Gesprek met moslims

J. Bayense | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Op het moment heb ik wat vragen over monotheisme in het algemeen (in het bijzonder de islam). Dit is niet speciaal naar aanleiding van de discussie van de afgelopen weken over El-Moundi, maar meer omdat ik via een club in aanraking kom met moslimkinderen. De islam en het jodendom/christendom geloven dat er slechts één God is. Ik concludeer dat één van beide goden niet bestaat (in dat geval bestaat er bij mij geen twijfel dat de enige ware God onze God en Schepper is) of dat het hier om één God gaat. Is het zo dat Allah dezelfde god is als onze God? Kan ik dat gebruiken in een gesprek met moslims? Wat is dan de belangrijkste oorzaak van het verschil godsbeeld? Iets anders is de ontwikkeling van het monotheïsme. Ik zit hier niet echt mee, maar ik vraag het me gewoon af. Was Abram monotheist? Ik bedoel niet dat hij bij meerdere goden zijn heil zocht. Maar is het zo dat hij geloofde in het bestaan van meerdere goden? Toen het volk Israel uit Egypte vertrok en Kanaän binnentrok, fungeerde Jaweh toen als oorlogsgod? En was dat de reden waarom het volk zo makkelijk andere goden ging aanbidden?"

Het is heel verleidelijk om te denken dat de Heere en Allah wel dezelfde zullen zijn. Deze gedachte kom je in de new-age beweging, maar ook wel in de kerken tegen. De eerste keer dat ik met een moslim sprak is alweer een aantal jaren geleden. Hij kwam bij ons aan de deur omdat hij had gezien dat wij naar de kerk gingen. Hij vertelde dat hij de Bijbel had gelezen. Maar wat hij daar van vond werd niet duidelijk. Ik besloot hem uit de tent te lokken en zei toen: "Het maakt toch eigenlijk allemaal niet uit. God en Allah zijn toch dezelfde?" Daarop sprong hij overeind en schreeuwde dat God en Allah niet dezelfde waren. Die reactie had ik wel verwacht, maar wat hij daarna zei verbaasde me. "Ik ben mijn hele leven moslim geweest. Ik heb altijd keurig geleefd. Niet roken, niet drinken, niet gokken, enz. Vasten, drie keer per dag bidden met het gezicht naar Mekka. Op pelgrimstocht geweest. En als ik sterf ga ik misschien naar Allah. Misschien. Heel misschien. Dat kunnen wij nooit zeker weten. Maar jullie weten wel of je naar God gaat, want ik heb in de Bijbel gelezen dat God spreekt tot iedereen die voor Hem leeft". Ik ben dat antwoord nooit meer vergeten. Deze man had het grote verschil tussen de Heere en Allah heel scherp opgemerkt. De Heere, Die Zichzelf in de Bijbel openbaart, is de levende God. Hij is ook de enige God. In het contact met moslims mag je dat ook uitdragen. Een moslim zal al snel opmerken dat je in meerdere goden gelooft omdat zij de Drieëenheid van God uitleggen als drie goden. Met het verstand is dat niet te beredeneren. Probeer dat ook maar niet te doen. Vertel in eenvoudige woorden over God die Zijn enige Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft. De Zoon van God is geen medegenoot (zoals moslims dat noemen), maar is ook God Zelf. De naam van Jezus is bij de moslims wel bekend. Tenminste, dat zou je kunnen verwachten. De koran schrijft er over. Hij wordt beschreven als een dienaar die gezonden is om het woord van Allah over te brengen. Ook wordt Hij wel profeet of gezant genoemd. Zijn geboorte wordt aangekondigd in Soera 3 (de Koran is niet verdeeld in boeken zoals in de Bijbel, maar in Soera's). Hij wordt beschreven als een wonderdoener. Zijn kruisdood wordt ontkend. Voor Zijn lijden zou Jezus vervangen zijn door een schijnlichaam. Hijzelf is door Allah opgenomen in het paradijs. Het biedt vaak wel opening voor het getuigenis van Jezus als je kunt laten merken dat je iets van de Koran afweet. Als je in gesprek met moslims bent moet je maar hetzelfde doen als wat de discipelen deden: vertellen wie Jezus was en is. In eenvoudige woorden en zonder je te verheffen. Hoe kan een moslim immers geloven in een Jezus die hij niet kent? Wat een geweldige taak ligt hier voor ons. Vergeet echter het belangrijkste niet: het gebed. Alleen de Heere Zelf kan het hart bereiken. Dan het tweede deel van je vraag. Abram leefde in een land waar meerdere goden werden gediend. Denk bijvoorbeeld aan het aanbidden van de maan. Later zie je ook dat Rachel de terafim mee genomen heeft. Hoe het bij Abram was voor zijn roeping weet ik niet. De Bijbel schrijft daar niet over. Maar het is wel duidelijk dat Abram de enige ware God diende. Daarmee is het bestaan van andere goden uitgesloten. Nee, de Heere fungeerde niet als oorlogsgod, maar als de "God, die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgeleid heb." Hij is de bevrijder. Hij leidt Zijn volk door de woestijn. Geeft hen wat ze nodig hebben en schenkt hen ook het land wat Hij aan Abraham had beloofd. De volken rondom Israël en ook Egypte, dienden zichtbare goden in de vorm van beelden. Goden waarover ze konden beschikken. Dat wilde Israël ook. In de geschiedenis van het gouden kalf zie je dat Israël God wilde afbeelden. Later in Kanaän gaat men andere goden dienen. Ook daarvan waren beelden. Met liet zich meeslepen door de heidenen rondom. Zien we in onze tijd niet hetzelfde? Gaan ook wij niet met de wereld mee, tegen beter weten in? Laten we dan maar niet op Israël neer kijken, maar de Heere dienen met ons hele hart.

J. Baijense

Dit artikel is beantwoord door

J. Bayense

• Geboortedatum:
  30-07-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

34 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven