Als jongelui met elkaar geslachtsgemeenschap hebben gehad, maar de relatie verlo...
Ds. W. Arkeraats | Geen reacties | 02-01-2008| 00:00
Vraag
Als jongelui met elkaar geslachtsgemeenschap hebben gehad, maar de relatie verloopt niet goed, moet je ze dan als ouders stimuleren om te trouwen of toch niet? Voor God zijn ze één geworden! Maar een slecht huwelijk is een vreselijke zaak, zeker m.b.t. eventuele kinderen. Mogen ze in geval van het verbreken van de relatie dan een nieuwe relatie aangaan? Hoe stel je je als ouders hierin op?
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vragensteller,
Uit de vraag op te maken, is het geen vraag van een jongere, maar van de ouders van één van hen. Als ik deze vraag probeer te beantwoorden, probeer ik me dan ook allereerst in hun situatie enigszins te verplaatsen. En die omstandigheden kunnen inderdaad heel moeilijk zijn. Er zijn dingen in het leven die om een oplossing vragen en je voelt: de ene kant is moeilijk, maar wat je er tegenover stelt, is het niet minder. Graag wil ik daarin meedenken, maar ik voel wel: je kunt alleen een wat ‘algemeen’ antwoord geven. In een situatie als deze besef ik dat je eigenlijk elkaars persoonlijke omstandigheden zou moeten kennen. Een antwoord dat op een concrete situatie is toegesneden, kent soms wat andere nuances. Dit in korte trekken vooraf.
Naar mijn overtuiging is het goed om helder te stellen dat geslachtsgemeenschap haar plaats moet hebben binnen het huwelijk. Die roeping om elkaar te sparen doet niets af van de vreugde van de tijd van verkering en verloving. Integendeel. Zo mogen we het ook beleven, als we volkomen zeker zijn van elkaar en we zonder twijfel heenleven naar de komende trouwdag.
Maar als het anders is? Moet je in bovengenoemde situatie altijd tot een huwelijk komen? We voelen de spanning wel. Je hebt inderdaad als man en vrouw geleefd. Toch zou ik niet willen zeggen dat je dan zonder enige voorbehoud tot een huwelijk moet komen. Maar laat de spanning tussen die twee dingen maar staan.
Hierbij zijn méér dingen aan de orde. Heb je al lange tijd verkering en is de spanning te groot geworden? Of is er meer sprake van een korte verkering en een zekere onbedachtzaamheid? En wat houdt het in, dat de relatie niet goed (meer) verloopt? Was de verkering nog te kort, om elkaar echt goed te leren kennen en blijkt het, dat je toch niet bij elkaar past? Of is er verwijdering gekomen juist als gevolg van het bovengenoemde?
In de ene situatie zeg je: beëindig die relatie, hoe pijnlijk het ook in het begin zal zijn. En aan een ander zou je eerder de raad geven, biddend aan verbetering te werken. In dit verband is een relatie, die “niet goed” verloopt, een heel subjectief gegeven. U begrijpt intussen wel dat het niet eenvoudig is om een algemeen antwoord te geven. We kunnen niet om de vraag naar de concrete omstandigheden heen.
Samenvattend zou ik willen zeggen: we kunnen niet stellen, dat een verkering kost wat kost in stand gehouden moet worden, zelfs in bovengenoemde omstandigheden. Anderzijds moeten we ons altijd afvragen of we in biddend opzien tot de Heere dichter bij elkaar kunnen komen. Als ouders kun je dan voor een heel moeilijk dilemma komen te staan.
Ik hoop van harte dat het dan gegeven wordt de dingen goed in te schatten en met de kinderen een open relatie te hebben, om de goede beslissing te nemen.
Een hartelijke groet,
Ds. W. Arkeraats
Uit de vraag op te maken, is het geen vraag van een jongere, maar van de ouders van één van hen. Als ik deze vraag probeer te beantwoorden, probeer ik me dan ook allereerst in hun situatie enigszins te verplaatsen. En die omstandigheden kunnen inderdaad heel moeilijk zijn. Er zijn dingen in het leven die om een oplossing vragen en je voelt: de ene kant is moeilijk, maar wat je er tegenover stelt, is het niet minder. Graag wil ik daarin meedenken, maar ik voel wel: je kunt alleen een wat ‘algemeen’ antwoord geven. In een situatie als deze besef ik dat je eigenlijk elkaars persoonlijke omstandigheden zou moeten kennen. Een antwoord dat op een concrete situatie is toegesneden, kent soms wat andere nuances. Dit in korte trekken vooraf.
Naar mijn overtuiging is het goed om helder te stellen dat geslachtsgemeenschap haar plaats moet hebben binnen het huwelijk. Die roeping om elkaar te sparen doet niets af van de vreugde van de tijd van verkering en verloving. Integendeel. Zo mogen we het ook beleven, als we volkomen zeker zijn van elkaar en we zonder twijfel heenleven naar de komende trouwdag.
Maar als het anders is? Moet je in bovengenoemde situatie altijd tot een huwelijk komen? We voelen de spanning wel. Je hebt inderdaad als man en vrouw geleefd. Toch zou ik niet willen zeggen dat je dan zonder enige voorbehoud tot een huwelijk moet komen. Maar laat de spanning tussen die twee dingen maar staan.
Hierbij zijn méér dingen aan de orde. Heb je al lange tijd verkering en is de spanning te groot geworden? Of is er meer sprake van een korte verkering en een zekere onbedachtzaamheid? En wat houdt het in, dat de relatie niet goed (meer) verloopt? Was de verkering nog te kort, om elkaar echt goed te leren kennen en blijkt het, dat je toch niet bij elkaar past? Of is er verwijdering gekomen juist als gevolg van het bovengenoemde?
In de ene situatie zeg je: beëindig die relatie, hoe pijnlijk het ook in het begin zal zijn. En aan een ander zou je eerder de raad geven, biddend aan verbetering te werken. In dit verband is een relatie, die “niet goed” verloopt, een heel subjectief gegeven. U begrijpt intussen wel dat het niet eenvoudig is om een algemeen antwoord te geven. We kunnen niet om de vraag naar de concrete omstandigheden heen.
Samenvattend zou ik willen zeggen: we kunnen niet stellen, dat een verkering kost wat kost in stand gehouden moet worden, zelfs in bovengenoemde omstandigheden. Anderzijds moeten we ons altijd afvragen of we in biddend opzien tot de Heere dichter bij elkaar kunnen komen. Als ouders kun je dan voor een heel moeilijk dilemma komen te staan.
Ik hoop van harte dat het dan gegeven wordt de dingen goed in te schatten en met de kinderen een open relatie te hebben, om de goede beslissing te nemen.
Een hartelijke groet,
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
136 artikelen
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
