat ze aarde deed. Hetzelfde gevoel heeft zij nu nog steeds. Jij leidt daaruit af dat ze een minderwaardigheidsgevoel heeft. Je vraag is: hoe kan ik haar helpen?
Uit de bovengenoemde situatie leid ik niet direct af dat je professionele hulp zou moeten gaan zoeken. Ik weet jullie leeftijd niet, maar een gevoel van minderwaardigheid komt wel meer voor in de tienerjaren. Maar misschien zitten jullie daar ver boven. In elk geval is het wel een zaak van belang om met elkaar daarover te praten. Wanneer dit namelijk zou omslaan naar een situatie waarin zij zegt: “ik hoef/wil niet meer leven” dan wordt het wel tijd om professionele hulp te gaan zoeken.
Ik doe maar even alsof ik jou ben en vertel hoe ik het aan zou pakken. Ik zou allereerst van haar willen weten waarom zij het gevoel heeft en vindt dat ze “niets goed doet” en zich de vraag stelt “waarom ben ik op aarde?”. Haar gevoel komt ergens uit voort. Als ik weet waarom zij dat gevoel heeft, kan ik haar laten zien waarom dat gevoel niet klopt. Ik denk dat dit de eerste stap is om haar te helpen. Houd wel één ding in de gaten. Het is mogelijk dat er een traumatische ervaring schuil gaat achter haar minderwaardigheidsgevoel, hoewel ik dat niet uit je vraag kan opmaken. Als er concrete wonden schuil gaan achter haar minderwaardigheidsgevoel, dan zul je alsnog met haar samen moeten bespreken of professionele hulp niet veel beter is. Wil ook niet teveel in één keer. Je schenkt jouw vertrouwen, maar misschien dat ze niets alles in één keer wil vertellen.
In elk geval, wanneer je weet wat er schuil gaat achter haar gevoel, dan kan je haar laten zien dat haar gevoel niet klopt. Ze is er in elk geval voor jou op aarde en in elk geval jij houdt van haar en accepteert de dingen de ze misschien niet helemaal goed doet en waardeert wat ze wel goed doet. Laat haar dit in daden en woorden merken.
Er is nog een tweede kant aan mijn antwoord. Deze kant is minstens zo belangrijk. Wanneer ik je vraag in het licht van de Bijbel zie, dan zie ik daar een Vader, Die Zijn schepping onderhoudt en regeert. Waar wij als zondaren in Zijn oog alles verkeerd doen en zo Zijn schepping vernielen, daar wil Hij de schepping helen. Dit heeft Hij gedaan door Zijn Zoon te zenden. Dit heeft Hij gedaan voor de hele wereld (zie Johannes 3:16 en 17). Hieruit blijkt boven alle menselijke liefde die jouw vriendin geniet, dat de God en Vader door de Heere Jezus Christus zoveel waarde in elk van Zijn schepselen (dus ook jouw vriendin!) ziet, dat Hij de Zoon van Zijn liefde aan ons gaf. Ten diepste daarom heeft elk mens waarde. Ook daarop mag je haar wijzen, wanneer zij zichzelf waardeloos vindt: wij zijn op aarde om deze God en Vader te eren in ons leven. Dit nieuwe leven schenkt God door Zijn Zoon aan ieder die in geloof tot Hem nadert!
Vergeet ook niet dat je deze vraag aan God mag voorleggen om leiding en wijsheid in het gesprek. Als je vriendin er niet (meer) met jou over wil praten, dat ze er altijd met God over mag praten: uiteindelijk zegt Hij het: “Mijn oog zal op u zijn, Ik zal raad geven” (Psalm 32).
Ik hoop dat je met beide kanten van mijn antwoord wat kunt: wanneer je meer concrete vragen hebt naar aanleiding van deze situatie, ben ik opnieuw bereid deze via Refoweb te beantwoorden.
M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
146 artikelen
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
