Geloof in dagelijks leven

J. Bayense | Geen reacties | 17-11-2003| 00:00

Voor school ben ik op zoek naar de waarden en normen waar jullie belang aan hechten binnen jullie geloof. Dus wat doen julie wel en wat niet, wat 'mogen' jullie wel/niet en wat doen jullie anders dan binnen andere geloven? Simpel gezegd bedoel ik dus, wat merk je van je geloof binnen je dagelijkse leven bijvoorbeeld. Een aantal keer per dag bidden, zondags rokken, en voor 24.00 uur thuis op zaterdag enz.

Beste vragenstelster,
 
Jij hebt wat vragen gesteld en ik zal proberen ze te beantwoorden. Dat is niet zo heel makkelijk. In de eerste plaats omdat ik jou niet ken en dus ook niet weet hoeveel jij weet van het geloof, maar ook omdat niet iedereen hetzelfde aankijkt tegen de dingen die jij noemt. Maar ik ga het proberen en als daarna iets niet duidelijk is, mail je maar met je nieuwe vragen.
 
Wij hebben inderdaad een aantal waarden en normen die alles met ons geloof te maken hebben. Geloof is dan niet iets wat je met je verstand kunt beredeneren, maar wat echt je leven bepaalt. Geloven is ook niet echt iets wat je doet, maar het is meer iets wat je bent. Je bent een gelovige. Daar sta je niet constant bij stil, maar het is gewoon je leven.
 
Mensen die zelf niet gelovig zijn of zelf geen christen zijn en naar ons kijken, denken dat wij heel veel dingen moeten en maar weinig dingen mogen. Zelf beleven wij dat heel alles. Ik moet helemaal niks en ik mag alles. Maar dat betekent niet dat ik ook alles wil. Om dat een beetje duidelijk te maken moet ik je eerst iets vertellen wat je misschien al wel weet.

Wij geloven dat God alles heeft geschapen, bijvoorbeeld: de zon, de maan, de sterren, bloemen en planten, licht en donker, dieren en mensen. Het is allemaal door Hem gemaakt. Het hoogtepunt van die schepping was de mens. De mens is niet geschapen als een robot, maar als een wezen met een vrije wil. De bedoeling van die schepping was dat God verheerlijkt zou worden. Alles was er opgericht om God te loven.

De mens (Je hebt vast wel gehoord over Adam en Eva, de eerste mensen) leefde in het paradijs. Daar was alles volmaakt. Er was geen pijn, geen ziekte, geen verdriet, geen oorlog, geen... enz. Adam en Eva leefden daar volledig in vrijheid. In het paradijs leefden ze van alles wat groeide. Ze mochten overal van eten behalve van één boom. Die boom was daar door God geplaatst om te mens op de proef te stellen. Hij wilde weten of de mensen hem echt uit liefde gehoorzaam waren. Hij heeft Adam en Eva ook verteld dat ze zouden sterven als ze daar van zouden eten. Op een dag hebben Adam en Eva van die boom gegeten. Niet zomaar per ongeluk, maar heel bewust omdat ze dachten dat ze zelf net als God zouden worden door van die boom te eten. Door deze daad van ongehoorzaamheid is de zonde met alle gevolgen daarvan in de wereld gekomen: ziekte, verdriet, dood enz.

Gelukkig liet God het daar niet bij. Hij heeft de mogelijkheid gegeven om met Hem verzoend te worden. Hij gaf Zijn Zoon, Jezus, die als mens geboren is en op deze aarde heeft geleefd zonder zonden. Toch stierf hij aan het kruis om zo de straf op de zonden te dragen. Hij is begraven maar ook opgestaan uit de dood. Hij leeft en is opgevaren naar de hemel. Wie in Jezus gelooft ontvangt vergeving van zonden en na het sterven eeuwig leven in de hemel, de heerlijkheid van God.

Nu jouw vragen:

Je zult begrijpen dat wie deze vergeving van zonden van God heeft ontvangen, dat ervaart als een geweldig wonder. Dat geeft een diepe vrede en grote blijdschap in je hart. Als je van God zoveel liefde hebt gekregen, ga je zelf ook van hem houden. En als je van iemand houdt, wil je graag dingen doen die hij fijn vindt. Zo is het ook in de relatie tusen een mens en God.
 
God zoekt het beste voor ons. Daarom heeft hij "de tien woorden" gegeven. Bij ons zijn die bekend geworden als de wet of de Tien Geboden. Deze woorden zijn niet bedoeld om te plagen maar om te beschermen. Als iedereen zo zou leven was er heel wat minder ellende op wereld zijn. Denk bijvoorbeeld aan woorden als: U zult niet doden, U zult niet stelen enz. Wat God van ons vraagt in de Bijbel is dus de norm voor ons leven. Heel ons doen en laten mag daar aan worden afgemeten en daar mag je ons ook op aan spreken.
 
Het verschil met andere geloven is vooral de relatie die wij met God hebben. Een moslim bijvoorbeeld moet van alles doen en misschien komt hij dan straks bij Alah. Maar een moslim heeft nooit zekerheid. Dat komt omdat hij zoveel zelf moet doen. Er moet een balans zijn tussen de zonden en de goede werken. Maar of die balans er is kun je zelf niet zien. Dit is iets wat in veel godsdiensten voor komt. Het staat zekerheid in de weg.

In het christelijk geloof heb je een relatie met God. Je mag met hem spreken (bidden). Je mag alles aan hem vragen en je mag alles met hem delen. God geeft ook antwoord. Je kunt op bepaalde vragen in je hart ervaren wat het antwoord is, maar je kunt het ook ontdekken door het lezen van de Bijbel. Ik besef dat ik het nu allemaal wat simpel opschrijf, het ligt soms best wat ingewikkelder, maar dit geeft hopenlijk wel een indruk.
 
Dat bidden is niet aan een bepaald aantal gebonden. Zelf bid ik voor ik ga eten. Ik vraag God een zegen over het eten. Ik bid als ik 's morgens de dag begin, ik bid voor ik 's avonds ga slapen. Maar ik bid ook wel onder mijn werk, gewoon in gedachten. Bidden is trouwens niet alleen dingen vragen, maar ook dingen vertellen of danken.
 
Je vraagt naar de zondag. Dat is 1 dag in de week die apart gezet is om bijzonder na te denken over het leven met God. We komen met veel andere mensen samen in de kerk waar we horen spreken over God. Dat is voor de een heel vertroostend, voor iemand anders verblijdend, voor weer iemand anders is het vermanend. Ook wij zijn niet zonder zonden en daarom is het goed daar in de preek op aangesproken te worden. De zondag is de dag waarop Jezus is opgestaan uit de dood. Daarom is die dag apart gezet als een feestdag waarop we daar aan denken. Het is ook een dag van vooruit zien; straks mag ik altijd bij hem zijn. Op een feest trek je speciale kleding aan. Daarom zijn er inderdaad veel christenen die vinden dat vrouwen in rok of jurk gekleed moeten zijn. Maar er zijn ook christenen die daar anders over denken. Dit is duidelijk door de traditie bepaald. Omdat de zondag een rustdag is met een speciaal karakter (feestdag, enz.) zullen veel christenen ook graag voor het begin van die dag thuis zijn, dus zaterdagavond voor 24.00 uur.
 
Ik hoop dat ik je vragen zo voldoende heb beantwoord. Als dat niet zo is, of als je nog meer vragen hebt, hoor ik het wel.
 
Met vriendelijke groet,
 
J. Bayense

Dit artikel is beantwoord door

J. Bayense

• Geboortedatum:
  30-07-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

34 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven