(...) Nu krijg ik het idee dat veel leerlingen (en ook sommige leraren) op me ne...

Ds. A. van Vuuren | Geen reacties | 19-12-2007| 00:00

Ik zit op een streng-reformatorishe mbo. Zelf ben ik van de PKN. Ik heb voor die school gekozen omdat de opleiding daar beter is en ik het moeilijk vindt om onkerkelijken uit te leggen wat mijn geloof betekent voor mij. Nu krijg ik het idee dat veel leerlingen (en ook sommige leraren) op me neerkijken en dat wat ik zeg met een korreltje zout nemen, omdat ik van de PKN ben. We hebben het met godsdienst over de verschillende kerken en ik vind dat de PKN en de rest van de Hervormde Kerk wordt afgekraakt, terwijl de Ger. Gem. en alles rechts daarvan juist wordt 'geprezen'. Hier baal ik van, omdat ik het verder wel leuk heb op school en ik toch naar deze school ging omdat ik wat meer over mijn geloof wilde leren.

Beste jonge vriend(in). Je stelt geen vraag, maar ik begrijp je hartenkreet wel. Het is een ontzettend nare ervaring als je het gevoel hebt niet serieus genomen te worden. In jouw geval is dat een van de ellendige gevolgen van de vereniging van de drie kerken tot de Protestantse Kerk in Nederland. Ik kan in het kort bestek daar slechts iets over zeggen. Ik wil er ook niet te veel over zeggen. Want het is niet mijn bedoeling je hier munitie te leveren om terug te slaan. Wij moeten de waarheid betrachten in liefde zegt Efeze 4.

Allereerst moet je proberen begrip te hebben voor de mensen die jou zo onheus benaderen. Velen van hen zijn aangaande de nieuwe kerkelijke situatie niet juist voorgelicht. Verder moet je bedenken dat de duivel al die verdeeldheid prachtig vindt. Als mensen geen ernst maken met wat de Heere Jezus daarover zegt in Johannes 17, dan geniet de boze. Bovendien is het een list van satan om mensen te verleiden tot kerkelijke hoogmoed. Zo van: bij ons is de ware kerk nog. Vaak is het praten over wat niet goed is in andere kerken een teken van eigen geestelijke armoede. Omdat het persoonlijk leven met de Heere ontbreekt, gaat men het dan hebben over kerken en kerkmensen. Anders ligt het als mensen oprecht verdriet hebben over het verval van de kerk. Want dat moeten we eerlijk toegeven, als het gaat om leer en leven is er nogal wat mis met de PKN. Zoals dat trouwens ook het geval was met de oude Hervormde Kerk. Maar wie zelf heeft leren leven van genade, van het wonder van de vrijspraak van de Goddeloze, zal geduld kunnen oefenen met een onvolmaakte kerk.

De jaren door is er altijd een groepering geweest die in de verwaterde kerk bleef  en bleef opkomen voor de Gereformeerde leer en de kerk van binnen uit wilde Reformeren. Het verwachtend van de trouw van Gods verbond blijven we staan om te getuigen van de waarheid. Zoals het woord "protestants" ook aan geeft. Dat woord komt van pro testari, dat "getuigen voor" betekent. In veel gemeenten die Hervormd in naam zijn gebleven is in het plaatselijk reglement en beleidsplan vastgelegd dat het Gereformeerd belijden de norm is voor het plaatselijk kerkelijk leven. Dus trek je de kritiek niet te zeer aan. Wellicht is het goed dat je eens met zo’n leraar onder vier ogen bespreekt hoezeer je moeite hebt met hun houding. Zo van: ik geloof dat er in veel afgescheiden kerken oprechte kinderen van God zijn en dat de PKN geen beste kerk is, maar waarom nemen jullie mij niet serieus? De volmaakt zuivere kerk bestaat niet al moeten we er wel naar streven.

Aan alle leraren zou ik willen adviseren uiterst voorzichtig met de nieuw ontstane kerkelijke situatie om te gaan. Bij een vak als kerkgeschiedenis dient men voor de objectiviteit de nodige afstand in acht te nemen. Trouwens is het pedagogische verantwoord om zo stelling te nemen? Laat iedere leraar Godsdienst zijn eigen hart voor Gods aangezicht onderzoeken of hij een "oratio pro domo" houdt of dat hij objectief kerkgeschiedenisles probeert te geven.

We zien uit naar dat moment waarop de Kerk volmaakt zal zijn. Bij Christus' wederkomst zullen alle kerkmuren wegvallen en dan zullen al Gods kinderen uit de Geref. Gem, oud Geref, Vrijgemaakt, PKN en HHK enz. samen de Heere groot maken. Ondertussen blijft het onze roeping om dat hier en nu al te doen. Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen. (ps. 119:32 berijmd).

Ik wens je gezegende Kerstdagen bij de kribbe van Bethlehem. Bij dat Christuskind dat niet gekomen is om de mensen van een zuivere kerk te roepen, maar zondaren tot bekering.

Hartelijk groet,
Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven